31 ตุลาคม 2549 14:29 น.
วงศ์ตะวัน
เมื่อก่อน...
คงเป็นเพราะเราอยู่ใกล้
ต่างฝ่าย...ก็เลยมองไม่เห็นค่า
แต่เดี๋ยวนี้...
เราอยู่ห่างไกลตา
คงต้องยอมรับแล้วว่า
...ต่างก็คิดถึงกัน
คงเป็นเพราะความปากแข็ง
ถึง "รัก" ... ก็ไม่กล้าแสดง
...เพราะดื้อรั้น
รีบปฏิเสธ...รีบส่ายหน้า สารพัน
ทั้งที่ลึก - ลึกข้างในนั้น
...คิดถึงกัน แทบขาดใจ
31 ตุลาคม 2549 13:34 น.
วงศ์ตะวัน
"นางเอก" ก็มีแค่ในนิยาย
ส่วน "นางมารร้าย" น่ะ หาได้เกลื่อนถนน
ฉัน...ก็เป็นเพียงผู้หญิงหนึ่งคน
ที่รักเธอมากซะจน...ไม่อาจยอมใคร
จะให้นิ่งเฉยกับทุก - ทุกอย่าง
ปล่อยความรู้สึกเปล่าว่าง...คงไม่ไหว
เพราะฉันไม่หวังจะเป็น...
"นางเอก" ของใคร -ใคร
แค่อยากเป็นที่หนึ่งในใจ...
แม้จะถูกเรียกว่า "นางมารร้าย"
...ก็ยอม
30 ตุลาคม 2549 17:50 น.
วงศ์ตะวัน
เธอคงคิดว่าฉันเป็นคนเข้มแข็ง
ไม่ค่อยแสดงอาการออกมา...ว่าหวั่นไหว
เธอถึงได้ทำอะไร...พูดอะไร
โดยลืมแคร์กันเลยใช่ไหม...คนดี
ฉันคงรักเธอข้างเดียวมานาน
ทั้งที่เธอก็คงไม่ต้องการความรู้สึกนี้
แต่จะทำอย่างไร...
...ก็หัวใจมันไม่รักดี
อกหักครั้งนี้คงต้องปล่อยให้ใจ...จมน้ำตา
อยากจะร้องไห้...ให้เธอเห็นบ้าง
จะได้รู้ว่าคนข้าง-ข้าง...ก็รู้สึกรู้สา
...ที่รัก...
ถ้าความเสียใจวัดกันด้วยน้ำตา
ฉันคงร้องไห้แทบบ้า
...ร้องจนน้ำตา ท่วมหัวใจ
อยากจะขอร้องเธอสักอย่าง
คิดถึงจิตใจฉันบ้าง...จะได้ไหม
อย่าบอกว่า "รักเพียงเขา"
มันทำร้ายกันเกินไป
...นะ...ขอได้ไหม
ฉันจะได้ไม่ต้องร้องไห้...เสียน้ำตา...
30 ตุลาคม 2549 17:23 น.
วงศ์ตะวัน
ร้อยวัน พันคืน จะผ่านพ้น
ร้อยคน พันใจ จะใฝ่หา
ร้อยชีวิต พันทาง กลางเวลา
ร้อยคุณค่า พันความทรงจำ ไม่สำคัญ
หนึ่งวัน หนึ่งคืน ที่ก้าวย่าง
หนึ่งทาง หนึ่งใจ ที่ใฝ่ฝัน
หนึ่งชีวิต หนึ่งลมหายใจ ในคืนวัน
หนึ่งคุณค่า ในใจฉัน นั้น คือ เธอ
28 ตุลาคม 2549 16:13 น.
วงศ์ตะวัน
เพียงสบตา...
ก็รู้ว่า...เธอไม่ใช่คนเก่า
ไม่หลงเหลืออะไรในความเป็นเรา
มองไม่เห็นแม้เงา...
...ของความผูกพัน
เพียงสบตา...
ก็รู้ว่า...เธอกำลังหมดรักฉัน
ไม่ต้องเอ่ยคำพูดร้อยพัน
เพียงหนึ่งคำสั้น-สั้น
...ว่าจบกัน ฉันก็เข้าใจ
เพียงสบตา...
เราก็สื่อภาษาถึงกันได้
โบกมืออำลา...น้ำตาท่วมหัวใจ
ไม่ต้องมีเหตุผลใด-ใด
...ก็เข้าใจ...เพียงสบตา
...เท่านั้นเอง...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
หน้าส่วนตัว
1147
