คนกุลา
.
ลิบลิบลิ่วร่ายสุดปลายฟ้า
บัวแดงพร่างตาอยู่ไหวไหว
อุทยานนกน้ำนามเกริกไกร
คนมาไกลยามได้เยือนเหมือนต้องมนต์
.
กลางดงอ้อกอแขมแซมบัวสวย
รินระรวยลมเย็นพอเห็นหน
แฝงรังรักที่ถักทอแต่พอตน
ฟักไข่จนเกิดนกน้อยค่อยสอนบิน
.
นกบางฝูงอยู่ประจำบึงน้ำนี่
เป็นนกที่อาศัยไม่ทิ้งถิ่น
บางฝูงคอยคืนรังยังต้องบิน
ข้ามฟ้าดินแดนไกลได้จากมา
.
เรื่องราวนกอกสะท้อนสอนคนได้
เราก็คล้ายด้นผ่านฟากม่านฟ้า
กี่เดือนปีที่ถากถางทางยาตรา
เพื่อตั้งหน้าหากินทุกถิ่นแนว
.
เยียบยามเย็นตะวันยอล้อเมฆคล้ำ
ก่อนฟ้าดำแสงลับดับมืดแล้ว
ก่อนดวงดาวจะพราวพรายขึ้นฉายแวว
ไปทั่ว
1688
30
0
หน้าส่วนตัว
