30 พฤศจิกายน 2547 13:29 น.
สาวดำ-รำพัน
ฉันมีสิทธ์เพียงแค่คิดจับจอง
ส่วนสิทธ์การครอบครองเป็นของเขา
ฉันคงไม่อาจจะใช่คำว่าเรา
ขณะที่เขาพูดได้ไม่เคลือบแคลง
เขาเป็นดั่งลำต้นและเหมือนราก
ส่วนตัวฉันเป็นแค่กาฝากที่แอบแฝง
อยู่กับเธอด้วยรักหวาดระแหวง
เหมือนสิ่งแอบแฝงเฉกเช่นเป็นดังเงา
ชาติหน้าแม้นขอเลือกเกิดเองได้
จะไม่หมายต้องทนเป็นคนเศร้า
ขอรักคนที่เขาก็รักเรา
ไม่มีรักสามเส้าให้ร้าวอารมณ์
++ เรามันแค่กาฝาก ++
22 พฤศจิกายน 2547 14:12 น.
สาวดำ-รำพัน
อย่ากลับมานะถ้าเธอไปแล้ว
สิ้นวี่แววหวลหาคราที่เหงา
จากกันแล้วไม่เหลือเผื่อถึงเงา
ของคนเศร้าเหงาจิตที่ติดทรวง
ห้วงราตรีที่เห็นเป็นคืนนี้
หลับฝันดีมิคิดสิทธิห่วงหวง
เลิกกันแล้วแคล้วคลาดขาดคนควง
หมดฝันลวงปวงฝันดีที่ทุกคืน
ตื่นขึ้นมาแค่เหงาเราไม่สน
ไร้ซึ่งคนมาปลุกลุกเจอเขา
ต่อแต่นี้ที่เห็นเป็นแค่เรา
ถึงจะเหงาไม่สนทนสู้อยู่สบาย
17 พฤศจิกายน 2547 21:40 น.
สาวดำ-รำพัน
โทรหากันบ้างซิที่เบอร์เก่า
คนแสนเหงาเขารอขอฟังเสียง
อยากได้ยินเอื้อนเอ่ยเผยสำเนียง
ขอแค่เพียงสักหน่อยค่อยมีแรง
อยากรู้ข่าวคราวอยากคิดถามไถ่
ว่าใจเป็นอย่างไรหรือเข็มแข็ง
ยามที่อาทิตย์ลดหมดสิ้นแสง
หวาดระแวงความเหงาเข้าครอบงำ
เบอร์เดิมเริ่มต้นด้วยศูนย์และหก
ไม่ตลกโทรมาอย่าคิดขำ
คนที่รอท้อหนอแสนระกำ
เช้ายันค่ำตอกย่ำว่ายังคอย
*+* โทรหากันบ้างซิ *+*
16 พฤศจิกายน 2547 22:38 น.
สาวดำ-รำพัน
ค่ำคืนนี้ทำไมใจแสนเหงา
มองที่เก่าเขาเคยเอ่ยส่งเสียง
ทำไมนะวันนี้ไร้ที่เคียง
ค้นพบเพียงสถานเก่าเจ้าไปไหน
เฝ้าแต่ถามที่ใจใคร่อยากรู้
ช่างอดสูทุกครั้งมันหลั่งไหล
ยามเอื้อนเอ่ยเฉลยคำถามยามใด
น้ำตาใหลสะพรั่งหลั่งสองตา
เมื่อไหร่หนอจะกลับนับวันถอย
แสนเหงาหงอยเฝ้าคอยละห้อยหา
ค่ำคืนนี้คงไม่ได้นิทรา
สุดหวนหาแสนเศร้าเหงาดวงใจ
* ถามใจ ตัวเองอยู่ค่ะ อิอิ *
12 พฤศจิกายน 2547 13:27 น.
สาวดำ-รำพัน
พยายามกลั้นน้ำตาไว้
ด้วยไม่อยากให้ใครเห็น
เก็บความร้าวรานที่เราเป็น
ซ่อนความลำเค็ญอยู่คนเดียว
มองทางซ้ายแลทางขวา
คนที่เคยพบหน้าไม่แลเหลียว
ทิ้งเพียงความรู้สึกที่เปล่าเปลี่ยว
ให้เหงาคนเดียวอยู่ร่ำไป
ต่อแต่นี้คงไม่มีเขา
คำว่าเราคงใช้ไม่ได้
เมื่อก่อนใกล้เดี๋ยวนี้ห่างกันไกล
หมดเยื่อใยสิ้นผูกพัน
ครูค่ะ วันนี้ขอตามใจตัวเอง 1 วันนะคะ
หน้าส่วนตัว
1239
