15 เมษายน 2546 10:09 น.
น้ำผึ้งป่า
เป็นยอดไม้ เขาแหงนมอง ยกย่องมาก
อย่าลืมก้ม มองราก ผู้ต่ำต้อย
แม้นโคนเน่า เหง้าทรุด รากหลุดลอย
ดอกใหญ่น้อย ต้นใบยอด จอดพร้อมกัน....!!!
8 เมษายน 2546 00:10 น.
น้ำผึ้งป่า
ไม่เข้าใจว่าเหตุใดฝนจึงตก
แม่บอกว่าฝนตกเพราะกบร้อง
หนูอยากรู้ต่อไปเมื่อไตร่ตรอง
แล้วกบร้องเพราะอะไรไปกวนมัน
แม่หันมาบอกกบร้องเพราะท้องปวด
มันร้าวรวดทนไม่ได้รู้ไหมนั่น
จ้อนก็ยังอยากถามอยู่ครามครัน
แล้วกบนั้นปวดท้องน่ะเพราะอะไร
แม่ยิ้มหยุดล้างจานหันมามอง
กบปวดท้องเพราะกินข้าวดิบรู้ไหม
อ้าวข้าวดิบก็ไม่สุก..เพราะเหตุใด
ก็เพราะไฟฟืนมันดับน่ะลูกรัก
ไฟดับเหรอ เอ๊ะ..ทำไม..ไยตลก
ก็ฝนตก..ไงจ้อน...อย่าคิดหนัก
เฮ้..คุณแม่ไยฝนตก...แปลกอกนัก
เพียะเพียะพลั่ก.กบไม่ต้อง.จ้อนร้องซะฮึ..!!
6 เมษายน 2546 00:26 น.
น้ำผึ้งป่า
ชีวิตโหด อยากโดดให้ รถไฟทับ
บดขมับ บี้ขมอง กองขยุย
ให้หัวใจ สี่ห้องแหลก แตกกระจุย
ใจชุ่ยชุ่ย ให้ใคร ก็ไม่เอา
เกิดชาติก่อน คงทำ กรรมชั่วแยะ
จึงเหมือนแพะ รับบาป อาบกรรมเก่า
หน้าขี้ริ้ว ราวปีศาจ บาดใจเรา
ฐานะเล่า ก็ต่ำต้อย ด้อยทุกทาง
แบ๊งค์ร้อย เป็นอย่างไร ไม่เคยจับ
เคยแต่นับ แบ๊งค์ยี่สิบ เหรียญสิบบ้าง
วันนี้อิ่ม พรุ่งนี้อด หมดหนทาง
คนเคียงข้าง โธ่เอ๋ย ไม่เคยมี
ยิ้มหัวเราะ สิ้นปี มีหนึ่งครั้ง
นอกนั้นนั่ง เช็ดน้ำตา มาเต็มที่
นอนเอามือ ก่ายหน้าผาก ยากทั้งปี
พอกันที ที่ต้องสู้ ไม่รู้วาย
ชีวิตโหด ขอโดดให้ รถไฟทับ
หลับตานับ หนึ่ง..สอง.. ปองชีพหมาย
เสียงล้อเหล็ก บดราง มาข้างกาย
วูบสุดท้าย ยินสำเนียง เสียงร้อง...คัท.!
หน้าส่วนตัว
1117
