16 พฤษภาคม 2547 00:53 น.
คะน้า
ไกลออกไปสุดสายตาจะแลเห็น
มีความรักหลบเร้นอยู่มุมใหน
มีความสุขเรียงรายอยู่แห่งใด
มีหัวใจกี่หัวใจอยากใกล้กัน
กระซิบบอกสายลมที่พัดผ่าน
ฝากความหวานส่งไปในความฝัน
หอบความรักมิรู้ตื่นในคืนวัน
ให้กับใครคนนั้นที่รอคอย
บอกว่าอยู่ที่ตรงนี้ไม่ไกลนัก
ถ้านึกรักอย่าชักช้ามาหาหน่อย
อย่าให้ฉันอยู่กับฝันที่เลื่อนลอย
เฝ้ารอคอยใครคนนั้นตลอดมา
คนในฝันของวันนั้นมีจริงไหม
บอกกับใจตัวเองอย่าอ่อนล้า
อีกไม่นานคนที่รอกำลังจะมา
เอาหัวใจที่มีค่ามาแลกกัน....
16 พฤษภาคม 2547 00:21 น.
คะน้า
แค่ได้กอดกัน
ขอเพียงเท่านั้นให้ไออุ่น
อ้อมกอดความรักที่เคยคุ้น
ใต้ผ้าห่มอุ่นที่มีคุณอยู่ด้วยกัน
ค่ำคืนแห่งดาวพราวแสง
คืนฟ้าแกล้งพรากเธอไปจากฉัน
ไออุ่นนั้นยังคงอยู่ยังติดพัน
วนเวียนในความฝันมิรู้คลาย
คืนแล้วคืนเล่าที่เฝ้านับ
วันลาลับคืนล่วงไปแล้วใจหาย
กอดตัวเองอย่างเงียบเหงาและเดียวดาย
คิดถึงอยู่ไม่รู้คลายไปจากคุณ...
11 พฤษภาคม 2547 22:50 น.
คะน้า
พักเหนื่อยมาแสนนานกับวารเก่า
ไม่มีวันให้เหงาเหมือนวันก่อน
ไม่มีเวลามาวุ่นวายกับบทกลอน
ไม่มีความอาทรไว้ให้ใคร
มาวันนี้มีเวลากับความคิด
จึงผลิตต่อยอดสมองใหม่
รื้อเหตุผลที่ทิ้งร้างบนทางไกล
หรือเป็นเพราะสิ่งใดไม่รู้เลย
จากจุดเล็กจุดเดิมที่เริ่มต้น
เรียบเรียงความสับสนที่เมินเฉย
ทุกอย่างยังมืดมนเหมือนอย่างเคย
และถ้อยคำที่จะเอ่ยเหมือนไม่มี
ฤาแค่เพื่อนเก่าเค้ากระตุ้น
ให้ปัดฝุ่นทางเดินตามวิถี
บนถนนคนเขียนกลอนที่เคยมี
ให้สุขและเสพในกวีที่หายไป....
หน้าส่วนตัว
2201
