ฉันในตอนนั้น - - ฉันในตอนนี้

กระดาษกาว

ในอดีต ....

           ....ฉันเป็นเด็กผู้หญิงเล็กๆ ...  คนที่เคยยิ้มแย้ม  แจ่มใส  พูดเก่ง  จนใครๆต้องออกปาก ( ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าชมรึด่า )  
           ....แม้ฉันจะเคยร้องไห้  แต่ฉันก็กลับมาหัวเราะได้ในไม่ช้า ... ในตอนนั้น .. สิ่งที่จะทำให้ฉันร้องไห้ได้ก็คือ...            พ่อแม่ไม่ซื้อของเล่นให้. ...   วิ่งเล่นแล้วหกล้ม ....พ่อกับแม่ไม่ยอมพาไปเที่ยว   ..หรืออะไรที่ฉันในตอนนี้ ..  มองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยทั้งสิ้น .....
            ....ฉันในตอนนั้น..เคยฝัน.. ว่าฉันจะเป็นแม่ค้า ..ใช่!! ...คุณอ่านไม่ผิดหรอก ... ฉันในตอนนั้น..อยากเป็นแม่ค้า ..แล้วอยากเป็นครูด้วยอีกต่างหาก  ...เพราะอะไร..ฉันในตอนนี้ก็ชักจะลืมไปแล้วสิ....
             ....ฉันในตอนนั้น ...เวลาโกรธใคร ..ก็จะพูดออกไปได้เลยว่า.. โป้งแล้วนะ!!!  แต่พอเวลาผ่านไปสักพัก..ฉันก็กลับไปเล่นกับคนที่ฉันโกรธได้อีก .. ฉันต้องไปง้อเค้า เพราะฉันไม่มีเพื่อนเล่น..  ฉันในตอนนั้น  ไม่ได้แคร์หรอกว่า... ใครจะเป็นคนถูก..คนผิด  รู้แค่ว่า..ฉันอยากเล่นกับเค้าอีก.. ฉันก็คืนดีกับเขาได้อย่างง่ายดาย ....
                ....ฉันในตอนนั้น ..  ไม่เคย.. เหงา .. อาจจะเป็นเพราะไม่รู้ว่า..  เหงา..คืออะไร ..  แล้วฉันก็ไม่พยายามมานั่งหาคำจำกัดความซะด้วย .. 
                ....ฉันในตอนนั้น..  คิดว่าความรัก.... คือ...พ่อกับแม่ .... เป็นสิ่งสวยงาม ..  
               ....และฉันในตอนนั้น .. มักจะพูดคำว่า .. หนูรักพ่อกับแม่ที่สุดเลย..
 

ปัจจุบัน...

                ....ฉันเป็นผู้หญิง ...ตัวเล็กๆ..  เช่นเดิม ...  แต่ฉันกลับมองโลกไม่เหมือนเดิม ..  ฉันกลายเป็นคนไม่ค่อยยิ้ม ..  คิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลา ..  จนใครๆต้องออกปาก ...(ตักเตือนให้รู้ตัว)
                  .... ฉันร้องไห้บ่อยครั้ง ..  แต่ฉันกลับหัวเราะน้อยลง ...  ตอนนี้ ..มีสาเหตุมากมายที่จะทำให้ฉันร้องไห้ .....
                 ....ฉันมีฝัน..เช่นเดิม ..   แต่ฉันกลับไม่มีแรงทำฝันให้เป็นจริง .. ฉันมองโลกในแง่ดีน้อยลง ....
                  ....ฉันในตอนนี้..จะคิด..จะทำอะไร...ก็ต้องพิจารณา..ไตร่..ตรอง ... ... คิดอะไร..ก็พูดออกไปไม่ได้
                 ....ฉันในตอนนี้ ..เวลาโกรธใคร ..ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้ ..เพราะโตขึ้น..ต้องรู้จัก เกรงใจ.... คนอื่น  ต้องเก็บไว้เงียบๆคนเดียว ...  จะไปง้อใคร..ก็กลัวเสีย ศักดิ์ศรี คิดว่า..ฉันไม่ผิด...จะไปขอโทษทำไม ... ต้องแคร์..เรื่องนู่นเรื่องนี่มากขึ้น ..... 
                 ....ฉันในตอนนี้ ..รู้จักคำว่า เหงา ดี....จนบางครั้ง..ฉัน..คิดว่าดีจนเกินไป.....  ยิ่งฉันไม่อยากเหงา...  ความเหงาก็ยิ่งวิ่งเข้ามาหา....  ฉันพยายามหา..คำจำกัดความ...ของความรู้สึกนี้....  แต่ก็ยังหาไม่ได้สักที ..
                ....ฉันในตอนนี้..คิดว่าความรัก..คือ แฟน ... มันเป็นสิ่งที่ทำให้ใจของฉันเรรวน   เพราะเดี๋ยวก็สุข...เดี๋ยวก็ร้องไห้ 
               ....ฉันในตอนนี้... ต้องมานั่งทุกข์ใจกับคำว่ารัก....ที่ใครบางคนพูดออกมา... .. แล้วเขาก็จากไปอย่างง่ายดายเหมือนสายลม... ทิ้งให้ฉันนั่งร้องไห้ ......  
               ....และฉันในตอนนี้...มักจะพูดคำว่า ...... ฉันรักคุณที่สุดเลย..



          ...ฉันไม่ได้อยากให้ .. คุณ.... มีความรู้สึกว่า..โตขึ้นแล้วไม่ดี .. ไม่ได้อยากให้คุณ..อยากกลับไปเป็นเด็ก ....
           . ..เพราะชีวิต...  ต้องอยู่กับปัจจุบัน....  ไม่ใช่อดีต .....  

      ......แต่ฉัน...  อยากให้คุณ.. ทำชีวิต คุณในอนาคต ... ให้ดีกว่า  คุณในตอนนี้ 
         ..แต่อย่าลืม มองโลกในแง่ดี .. มีความสุข ..กับชีวิต..เหมือนอย่างที่คุณเคยเป็น คุณในตอนนั้น ..  ด้วยล่ะ ... 

           .............เพราะฉันก็จะทำ  ฉันในอนาคต  อย่างนั้นด้วยเหมือนกัน .....  




               .....  มองโลกมุมสวย ... ด้วยตา..และหัวใจ ... ของคุณเอง .......