ไหว้ครู

เดชา

จะว่าไปดีใจเหมือนได้แก้ว
รอมาแล้วปีกว่าน่าจะได้
ไม่เห็นเปิดรับสมัครชักถอดใจ
หรือจะให้จ่ายตังค์กระมังนะ

เข้ามาอ่านเฉยเฉยไม่เคยบ่น
แต่อยากเขียนด้วยคนแค่นี้หละ
เห็นเขาคุยไปมาแบบจ๋าจ๊ะ
ก็เงอะงะสับสนอยู่คนเดียว

ยังไม่รู้จักใครขอไหว้ก่อน
จะแก่อ่อนกว่าใครไม่น่าเกี่ยว
ค้อมหัวก้มประนมกรซะอ่อนเชียว
ขอฝากตัวหัวเดียวกระเทียมโทน

แม้อ่อนหัดจัดอาวุโสด้อย
เป็นยักษ์เด็กลิงจ้อยเที่ยวห้อยโหน
ให้โลดเต้นเผ่นรี่ปรี่กระโจน
สวมหัวโขนตัวประกอบก็ชอบใจ

หวังเมตตาปรานีจากพี่น้อง
อย่าให้ต้องเฮโลถึงโห่ไล่
ฉันว่านอนสอนง่ายจะตายไป
มีอะไรเหลาะแหละโปรดแนะนำ

ไม่ถนัดกลอนรักและกลอนเศร้า
อีกกลอนเหงาชอบแต่แง่ขันขำ
ไม่เป็นโล้เป็นพายสายประจำ
ก็ขออำลาก่อนนอนเสียที

เดชา วู
๐๒.๒๐ น.
๒๒/๐๔/๕๖