9 พฤศจิกายน 2550 08:28 น.
ภู ภัทรชนน
หลึกหลึกปลักสำลักเลนขึ้นเลื้อยบก
หวั่นวิตกที่ตั้งกำลังแผ่ว
ประจบน้ำประจบดินทั่วถิ่นแนว
ก็ไม่แคล้วความนัย ไหลตามกาล
ผสมพันธุ์เผ่าใดลงในร่าง
ผสานสร้างพญานาควิบากฐาน
เล็งงูเห่าก็เห็นเห็นเป็นวิญญาณ
เลื้อยขึ้นคานก็ขาดน้ำเลี้ยงความทน
รอจังหวะจะโคนโหนเกาะโลก
รู้ช่วงเชิงรู้โชคโลกอย่าหล่น
ผิวแผ่นดินกว้างใหญ่ไหลเลื้อยตน
ค่อยค่อยค้นความคิดมิตรศัตรู
หยั่งเสียงแล้วหยั่งสายกระจายกระจาด
ใบข่อย ฤ ใบหนาดปูลาดอยู่
ชักหนาวหนาวร้อนร้อนเลื้อยย้อนดู
พญานาคกับงู สมสู่กัน
สลัดเลนสลัดร่างเป็นกลางพวก
ใดสะดวกกระเด้าดินถวิลหวัน
ชูหัวโด่ชูหางกลางแสงจันทร์
ผสมพันธุ์พรึ่บพรับทั้งอับอาย
เอาโอกาสอากาศตรึงคาดท้อง
สุขสนองในเนื้อคงเหลือหลาย
รวบรวมร่วมขบวน มิควรดาย
สู่จุดหมายที่มั่นอนันต์เนือง
ขึ้นเลื้อยบกเลื้อยบทจรดทิศ
วงจรปิดฤทธิภาพ ฤ ทราบเรื่อง
เสพสัญชาตญาณ การครองเมือง
ประโยชน์เฟื่องฟูเฟื้อยเลื้อยรวมใจ
8 พฤศจิกายน 2550 08:45 น.
ภู ภัทรชนน
สดุดีไว้อาลัย
คุณพ่อสุขเกษม เอมสอาด
ปูชนียบุคคล ของชาวราชวัตร
คุณที่สร้าง ทางที่สุข ลูกอาศัย
พ่อผู้ให้ ความอบอุ่น บุญสุขศานต์
สุขเกษม พฤติกรรม ศีลธรรมทาน
เอมสอาดคือบ้าน การอยู่ครอง
พ่อกับแม่ คือแบบบ่ม ร่มเงาหลัก
ลูกหลานรัก ทดแทนคุณ บุญทั้งผอง
เกิดกี่ชาติ การทำดี ที่รับรอง
สวรรค์ส่อง "สุขเกษม" เปรมปรีดิ์เทอญ
ภูวดล ภูภัทรโยธิน ผู้ประพันธ์
กำหนดการฌาปนกิจศพ คุณพ่อสุขเกษม เอมสอาด วันที่ 8 พ.ย.2550
ณ เมรุวัดน้อยนพคุณ ราชวัตร ถ.พระราม 5 เขตดุสิต กทม.
เวลา 17.00 น.
หมายเหตุ : บ้านเอมสอาด มีพระคุณต่อภูวดลเป็นอย่างมาก
5 พฤศจิกายน 2550 17:01 น.
ภู ภัทรชนน
กาพย์เห่เรือพระที่นั่งนารายณ์ทรงสุบรรณ รัชกาลที่ ๙
พุทธศักราช ๒๕๓๙
พระเสด็จสู่หล้า ปัถพินทร์
สรรเพชญ์พิพัฒน์สิน เพริศแพร้ว
ไวเศษเดชบดินทร์ โพธิเพ่ง ธรรมแฮ
อุตม์เอกจักรีแก้ว ที่เก้าศรีสยาม
ประทักษ์ หลักประเทศ ทรงปกเกศ ทั่วเขตคาม
ประเทือง เฟื่องโลกสาม ประพัทธ์พร้อมหลอมใจชน
จักรี ที่เก้าแก้ว ประโพธแพร้ว มิ่งมงคล
แหล่งหล้า นทีดล เดชโดยธรรมเด่นดำรง
"นารายณ์ทรงสุบรรณ" เรือสร้างสรรค์อันบรรจง
เกริกสินธุ์ ปิ่นประสงค์ ยงพระยศโพธิญาณ
จอมไตร ปราบภัยพิษ ราชกิจกฤดาการ
นำทางสร้างสุขศานต์ ผ่านพระหัตถ์ ธ จัดแจง
น้ำเสีย ทรงบำบัด กังหันพัดจัดแสดง
ปลูกป่าปรับเปลี่ยนแปลง แล้งร้ายร้อนค่อยผ่อนเย็น
กษัตริย์ เกษตรเสริม ทรัพย์สินเพิ่ม เสริมบำเพ็ญ
พืชพันธุ์ครบครันเห็น ประโยชน์เพื่อเกื้อชีวิน
ฟ้าแล้ง แปลงฝนหลวง เป็นฝนร่วงลงโลมดิน
ล่องแม่กระแสสินธุ์ กินอยู่สุขทุกข์สร่างคลาย
เพิ่มพูนศูนย์พาณิชย์ เศรษฐกิจราโชบาย
