ม่านกรรม

ช่ออักษร

มองดูดาว พราวเคียงเดือน เรืองส่องฟ้า
ดูนภา ฟ้าจรัส รัศมี
ส่องสะท้อน วอนแวววับ จับนที
แสงราตรี นี้จับจิต คิดเหงาใจ

แม้ดวงแข มีแพรดาว พราวเป็นเพื่อน
ไม่ลางเลือน เสมือนคู่ ดูสดใส
แต่เรานี้ ยังโดดเดี่ยว เปลี่ยวเพื่อนใจ
หวังมีใคร ให้อิงแอบ แนบกมล

เฝ้ารอคอย ร้อยรัก สลักจิต
เฝ้าตามติด เพ่งพิศดู ทุกแห่งหน
เหลียวหาเจ้า ที่เฝ้าหา ในหมู่ชน
เป็นวังวน ไม่พ้นเหงา เศร้าเดียวดาย

แต่เมื่อพบประสบพักตร์ น้องรักนี้
เหมือนบุญมี แต่กรรมบัง พังสลาย
ยอดดวงใจ ไม่ไร้คู่ อยู่เดียวดาย
มียอดชาย เป็นเจ้าของ ห้องหัวใจ

อันตัวพี่ นี้รักเจ้า เท่าชีวิต
แต่ก็คิด ยื้อแย่งใคร ไปไม่ได้
แม้รักนี้ จะยิ่งใหญ่ สักเพียงใด
แต่หัวใจ จำเจียมตัว กลัวบาปกรรม	

เพียงได้รัก ก็จักว่า อุกอาจนัก
บังอาจรัก สมัครเจ้า แม่คมขำ
พี่คงเดิน เผชิญทาง ตามรอยกรรม
ไม่อาจทำ ผิดต่อเจ้า ยอดดวงใจ