4 พฤษภาคม 2547 07:52 น.
วสุนทรา
อดีต...
มเหยงค์คงตระหง่านบนผืนภพ
ซากศิลามิอาจลบเรื่องหนหลัง
อโยธเยศล่มสลายทลายพัง
น้ำตาหลั่ง เลือดรินสู่ พสุธา
เพรงอดีตโหยหวนชวนสลด
ท่าวรันทดซากกายตายถมหล้า
สรรพาวุธ..ทิ่มแทงลงกายา
ธารโลหิตอาบธราเนืองนาคร
ยามนี้..
ยลเจดีย์ยอดหัก ณ เบื้องหน้า
อนิจจาตรงถ้อยพระธรรมสอน
ไตรลักษณ์นั้นมิยั่งยืนไร้แน่นอน
จะร้าวรอนเหตุใด ณ ใจตน
รัก โลภ โกรธ หลง มิสุดสิ้น
ไยผันผินสู่ทางห่างหลุดพ้น
เห็นไหมละครชีวิตในหมู่ชน
จงเตือนตนด้วยตนนะคนดี
ทุกอณูแห่งอากาศพิลาสพิไล
หากทำใจรับไอพุทธพิศุทธ์ศรี
จะหมองไหม้เหตุใดทำไมมี
ทุกๆที่หากปรับใจหวานไอธรรม
....ละครชีวิตบนโลกมีมากมาย ที่ทำให้คนเราเห็นทุกข์ รู้จักทุกข์ ....โดยเฉพาะ ละครชีวิตของแต่ละคน
ทุกคนเกิดมาต้องเจอกับความทุกข์ ไม่มีใครที่ทุกข์มากกว่าเรา ทุกข์น้อยกว่าเรา เพราะทุกคนต้องทุกข์
ด้วยความเกิด ทุกข์ด้วยความแก่ ทุกข์ด้วยความตาย ทุกข์ด้วยการพลัดพรากจากของรักของชอบ.ทุกข์จากหน้าที่การงาน ทุกข์จากอารมณ์ที่เข้ามากระทบกระทั่ง
..มีเพียงยาวิเศษขนานเอก ที่จะรักษาเยียวยาทุกข์นี้ได้อย่างถาวร นั่นคือ คำสอนของพระพุทธองค์
แม้นสักเล็กน้อยที่หยิบยาขนานนี้ขึ้นมารับประทาน อาการของโรคก็จะบรรเทาเบาบางลง..กว่าการใช้ยาขนานอื่น...
ขอเพื่อนมนุษย์ของเราจงอย่าท้อแท้กับความทุกข์ที่เจอ.....ขอให้ต่อสู่กับทางที่ต้องเดินต่อไป ด้วยใจที่เข้มแข็ง และมีธรรมนำทาง.....ขอให้อยู่อย่างใจเป็นสุขบนทุกข์แห่งโลกใบนี้นะเพื่อนรัก
3 พฤษภาคม 2547 08:17 น.
วสุนทรา
...เพชร..เม็ดงาม..นาม..พระราชพรหมยาน
..ร่วง..จากธารธรรม..มาให้นพบูชา
..จาก....ปฐพี..หวนสู่พิมานฟ้า
..ธาร..ธรรมล้ำค่า.เคียงอัครมณี
ยอกรประณตลงอภิวาท
องค์อริยนาทบุตรพระชินสีห์
สิบหกอสงไขยแสนกัปนับบารมี
พระภูมีอริยเจ้า..เกล้าฯบังคม
สิบสองพรรษาพระมา.ร่วงลาลับ
ราวอัจกลับสิ้นแสง..ไร้แสงโสม
พฤกษ์สวรรค์ร่วงหว่าง..กลางโพยม
หมู่เทวาคลอประโคมทิพย์ดนตรี
แดนสยมพรหมมินทร์อินธิราช
รำพันพิลาปแด่อริชาติ..โพธิศรี
คือกองทัพแห่งธรรม..ธ..ธาณี
ตามเบื้องบาทพุทธสิกขีเจ้า..เฝ้าบัญชา
ลูกขอร้อยบทกวีสดุดี.พระเนื้อ
พระหน่อเกื้อค้ำจุนพระศาสนา
พระประทานถ้อยตรงองค์สัมมา
พระเมตตาต่อเหล่าลูกไร้ประมาณ
สายพระเนตรยามทอดมองลูกลูก
ให้พันผูกผ่านอนันต์วัฎฏสงสาร
พ่ออบรมบ่มให้ลูกรู้ทำทาน
ถ้อยพ่อจาร..ให้พิสูจน์..พุทธ์ธาณินทร์
สังโยชน์ ๑๐ บารมี ๑๐พ่อเน้นย้ำ
บนทางธรรมควรมีนิจศีล
กรรมบถ ๑๐ ตรองไว้ในดวงจินต์
ยามลูกสิ้น..พ่อจะรับ..กลับบ้านเดิม
1 พฤษภาคม 2547 17:37 น.
