25 กันยายน 2545 18:30 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...เขาเขียวโขดคุ่งขึ้น.................เคียง เคียง
ร่ม ร่ม รุก รัง เรียง.......................เรียบ ร้อย
โหมหัดหิ่งหายเหียง.....................หัดหาด แฮ่ว แฮ
ยางใหญ่ยอดยื่นย้อย....................โยกโย้ โยนเยน...*
25 กันยายน 2545 17:44 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...เจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดาย
แอบรัก ดอกทานตะวัน
แรกแย้มยามบาน อาดแสงตะวัน
ช่างงดงาม เกินจะเอ่ย
ดอกเหลืออำพัน ไม่หันมามอง
แม้เหลียวมา ยังไม่เคย
ไม้ขีดเจ้าเอ๋ย เลยได้แต่ฝันข้างเดียว...*
*...ดอกไม้จะบาน และหันไปตาม
แต่แสงจาก ดวงอาทิตย์...*
*...จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนา ให้มีลำแสงสีทอง
จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนา ดอกทานตะวัน หันมอง
สักครั้ง...*
*...เจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดาย
สาดแสงในใจ ไม่นาน
ดอกเหลืออำพัน จึงหันมามอง
และพบเพียง กองเถ่าถ่าน
เจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดาย
เพราะรักจริงใจ อย่างนั้น
เพียงแค่เธอหัน เพียงแค่เธอมองก็พอ...*
*...ดอกไม้จะบาน และหันไปตาม
แต่แสงจาก ดวงอาทิตย์...*
*...จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนา ให้มีลำแสงสีทอง
จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนา ดอกทานตะวันหันมอง...*
*...จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนา ให้มีลำแสงสีทอง
จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนา ดอกทานตะวัน หันมอง...
สักครั้ง........................................................*
.......................
..............................
....................................ไม่ใช่กลอนคับ
แต่เป็นเพลง เพลงที่ไคริชอบมากที่สุด เวลาที่ไคริฟังเพลงนี้แล้วได้อารมณ์หลาย ๆ อย่าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นอารมณ์เศร้า
ชอบเพลงนี้และรักเพลงนี้มาก เป็นเพลงที่บอกเรื่องราวได้ดีเยี่ยม เวลาฟังเพลงนี้ทีไรรู้สึก อยากหลับตา.........ความหมายและคำตอบอยู่ในเพลง...*
25 กันยายน 2545 09:05 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...เขาเขินคันโขดขดเป็นขอบขาด
น้ำฟองฟาดฟูมฟุ้งเป็นฝอยฝน
ศิลาโปปุ่มเปาะเป็นปมปม
ดูแวววนวู่วามวะแวบวาว...*
24 กันยายน 2545 17:26 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...แม้เมื่อเรายังเล็ก เป็นเด็กน้อย
เคยกล่าวถ้อย วอนจันทราว่าให้สม
ขอข้าวแกง....แหวน....ให้น้องปองนิยม
ขอเตียงตั่ง นั่งชมดาวและเดือน...*
*...เมื่อเห็นดาวล้อมเดือน กลาดเกลื่อนฟ้า
ชวนน้องนับดารา ที่เป็นเพื่อน
ระยับระยิบพริบตา ดาวพร่าเลือน
แต่ดวงเดือนเด่นสว่าง กลางโพยม...*
*...อยากตะกายว่ายฟ้า ไปหาจันทร์
และใฝ่ฝันอยากเอื้อม ให้ถึงโสม
เคยนึกตามใจชอบ ปลอบประโลม
ว่าเติบใหญ่จะได้โคม รัตติกาล...*
*...ฝันไปตามอารมณ์ ผสมโง่
ว่าเติบโตจะบินไป ด้วยใจหาญ
สอยดวงดาวพราวฟ้า มาเป็นยาน
พาเราผ่านเมฆด้น จนถึงจันนทร์...*
24 กันยายน 2545 10:24 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...วันไหน ที่ฟ้าใส แดดส่อง
ความคิดถึง อยู่ในสีทอง ของแดดสาย
นั่นละ...หากเธอ รู้สึกได้
ที่ไล้หัวใจ อุ่น ๆ นั้น...*
*...ณ ใต้เงาไม้ร่ม
ความคิดถึง คือสายลม อ่อนหวาน
โบกไล่ ไอร้อน อ่อนล้าแห่งวัน
ไม่ทำให้เธอ รำคาญ...ใช่ไหม...*
*...รอนแรม...เร่ร้าง
ยิ่งกว่านักเดินทาง ไหน ๆ
ให้ไกล...เสียยิ่ง กว่าไกล
ไม่มีที่ใด
ที่ความคิดถึงไป...ไม่ถึง...*
หน้าส่วนตัว
756
