25 มกราคม 2550 07:21 น.
ชบาแดงสีเหลือง
...ริ้วดอกรักร่วงรายกระจายเกลื่อน
กลีบดอกเปื้อนปนฝุ่นปอนนอนซบหมอง
ความห่างไกลให้เศร้าเข้าครอบครอง
แผ่วลมล่องผาดแก้มแต้มน้ำตา....
...มีความรักเก่าเก่าเราครองครอบ
จิตที่มอบใจภักดิ์หนักดังผา
แต่เขาเมินหมางหมายไม่นำพา
รอยร้างราแต้มพร้อยในรอยดาว.....
.....ริ้วดอกรักแห้งพรายในวันหมอง
ฝากลมล่องบอกอำลาคราสิ้นหนาว
รักเก่าก่อนย้อนฝันปันเรื่องราว
เป็นเรื่องคาวติดคาตราตรึงเอย...
12 มกราคม 2550 09:45 น.
ชบาแดงสีเหลือง
....แว่วเสียงซึง ซึ้งผ่าน สะท้านโศก
หวนวิโยค ปวดร้าว เศร้าถวิล
ฟ้าสะอื้น ครืนคร่ำ ร่ำฝนริน
ครูจากถิ่น แดนใต้ ไปลับลา...
...16.15 คราจะค่ำ
8 มกรา ฟ้าพร่ำ ฝนสาดหนา
ปี 2550 พูนโศกา
ครูจากลา สิ้นใจลับ กับความตาย...
....ครู"จูหลิง ปงกันมูล" คูณคุณค่า
สมนามว่า คนเมืองเหนือ เชื้อสืบสาย
เป็นหญิงดี ไว้ลือ ชื่อเชียงราย
ขอสดุดี พลีลาย ร่ายเป็นกลอน
...อายุ.."จุ้ย" ปีนี้ยี่สิบแปด
เคยอยู่แวด วงศิลปะ ไม่ละสอน
อุดมการณ์ สงสารเด็ก ตาเว้าวอน
ด้วยอาทร จึงจากบ้าน เพื่อการพลี.....
...เพื่อเด็กใต้ ไม่ร้างครู ผู้มุ่งมั่น
สอบได้พลัน ขอลงใต้ ไม่หน่ายหนี
โรงเรียนกู- จิงลือปะ ณ ที่นี้
ระแงะที่ เมืองนราฯ สถาพร....
...19 พฤษภา 2549
วันที่เรา ใจสะเทือน เหมือนถูกหลอน
คนใจร้าย จับไป ให้ร้าวรอน
ร่างเธอนอน จมเลือด เดือดแผ่นดิน...
..ขอชีพเธอ ที่ยอมพลี เสียสละ
เป็นน้ำประ พรมไทย ให้ถวิล
สมานร่วม ใจภักดิ์ รักแผ่นดิน
ไทยทั้งสิ้น ล้วนผอง พี่น้องกัน...
.......แว่วเสียงซึง ซึ้งผ่าน สะท้านโศก
หวนวิโยค ปวดร้าว เศร้าโศกศัลย์
ฟ้าสะอื้น ครืนคร่ำ ฝนรำพัน
สู่สวรรค์ เถิดครู ผู้งดงาม....
....ขอไว้อาลัย แด่ครูจูหลิง ปงกันมูล
ขอแสดงความเสียใจมายัง.........คุณพ่อสูน คุณแม่คำมี
และครอบครัว.... เธอคือคนที่เราชาวเชียงรายภาคภูมิใจ
และเธอจะอยูในหัวใจของเราตราบนาน...........
http://w3.managerradio.com/radio/webboard/Question.asp?GID=59301&Mbrowse=1 ลิงค์ แด่ครูจูหลิง / โดย..คุณนิดนรี
หน้าส่วนตัว
1413