วสุนทรา
...ร้อยจำนรรจ์พันวจีไม่สุดสิ้น
ร้อยประทิ่นทบทวนถ้อยพิศุทธิ์ศรี
ร้อยประโยคขึ้นเขียนคำสุนทรี
ี้ี้ร้อยกวีแด่..อนงค์องค์ปรียา
..ร้อยหทัยร้อยใจที่เปี่ยมรัก
ร้อยความภักดิ์ร้อยฤดีที่ห่วงหา
ร้อยเอ็นดูร้อยอุระล้นเมตตา
ร้อยพจนาผ่องใสไว้ประทาน
.กลั่นสุนทรพรวลีพาทีเจิด
เพราะพริ้งเพริศเลิศวรรณศิลป์รินรสหวาน
จารให้นุชสุดประเสริฐเลิศดวงมาน
ด้วยหนึ่งจิตและวิญญาณแห่งกวี..
...แด่..เธอ...
ประดุจจอมใจ..ไอศูรย์..ทูลกระหม่อม
ดั่งฟ้าน้อม...โน้มกิ่ง..ลงมาหา
เธอเป็นแรงจูงใจหลอมวิญญา
เธอคือ..ดวงดอกฟ้า.เคียงท่าธรรม์
สุดจะกล่าว...ในบุญเธอ..ที่เลอเลิศ
เรียงลำดับทรัพย์ประเสริฐกว่าสวรรค์
เกินจักเรียงร้อยกรองมาจำนรรจ์
สุดจะกลั่นกลิ่นบุญสุนทรพาที
...เธอ..ผู้มีดวงหทัยงดงาม..ราวบุษบงแย้มกลีบหวาน..รับแสงอุษาเจิดจ้าท่ามอรุณ
...เธอ..ผู้มีวจีการุญ..ถ้อยคำอบอุ่น.ต่อมวลหมู่นรากร
..เธอ...ผู้มีรูปโฉมงามงอน...กิริยาชดช้อยอรชร..แรกยลประทับตรึงตรา
..เธอ..ผู้มีสองหัตถา..โอบอุ้มภาดา..ประดุจธารทิพย์ภิรมย์
..เธอ..ผู้มั่นทางบรม...ห่างไกลตรอมตรม..อยู่บ่มวรบทรสธรรม
..เธอ...คู่ใจธารธรรม์..โลกสดใสไม่ชอกช้ำ...แม้นสักคำมิเคยให้ขุ่นข้องหมองใจ
..เธอ..ยามแย้มยิ้มปราศรัย...ให้ใจสงบร่มเย็น
..เธอ...ผู้เคยบำเพ็ญ..สุขแลคุกเข็ญ..มานับเนื่องอนัตตกาล
..บัดนี้เราขอร้อยกานท์..ประโคมคำขาน..จารแด่..นางผู้เป็นจอมใจ..ด้วยจิตรักจิตประทับไว้...มั่นคงนิรันดร์ไป...ตราบกว่าลุถึงนฤพาน...
1 พฤษภาคม 2547 10:43 น.
วสุนทรา
คุณเพียงที่รัก....สี่เดือนกับการจากไปอย่างเป็นนิรันดร์ของคุณ
...วันนี้รู้สึกคิดถึงคุณมาก...ได้แต่รำพึงรำพันกับท้องฟ้าเบื้องบน..ไม่รู้ว่าวิญญาณรักของคุณจะได้ยินเสียงหัวใจของรักรู้เปล่า แม้ว่า รักจะพยายามลืมอดีตที่เกี่ยวกับคุณ เพื่อหลบหลีกกับความปวดร้าวของความพลัดพราก..คุณให้ทั้งความรู้สึกที่ดีดีงดงาม และความรู้สึกที่เจ็บปวด .ยามเมื่อต้องรับรู้กับความจริง..กับการจากไป.และไม่มีวันได้พบกันอีก ถึงคุณจะจากไปและไร้ตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ หัวใจของรักก็ยังเป็นของคุณ...
