26 กุมภาพันธ์ 2554 21:34 น.
ฝนทอง
ลมแล้งพัดผ่านร้อนวูบวาบ
ผิวกายหยาบกร้านดำด้วยแดดเผา
นั่งทำงานหน้าบ้านทุกทุกเช้า
ช่างแสนเหงาว้าเหว่อยู่เดียวดาย
ต้องอดทนทำงานเพื่อชีพรอด
หวังเพียงยอดดวงใจทั้งหลาย
กลับมาเยือนถิ่นเก่าบ้านเกิดกาย
แม่เพียงหมายเห็นหน้าแก้วตาจริง
ด้วยคิดถึงจึงโทรให้มาเยี่ยม
หวังเต็มเปี่ยมลูกลูกไม่ทอดทิ้ง
แต่ปลายสายบอกว่ายุ่งจริงจริง
เดี๋ยวก็กริ๊ง เดี๋ยวก็กริ๊ง โทรเข้ามา
น้ำตาซึมวางสายใจว้าเหว่
แล้วหันเหกอดรูปยอดเสน่หา
แล้วตัดพ้อต่อโชคชะตา
ไยตัวข้าจึงแล้งรักจากผู้คน
ฝนทอง
๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔
หน้าส่วนตัว
2006
