๏ ๏ ๏ หายใจแทนกันไม่ได้ ๏ ๏ ๏

ศาลาไทย

หัวใจเปียกฝนจนดึกดื่น
ฝ่าคืนมืดหนาวร้าวหัวอก
ข้ามฝั่งคืนหวั่นสั่นสะทก
เจียนตกน้ำตากระอักตาย

ใครเล่าทิ้งกันในวันท้อ
ใครห่างให้รอร้างจุดหมาย
ใครปล่อยย่ำเดินอยู่เดียวดาย
ใครย้ำทำร้ายตลอดมา

ความฝันเลื่อนลอยกี่ร้อยเรื่อง
คืนวันเปล่าเปลืองไร้คุณค่า
ชีวิตทุ่มเททุกครั้งครา
ทบทวนเวลาจึงเข้าใจ

เลิกหวังคำปลอบประโลมขวัญ
เลิกหวังคำมั่นแม้หม่นไหม้
เลิกหวังความรักความห่วงใย
เลิกหวังจากใครเจ็บให้จำ

หายใจแทนกันได้ที่ไหน
ล้มแล้วลุกใหม่ฝืนกลืนกล้ำ
เพียงตนพึ่งตนอดทนทำ
ขื่นคำหมิ่นหมางก็ช่างใคร

เส้นทางเดียวดายนับแต่นี้
เหลือเพียงปรารถนาดีมอบให้
ยังฝัน - ยังหวัง - ยังหายใจ
หยัดยืนขึ้นได้โดยลำพัง

ยังฝัน - ยังหวัง - ยังหายใจ
ก้าวเดินต่อได้โดยลำพัง...

__________________________________
ภาพ : นาฬิกาฝาผนัง ออน อาร์ต @ พระสุเมรุ