รักขอเก็บเธอไว้ในส่วนลึกจิตใจของรัก...และทุกครั้งที่รักอ่อนแอ..คุณจะมาปรากฏในห้วงสำนึกของรักเสมอ...อยากเอื้อมมือไปไขว่คว้า..แต่ก็ไม่สามารถจะแตะต้องได้แม้แต่น้อย..ได้แต่ถามตัวเองว่า
ตอนนี้วิญญาณคุณอยู่ที่ไหน..สบายดีหรือเปล่า..รู้ไหมว่ามีใครคิดถึงคุณ...รู้ไหมว่าคุณดำรงคงอยู่ในหัวใจของรักไม่เสื่อมคลาย...แม้รักจะไม่ชอบความรู้สึกทุกข์ของการพลัดพราก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคุณ..แม้จะมีความโศกเศร้าปนอยู่ก็ตาม....ทว่าคงไม่มีใครที่จะลืมอดีตที่งดงาม..ที่คุณเข้ามาพบกับ ทำให้รัก...รัก..และคุณก็จากรักไปทั้งกายและวิญญาณ.....ถึงแม้ว่า โค้งฟ้าเบื้องหน้าจะมีเพียงรักเดินลำพัง.... ถึงแม้ว่าท้องฟ้าเบื้องหน้าจะไม่มีคุณที่ส่งความห่วงใยมาให้อีก เหมือนกับตอนที่คุณมีชีวิตอยู่..ไม่ได้พูดคุยกับคุณอีก..ขอให้คุณรู้ไว้ว่า ตลอดชีวิตของรัก จะไม่มีใครมาทดแทนความรู้สึกอันงดงามของคุณได้อีกเลย.....เพราะ ไม่ว่าจะในความฝัน ในความจริง ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบัน..คุณก็คือ เจ้าหญิงผู้คงความงดงามในความรู้สึกท่ามกลางหัวใจของรักเสมอ
..รักและคิดถึงคุณเสมอ..ขอให้คุณนอนหลับอย่างเป็นสุขตลอดไปจ้ะคนดี...
............................ดื่มตะวันจิบจันทรา...
1 พฤษภาคม 2547 10:42 น.
วสุนทรา
คุณเพียงที่รัก....สี่เดือนกับการจากไปอย่างเป็นนิรันดร์ของคุณ
...วันนี้รู้สึกคิดถึงคุณมาก...ได้แต่รำพึงรำพันกับท้องฟ้าเบื้องบน..ไม่รู้ว่าวิญญาณรักของคุณจะได้ยินเสียงหัวใจของรักรู้เปล่า แม้ว่า รักจะพยายามลืมอดีตที่เกี่ยวกับคุณ เพื่อหลบหลีกกับความปวดร้าวของความพลัดพราก..คุณให้ทั้งความรู้สึกที่ดีดีงดงาม และความรู้สึกที่เจ็บปวด .ยามเมื่อต้องรับรู้กับความจริง..กับการจากไป.และไม่มีวันได้พบกันอีก ถึงคุณจะจากไปและไร้ตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ หัวใจของรักก็ยังเป็นของคุณ...
รักขอเก็บเธอไว้ในส่วนลึกจิตใจของรัก...และทุกครั้งที่รักอ่อนแอ..คุณจะมาปรากฏในห้วงสำนึกของรักเสมอ...อยากเอื้อมมือไปไขว่คว้า..แต่ก็ไม่สามารถจะแตะต้องได้แม้แต่น้อย..ได้แต่ถามตัวเองว่า
ตอนนี้วิญญาณคุณอยู่ที่ไหน..สบายดีหรือเปล่า..รู้ไหมว่ามีใครคิดถึงคุณ...รู้ไหมว่าคุณดำรงคงอยู่ในหัวใจของรักไม่เสื่อมคลาย...แม้รักจะไม่ชอบความรู้สึกทุกข์ของการพลัดพราก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคุณ..แม้จะมีความโศกเศร้าปนอยู่ก็ตาม....ทว่าคงไม่มีใครที่จะลืมอดีตที่งดงาม..ที่คุณเข้ามาพบกับ ทำให้รัก...รัก..และคุณก็จากรักไปทั้งกายและวิญญาณ.....ถึงแม้ว่า โค้งฟ้าเบื้องหน้าจะมีเพียงรักเดินลำพัง.... ถึงแม้ว่าท้องฟ้าเบื้องหน้าจะไม่มีคุณที่ส่งความห่วงใยมาให้อีก เหมือนกับตอนที่คุณมีชีวิตอยู่..ไม่ได้พูดคุยกับคุณอีก..ขอให้คุณรู้ไว้ว่า ตลอดชีวิตของรัก จะไม่มีใครมาทดแทนความรู้สึกอันงดงามของคุณได้อีกเลย.....เพราะ ไม่ว่าจะในความฝัน ในความจริง ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบัน..คุณก็คือ เจ้าหญิงผู้คงความงดงามในความรู้สึกท่ามกลางหัวใจของรักเสมอ
..รักและคิดถึงคุณเสมอ..ขอให้คุณนอนหลับอย่างเป็นสุขตลอดไปจ้ะคนดี...
............................ดื่มตะวันจิบจันทรา...
หน้าส่วนตัว
777
