ทางเดินของหัวใจ ......

When_i_Fall_in_love

บนทางเดิน.. ปล่าวเปลี่ยว..และอ้างว้าง
       บนหนทาง ..ฟ้ามืด ...แสงสลัว
       บนความเศร้า.. มาบังใจ ..ให้หมองมัว  
       บนความกลัว...  ไม่กล้ารัก ...ปักใจใคร

       เพราะหัวใจ..เคยเดินทาง...มากี่หน
       ก็ล้มลง..ทุรน... แตกสลาย
       ใจละเอียด... ดังก้อนกรวด ..ปนเม็ดทราย
       เข็ดจนตาย.. ความรักที่..ไม่ยั่งยืน

       จนวันนึง..ใจเจ็บแปลบ..ได้บรรเทา
       ใจทุเลา  แต่ความเศร้า ไม่จางหาย
       ด้วยความเหงา อันหนาวเหน็บ กัดกินกาย
       ใจงมงาย.. ว่ารักจริง.. ยังคงรอ

       ใจตัดสิน..ออกเดินทาง.. อีกครั้งหนึ่ง
       ครั้งนี้ซึ่ง..แม้ลำบาก..ไม่ย่อท้อ 
       รู้ว่ารัก .. คำเดียว ..คงไม่พอ
       หรือต้องรอ..วาสนา..มาค้ำจุน

       ใจยังคิด ..ว่ายังมี..คนรักจริง
       ไม่ทอดทิ้ง ..เบื่อหน่าย.. จนหายหนี
       อยากเจอคน...ที่รัก..เจอคนดี
       ด้วยฝันนี้..ใจหมายมั่น .ให้เป็นจริง

       จนเดินทาง..มาไกล .ด้วยใจมั่น
       อัศจรรย์ ..เหมือนโลกหมุน ..แล้วหยุดนิ่ง
       ใจค้นพบ.. คนที่ใช่.. แล้วจริงจริง
       เป็นทุกสิ่ง ..ทุกอย่าง.. ดั่งใจรอ

       เมื่อหัวใจ..เดินทาง...มาพบเธอ
       ก็พร่ำเพ้อ ...อยากได้...เป็นเจ้าของ
       มีแต่เธอ...เท่านั้น ...ใจใฝ่ปอง
       ใจมันร้อง ...ร้องร่ำ ...ว่ารักเธอ

       อยากให้ใจ...ของเธออยู่..กับฉัน
       ให้หัวใจ ..เคียงกัน ...อยู่เสมอ
       ไม่ได้พบ..ไม่ได้เห็น ..แต่ใจเจอ
       ใจของฉัน..เป็นของเธอ..ทุกวันไป

       จนวันนี้ ..มีหัวใจ... เธอเคียงข้าง
       เดินร่วมทาง.. ด้วยกัน... สู่จุดหมาย
       เดินอิงแอบ ..แนบชิด.. อยู่เคียงกาย
       บทส่งท้าย..บนทางเดิน..ฉันและเธอ  

 

ฝากเวบด้วยค้าบ  http://www.whenifallinlove.net