17 กุมภาพันธ์ 2552 20:58 น.
น้ำแข็งเปล่า
ใจเจ้าเอยเจ็บแปลบแสบยิ่งนัก
แรกรู้จักความรักกลับผิดหวัง
จนกายใจอ่อนไหวไร้กำลัง
เจ็บจนจำฝังลึกในอุรา
แรกรักมากี่ครั้งไม่สำเร็จ
ใยเจ้ายังไม่เข็ดเจ็บผวา
เมื่อหัวใจคือสิ่งที่มีค่า
ใยไม่เก็บรักษาไว้ให้ดี
กลับยกใจให้ใครคนหนึ่งนั้น
แต่คุณคนสำคัญกลับห่างหนี
ใจดวงน้อยถูกทิ้งไม่ใยดี
จนเจ็บมากี่ทีไม่เคยจำ
15 กุมภาพันธ์ 2552 23:57 น.
น้ำแข็งเปล่า
ทางสายนี้ที่ฉันนั้นเลือกเดิน
ต้องเผชิญปัญหายากแก้ไข
อุปสรรคถาโถมโหมกายใจ
คอยปลอบตัวสู้ไว้อย่าไปเกรง
เมื่อมองย้อนเข้าไปในความคิด
ถ้าชีวิตไร้สุข ทุกข์ข่มเหง
ให้ปัญหาบั่นทอนใจตนเอง
แล้วจะมาอวดเก่งเพื่ออะไร
หรือว่าฉันควรหยุดเพียงเท่านี้
พักกายใจตอนที่ยังคงไหว
ก่อนกำลังความหวังจะหมดไป
เพื่อออกเดินครั้งใหม่ในอีกทาง
หรือควรจะหยัดยืนขึ้นสู้ต่อ
อย่าปล่อยให้ความท้อมากั้นขวาง
แม้จุดหมายยังเห็ยเพียงเลือนลาง
แต่มันคือเส้นทางที่เลือกเอง
12 กุมภาพันธ์ 2552 17:09 น.
น้ำแข็งเปล่า
วันทั้งวันวิ่งวุ่นชุลมุน
อยากถามคุณรู้สึกเหนื่อยบ้างไหม
ต้องตรากตรำทำงานหนักเพื่ออะไร
เคยท้อใจบ้างไหมช่วยบอกที
ต้องทำงานเลี้ยงชีพเลี้ยงครอบครัว
หรือเพราะกลัวใครเขาหมิ่นศักดิ์ศรี
ว่าร่ำเรียนพากเพียรมาหลายปี
ไม่หาเลี้ยงชีวีดีแต่กิน
จึงบากบั่นมุ่งมั่นโหมงานหนัก
ไม่ยอมหยุดยอมพักไม่สุดสิ้น
เหงื่อกี่หยดกี่หยาดที่โรยริน
เคยดื่มกินต่างน้ำต่างข้าวปลา
ลองปล่อยให้ตัวเองได้เบื่อบ้าง
อยู่เฉยๆว่างๆใช่ไร้ค่า
ลองอยู่กับตัวเองดูสักครา
เพื่อค้นหาความสุขที่หายไป
9 กุมภาพันธ์ 2552 10:17 น.
น้ำแข็งเปล่า
คนไม่สวยไม่รวยไม่เลิศหรู
แอบเเจ้ชู้บางทีรับได้ไหม
ไม่เชื่อฟังแถมยังเอาแต่ใจ
คุณทนไหวหรือไม่ใคร่ถามดู
เพราะข้อเสียของฉันนั้นมีมาก
ถ้าไม่อยากลำบากลองเปิดหู
แล้วฟังฉันกร่นด่าสักครั้งดู
คุณจะรู้แท้จริงเป็นเช่นไร
จะพูดจาแต่ละทีขวานผ่าซาก
อันคำหวานกระดากปากยากขานไข
ชอบจู้จี้ขี้บ่นอยู่ร่ำไป
สาวปากร้ายนี่ไงใช่ฉันเอง
ชอบซุ่มซ่ามเตะนู่นเดินชนนี่
ความรอบคอบไม่มียังอวดเก่ง
ชอบยกตนข่มท่านให้คนเกรง
ทั้งที่จริงตัวเองนั้นอ่อนแอ
เรื่องงานครัวทำกับข้าวฉันไม่ยุ่ง
กินข้าวถุงงานปรุงไม่แยแส
ส่วนงานบ้านงานเรือนฉันไม่แคร์
คนแย่แย่นี่แหละที่ฉันเป็น
คงไม่ต้องพูดไปให้มากเรื่อง
เดี๋ยวจะเคืองกว่านี่ถ้าได้เห็น
รับได้ไหมตัวตนที่ฉันเป็น
แค่ไม่อยากซ่อนเร้นเช่นกลลวง
จึงเปิดเผยตัวตนในวันนี้
ก่อนที่คุณจะรู้สึกตะขิดตะขวง
รับไม่ได้บอกมาอย่าหลอกลวง
ถ้าทนไหวไม่ห่วงหวงดวงใจ
7 กุมภาพันธ์ 2552 14:18 น.
น้ำแข็งเปล่า
ล้วนมากมีกานท์กวีที่ได้อ่าน
ต่างขับขานตำนานร่วมสมัย
ความทรงจำแห่งรักวาเลนไทม์
มีทั้งสุขทุกข์ร้ายหลากหลายทาง
บ้างพบรักครั้งใหม่ในวันนี้
ก่อนเคยเหงาเศร้าฤดีที่หมองหมาง
ได้มีรักครั้งใหม่คอยลบล้าง
รอยแผลจางในใจกลับหายพลัน
บ้างความรักถึงวันที่สุกงอม
ส่งกลิ่นหอมอบอวลชวนใฝ่ฝัน
สองชีวีพร้อมอยู่คู่เคียงกัน
ดั่งดวงจันทร์เคียงคู่ดาราราย
บ้างความรักถึงวันต้องอับเฉา
แม้สองเราไม่เคยได้คิดหมาย
ว่าจุดจบความรักฉากสุดท้าย
คือวันวาเลนไทม์วันรักลา
ใครจะรู้บ้างไหมสำหรับฉัน
วันสิบสี่กุมภาพันธ์นั้นไร้ค่า
เป็นเพียงวันอีกวันที่ผ่านมา
ให้เดินตามเวลาแล้วผ่านไป
เป็นเพียงวันธรรมดาของคนเหงา
ไม่มีแม้รูปเงาของสิ่งไหน
เมื่อกล่องความทรงจำของหัวใจ
ถูกเว้นว่างเอาไว้ไร้ร่องรอย
หน้าส่วนตัว
903
