25 พฤศจิกายน 2550 05:44 น.
กันเอง
ไม่มีกระทงให้ลอยจึงหงอยเหงา
ไม่มีคำอธิษฐานจากเจ้าจึงเหงาหงอย
ไม่มีสายน้ำสวยใสให้กระทงลอย
ไม่มีกระทงเล่มน้อยน้อยนำทางไป
แม้คืนนี้มีจันทร์เพ็ญเด่นสง่า
แม้คืนนี้บนท้องฟ้าจะงามใส
แม้คืนนี้จะมีบางคนบนทางใจ
แม้คืนนี้เราอยากจะไปในภวังค์
จึงมีแต่น้ำตาเวลานี้
จึงไร้ซึ่งสายนทีที่คอยหวัง
จึงมีแต่ครุ่นคิดถั่งโถมโหมประดัง
จึงเงียบเหงาจังวันลอยกระทงไร้คงคา
ไม่มีกระทงให้ลอยเงียบหงอยนัก
ไม่มีคนรักลอยกระทงอยู่ตรงหน้า
ไม่มีห้วงนทีและสายธารา
มีแต่สายน้ำตาที่เอ่อนอง
ด้วยกระทงฉันหายในคืนนี้
กระทงจึงไม่มีกับเราสอง
กระทงไม่มีในวันที่หมายปอง
วันลอยกระทงจึงเศร้าหมองใต้เงาจันทร์
อยากมีกระทงส่งใจให้เธอรับ
อยากอธิษฐานใจไปกับสิ่งวาดฝัน
อยากลอยกระทงพร้อมสบตากัน
อยากมีใครคนนั้นอยู่ข้างเรา
15 พฤศจิกายน 2550 01:25 น.
กันเอง
น้อมรับดำรัส
ปฏิบัติเถิดไทย
น้อมรับด้วยใจ
พึงปฏิบัติตาม
พากเพียรอดทน
สร้างตนทุกยาม
ทุกผู้ทุกนาม
บากบั่นอดทน
เสริมสร้างคนดี
ที่มีเหตุผล
เสริมสร้างค่าคน
เติมเชื้อพลัง
พร้อมเพรียงปรองดอง
จึงต้องอยู่ยัง
แตกแยกชาติพัง
ต้องรู้สามัคคี
น้ำใสใจจริง
ทุกสิ่งควรมี
นิสัยไทยนี้
เอื้อเฟื้อต่อกัน
พึงรู้ประหยัด
รู้จัดรู้ปัน
มีค่าอนันต์
ใช้จ่ายพอควร
ซื่อสัตย์สุจริต
รู้คิดทบทวน
จิตใจทั้งมวล
ยึดถือซื่อตรง
เศรษฐกิจพอเพียง
พอเลี้ยงอยู่คง
ให้ตนดำรง
พอมีพอกิน
วอนเถิดชาวไทย
ร่วมใจภูมินทร์
รับใช้แผ่นดิน
ตามพระบัญชา
ดำรัสพ่อท่าน
ร่วมกันรับมา
ด้วยเป็นปรัชญา
การสร้างสังคม.
หน้าส่วนตัว
1839
