26 มกราคม 2548 12:42 น.
ภากร
...มานะมั่นหลับตาฝันถึงหวังสรวง
แลเป่าดวงเทียนดับระยับหาย
เป็นคืนค่ำแห่งแสงจันทร์พรรณราย
รติกายรติรักรัตติกาล
...จัดเตรียมพร้อมน้ำจัณฑ์หอมไฟฟอนสุม
ทั้งทำทุ่มที่เธอฝันฉันจะสาน
เพียงสิ่งใดในโลกหล้าถ้าต้องการ
วจีวานกานต์จะด้นค้นจนวาย
...จะสร้างรักสร้างฝันกันเป็นหนึ่ง
อุ่นไอซึ้งโอบไอรักมิห่างหาย
มิคลายรักตราบเธอนั้นยังมิหน่าย
เคียงคู่กายปลายนิรันดร์ยันนิทรา
...อย่ากังวลพี่จะคงอยู่เคียงเจ้า
แม้นแก่เฒ่าพี่จะเฝ้าหวงห่วงหา
ทุกดาวเดือนของคืนค่ำคือแก้วตา
ถ้าเจ้าพร้อมพี่จะพาเจ้าโบยบิน
...ไร้อาภรณ์ยังอุ่นใจด้วยไอรัก
เพียรทอถักไม่สุดสายดั่งแสสินธุ์
สุดปลายฝันจะเคียงกันเป็นอาจิณ
ทุกแห่งถิ่นเพียงเธอหวังฉันจะพา
แหละคืนนี้คือดวงเดือนในเอื้อมเจ้า
รายรุมเร้าจะเอาใจสิเน่หา
ทุกพรพร่ำพี่จะสรรเพื่อกัลยา
แหละคือรักแห่งชีวา.. หมดชีวิน
12 มกราคม 2548 12:41 น.
ภากร
หากความรักทำเธอเหนื่อยหรือท้อแท้
กายอ่อนแอจิตล้าคิดสับสน
น้ำตานองไม่อยากพบหน้าผู้คน
กอดเข่าตนซบหน้านั่งเดียวดาย
เก็บตัวเงียบเหม่อลอยรักพลาดพลั้ง
รักที่หวังวิมานมาจางหาย
ทุกข์คละเคล้ารักสะดุดมากลับกลาย
เรื่องเลวร้ายโถมทับให้ลำเค็ญ
แหงนมองฟ้า ฟ้ากว้าง น่าใจหาย
ข้างเคียงกายเหงาเงียบไม่พบเห็น
เงาแห่งรักเคล้าคลอที่เคยเป็น
รักเคยเย็นมาร้อนแผดเผาทรวง
อยากให้เธอปลดปล่อยซึ่งความทุกข์
และจงหยุดทำร้ายตัวมีคนห่วง
รักไร้ค่าตัดทิ้งไปรักหลอกลวง
น้ำตาล่วงหล่นไปก็ช่างมัน
พี่คนนี้ขออยู่เคียงข้างเจ้า
หากเธอเหงาเพียงบอกจะปลอบขวัญ
ฐานะใด เพื่อน,พี่ ไม่สำคัญ
แค่เธอนั้นรับรู้ไว้ไม่เดียวดาย
ห้วงอารมณ์ครวญคร่ำจิตช้ำชอก
โดนรักหลอกบั่นทอนสุขจางหาย
รักพี่นี้คงมั่นใจและกาย
มิคิดร้ายทำลายใจให้อาดูร
หน้าส่วนตัว
1353
