29 มิถุนายน 2551 14:56 น.
ภันเต
อยากร้องไห้ปล่อยน้ำให้รินไหล
เพื่อละลายความในใจที่รู้สึก
เก็บฝั่งไว้อยู่ในใจในส่วนลึก
ในสะอึกสะอื้นมาเต็มทน
ความทุกข์ถมถาทับนับไม่หมด
ยอมทนอดหมดในน้ำตาล้น
ขอร้องไห้ให้ลืมความทุกข์ทน
ยอมเป็นคนออนแอให้ใครมอง
17 มิถุนายน 2551 20:05 น.
ภันเต
ผ่าพายุมรสุมแห่งชีวิต ทนข่มจิตข่มใจใครข่มเหง
มีเพื่อนหนึ่งคือเงาของตัวเอง จะครื้นเครงเศร้าโศกไม่เป็นไร
เหนื่อยหนักท้อรอต่อยอดความฝัน พักบางวันหลบหน้าแอบห้องไห้
คนทำงานมีอะไรให้ระบาย เรื่องมากมายประเดประดังพังเข้ามา
ทำใจดีสู้นายสู้ลูกน้อง ทั้งเพื่อนพ้องดองมิตรเพื่อรักษา
มีอะไรโปรดช่วยเวทนา ยอมลดลาวาศอกไม่เป็นไร
8 มิถุนายน 2551 12:10 น.
ภันเต
ขอให้แรงแห่งรักที่ศักดิ์สิทธิ์
จงดลจิตมวลชนด้วยมนต์ขลัง
ให้ละเลิกเบียดเบียนหรือเกลียดชัง
เพิ่มพลังสรรค์สร้างทางร่มเย็น
ไม่แบ่งข้างแยกทางปรปักษ์
หยุดหาญหักหมิ่นธรรมนำทุกข์เข็ญ
เขาก็ไทยเราก็ไทยใช่อื่นเป็น
หลากประเด็นอย่าให้เลือดต้องขึ้นตา
รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยยังกึกก้อง
อย่าให้พร่องตกหายกลายเป็นว่า
ไทยทุกคนใฝ่สงบจบปัญหา
ยุติบ้าคลั่งเดือดสาดใส่ไฟ
มอบความรักให้กันเถิดประเสริฐสุข
ขจัดทุกข์สิ้นโศกโลกสดใส
ใช่ว่าอยู่ต่างถิ่นแผ่นดินใคร
เราล้วนไทยด้วยกันสามัคคี
8 มิถุนายน 2551 11:13 น.
ภันเต
สีทองแห่งท้องฟ้า
เขียวทุ่งหญ้าแห่งขุนเขา
ธรรมชาติรอบตัวเรา
ช่างเข้าคู่อยู่ร่วมกัน
ธรรมชาติไม่ปั้นแต่ง
ไม่แก่งแย่งหรือแข่งขัน
ทุกอย่างตามวารวัน
ล่วงดับขันธ์ตามเวลา
ธรรมชาติสร้างสีสัน
มนุษย์นั้นฝันค้นหา
หวังเพียงเพื่อได้มา
ประทับตาประทับใจ
ดื่มด่ำธรรมชาติ
ชีพสะอาดจิตสดใส
อนุรักษ์ธรรมชาติไว้
ให้ดำรงซึ่งนานนาน
7 มิถุนายน 2551 14:07 น.
ภันเต
หนาวละอองซาดเซ่นกระเด่นฝน
น้ำตาปนหยาดฝนหลั่งรินไหล
ร้องไห้ใต้ฟ้าให้สาใจ
ชะโลมไล้จิตใจให้ลืมเลือน
รักไม่จริงทิ้งกันก็แค่นี้
เหลือหน้าที่มีแค่ความเป็นเพื่อน
ที่ผ่านมาอย่าเอามาย้ำเตือน
ลบรอบเปื้อนบาดแผลของหัวใจ
ฟ้าร้องก้องกริ้วโกรธผะวาเกล้า
ไม่ซ่างเศร้าฟ้าแค้นเคืองร้องไห้
ต่อแต่นี้ต้องยืนก้าวเดินไป
ไม่เป็นไรผ่านไปแล้วให้ผ่านเลย
เช็ดน้ำตาฝนหยุดเห็นฟ้าส่าง
ก่อเริ่มสร้างร่างหวังคิดเฉลย
ไม่ยอมหยุดคิดคุกเป็นเชลย
ก้าวอย่างเคยไปเป็นไรที่ผ่านมา
หน้าส่วนตัว
1211
