21 กันยายน 2548 01:10 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
ให้เปล่าเปลี่ยวเสียวฤดีชีวีหมอง
หัวอกต้อง ทุกข์ระทม ตรมหมองไหม้
ใช่ว่าฉันอยากจะพรากอยากจากไกล
แต่เพื่อให้เธออยู่เคียงคู่กัน
ฉันต้องจากเธอไกลแม้ใจรัก
สุดห้ามหักอาลัยใจโศรกศัลย์
ขอให้เธอรักรวมร่วมนิรันดร์
สำหรับฉัน..ขออำลา..แม้อาลัย
21 กันยายน 2548 01:08 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เราบังเอิญรู้จักกันเท่านั้นนะ
นับวันจะลืมเลือนไม่เหมือนเก่า
เธอสลัดตัดเยื่อไม่เหลือเงา
ปล่อยฉันเศร้ากับความหลังที่บังเอิญ
21 กันยายน 2548 01:06 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
ถ้าเธอเห็นเขาเลอค่ามากกว่าฉัน
ก็ไม่หวั่นเชิญคนดีมีคู่ใหม่
ฉันไม่ห้ามแล้วแต่จิตความคิดใคร
ขอแต่ให้..เธออย่าเทียบ..อย่าเปรียบเปรย
ขอเพียงแต่แน่ดวงจิตเธอคิดห่าง
จะหลีกทางให้ยอดชู้อยู่เขนย
ไม่เป็นก้างขวางทางอย่างที่เคย
และไม่เอ่ย..ว่าอาลัย..ให้ใจตรม
20 กันยายน 2548 06:57 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
จากบ้านนามาศึกษาหาความรู้
หวังเชิดชูความก้าวหน้าพาสุขสันต์
ทิ้งบ้านป่านาดงพงษ์ไพรวัลย์
พ่อแม่นั้นต่างนิยมชมว่าดี
หวังเรืองรุ่งมุ่งศึกษามาเมืองหลวง
สิ่งล่อลวงมากมายให้หมองศรี
หลงระเริงลืมท้องนาป่าพงษ์พี
หลงแสงศรี..ลืมปริญญา..น่าเศร้าใจ
20 กันยายน 2548 06:50 น.
นิรนาม / แก้ว กลางไพร
เขาเป็นใครไม่สำคัญเมื่อฉันรัก
คนอื่นจักว่าอย่างไรฉันไม่สน
สิ่งสำคัญอยู่ที่ใจใฝ่กมล
สุขเหลือล้นเพียงแต่เราเข้าใจกัน
อายุนั้นเป็นแต่แค่ตัวเลข
เป็นเรื่องเล็กอยู่ที่ใจใคร่สุขสันต์
หากรักแล้วสิ่งอื่นใดไม่สำคัญ
ใครว่าฉันรักคนแก่ไม่แคร์เลย.
หน้าส่วนตัว
997