อุดมคมน์ขยาย กระจายงานกระจายเงิน
ห่วงยิ่ง สิ่งแวดล้อม ไทยถนอม ธ ดำเนิน
นำอย่าง มิห่างเหิน เผชิญภัยไทยทั่วแดน
เก็กกักรักษ์ฝนหลั่ง สร้างเขื่อนขัง มิขาดแคลน
พื้นภูมิพิพัฒน์แผน มิระย่อก่อนิยม
การเมืองเรืองรัฐราษฎร์ นิติศาสตร์นโรดม
ตุลาการสานสม ทรงแจ้งเจตน์ทันเหตุการณ์
แพทย์หลวงปวงราษฎร์พบ บรรจงจบ พยาบาล
พันผูกไทยลูกหลาน ผสานบุญ กรุ่นกำจร
โครงการสารสนเทศ สุดวิเศษสถาพร
การเรียนเขียนอ่านสอน สื่อสารแจ้งเจตจำนง
ส่งเสริมวิชาชีพ ส่องประทีปทางมั่นคง
สุขสมพระประสงค์ ทรงสรรค์สร้างสำเร็จงาน
วัฒนธรรมเน้น ดูโดดเด่นเดชาชาญ
ปางบรรพ์ยิ่งบรรสาน บรรยงย้ำกำซาบทรวง
ดนตรีคีตศิลป์ มิสูญสิ้นถิ่นทั้งปวง
ครรลองผองราษฎร์หลวง เอกลักษณ์เลิศหลักครัน
อธิปไตยชาติ ทรงประกาศ เนืองอนันต์
ระบอบ บทรังสรรค์ ศรีสวัสดิ์รัชกาล
"กาญจนาภิเษก" องค์อุตม์เอก อัครญาณ
ทศธรรมไพศาล พระภูบาล จักรีวงศ์
ห้าสิบปีครองราชย์ ประวัติศาสตร์จารึกลง
ใจราษฎร์กราบบาทบงสุ์ ขอเดชะ "ทรงพระเจริญ"
นาย ภูวดล ภูภัทรโยธิน ผู้ร้อยกรอง
รางวัลรองชนะเลิศอันดับ ๒
จัดประกวดโดย กองทัพเรือ - ธนาคารไทยพาณิชย์
พุทธศักราช 2539
5 พฤศจิกายน 2550 13:06 น.
ภู ภัทรชนน
ยืนเด่นเป็นหุ่นฟางอยู่กลางทุ่ง
นกกาอย่ามายุ่งบนทุ่งกว้าง
เม็ดข้าวคือชีวิตทุกทิศทาง
เลี้ยงโลกมิรู้ร้าง กว้างและไกล
เด็กเด็กล้อหุ่นฟางยืนถ่างขา
แล้วแลบลิ้นปลิ้นตา เข้ามาใกล้
เห็นยืนอยู่บนดินไม่กินอะไร
ฤ กินลมลงลำไส้ให้เต็มพุง
เด็กอีกคนสวมหมวกให้หุ่นไม่ร้อน
อีกคนนอนใต้เงาหุ่นบุญท้องทุ่ง
ฝูงนกกาบินไกลไม่มามุง
พลันเสียงลุงเพรียกหาหลานกลับบ้านเรา
เด็กยิ้มให้หุ่นฟางต่างลากลับ
หุ่นยิ้มรับโลกเดียงสาจะคลายเหงา
หุ่นคล้ายคนแต่ข้างในให้บางเบา
ไม่ร้อนเร่าหนักสมัยในแผ่นดิน
ยืนเด่นเป็นหุ่นฟางกลางโลกหล้า
กินลมอิ่มอุรา รักษาถิ่น
ในความมี เหมือนไม่มี ในชีวิน
ในความดิ้น เหมือนไม่ดิ้น "กินรู้พอ"
5 พฤศจิกายน 2550 08:52 น.
ภู ภัทรชนน
หิวมาจากขุมใดในพื้นโลก
เลื้อยมาโยกหัวหางต่างทิศฐาน
เด็กเกาะเด็กคนหัวเด่นเห็นได้การ
เอี้ยวตัวแต่หางต้าน โยกผ่านไป
พอตั้งท่า ตั้งทิศ คิดสะบัด
ส่วนหางปัดเฉี่ยวเฉียงเบี่ยงหลบได้
หางจึ่งล่อลวงหลอก ลอกคราบไคล
หัวรู้ทันมั่นใจ ฉกใส่พลัน
หัวกินหางทีละนิด ผิดด้วยหรือ
ก็สร้างมากับมือ คือการปั้น
เด็กตรงกลางร้องอู๊ เรารู้ทัน
หัวกระสัน วันคืน กลืนตัวเอง
หัวบอกหิว มาตั้งนาน งานชีวิต
ขอกินหางน้อยนิด คิดทำเก่ง
เด็กส่วนใต้ลำคอ บ่ ยำเยง
ตีหัวเหน่ง นี่แน่ะเหวย ทำเคยตัว
หิวควรหา กบ เขียด ขี้เกียจนัก
ทำไมหักหางมากิน เล่ห์ลิ้นชั่ว
เด็กหัวเหน่ง ไม่ขอนำ จำใจกลัว
ใครเป็นหัว หิวจงอด "กฎผู้นำ"
หน้าส่วนตัว
1928
