29 กุมภาพันธ์ 2551 09:31 น.
ภันเต
สวัสดีที่รักคงจำได้
จากกันไปอยู่ไหนไม่เห็นหน้า
พบอีกครั้งยังรักและห่วงหา
แม้เลิกลาร้างรักแต่ปักใจ
สบายดีหรือเปล่าเป็นไงเล่า
คบกับเขาเอาใจเธอดีไหม
ฉันห่วงเธอระลึกตรึกตรองใจ
ความห่วงใยมีให้ไม่เปลี่ยนแปลง
28 กุมภาพันธ์ 2551 09:58 น.
ภันเต
คิดถึงความเหงาเศร้าที่เก่าเก็บ
เมื่อเจอเจ็บทำจำช้ำความรัก
หลงมายาพาฝันวิมานหัก
เหมือนกับหลักปักเลนอยู่ไปนาน
มาระลึกความหลังเก่าครั้งก่อน
คิดถึงตอนเหงาเหงาเราเคยผ่าน
ยังดีกว่าผ่านรักที่ประหาร
นานเนินนานยังจำช้ำรักเอ่ย
23 กุมภาพันธ์ 2551 12:55 น.
ภันเต
สะกดใจอย่างไงให้อยู่นิ่ง
เลิกเป็นลิงสิงสถิตย์อยู่ตรงหน้า
หยุดล่องลอยคล้อยเคลื่อนเลื่อนไปมา
เลิกพะว้าพะวงหลงไปไกล
รู้รู้อยู่ห้ามไม่ได้ในความคิด
รู้เป็นพิษแต่ก็คิดถึงอยู่ได้
อยู่สงบสักครู่เหมือนจะตาย
เป็นอะไรสะกดใจไม่ได้เลย
22 กุมภาพันธ์ 2551 15:22 น.
ภันเต
คิดถึงภาพกลางใจในอดีต
เห็นชีวิตสองเราบอกเล่าเรื่อง
ร้อยรอยยิ้มอิ่มไอรักอยู่เนื่องเนื่อง
มากระเดื่องเรื่องราวเหมือนขาดตอน
ภาพที่เห็นเป็นอดีตไร้ความหวัง
สีซีดจ่างห่างทางห่างวิถี
จะแต่งแต้มสีใดไหนไม่มี
ทิ้งเสียทีภาพรักร้างกลางใจเรา
22 กุมภาพันธ์ 2551 11:16 น.
ภันเต
ลืมอารมณ์ข่มขืนอื่นหยุดคิด
ลองพินิจพิจารณ์สุขหอมหวาน
ม่านหมองเมฆมายาเมืองวิมาน
ในผลงานกานต์กวีประพันธ์กลอน
ปล่อยอารมณ์ร่มรื่นให้สุขสม
อภิรมย์ชมชื่มหมื่นรสฟ้อน
เหมือนลีลาชีวิตไม่ซ้ำตอน
ในธันดรแห่งโลกเมืองมายา
หน้าส่วนตัว
792
