10 กุมภาพันธ์ 2550 05:33 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
ขอตามหาแม่มดสีชมพู
ฉันอยากรู้ว่าเธอนั้นอยู่ไหน
ว่ารู้จังว่าเธอนั้นคือใคร
มาจากไหนหนอเธออยากเจอจัง
มีบ้างไหมแม่มดสีชมพู
ยังเห็นอยู่ที่นี่เป็นบางครั้ง
อยากรู้ว่าเธออยู่ไหนอยากรู้จัง
หากไม่ชังขอโผล่โชว์ตัวหน่อย
"แม่มดสีชมพู" มีใครไหมเคยเห็น
ส่งลายเซ็นมาบอกคนบนดอย
มีบ้างหม "แม่มดสีชมพู" ตัวน้อยน้อย
น่ารักหน่อยขอโผล่โชว์ตัวนะ
ขอลงข่าวป่าวประกาศตามหาเธอ
เพราะฉันเจอคนหนึ่งอยู่ข้างสระ
ชื่อ "แม่มดสีชมพู" อยากรู้นะ
ซากุระสีขาวใช่ไหมหนอ...
อยากรู้จังว่าที่นี่มีแม่มดสีชมพูหรือไม่ รู้สึกว่าเคยเห็นชื่อนี้ และมีใครเคยเห็นชื่อนี้บ้าง ขอตอบด้วย
และก็ขอโทษด้วย ที่ตามหา แม่มดสีชมพู หากว่าเธออยู่ที่นี่ โปรดตอบด้วย
9 กุมภาพันธ์ 2550 21:43 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
ฝนกระหน่ำฟ้าหมองหม่นช่างน่ากลัว
มืดสลัวไร้แสงสีที่สว่าง
แต่ไม่นานตะวันขึ้นฝนก็สร่าง
ความมืดจางฟ้าสดใสไปทั่วหล้า
ฟ้าหลังฝนของคนช่างสดใส
คนหลังไมค์อย่างฉันช่างเหว่ว้า
ฟ้าหลังฝนของฉันไม่สร่างซา
ยังค้างคากลับไม่ได้ไปไม่ถึง
ฝนผ่านไปฟ้าสดใสสาดแสงส่อง
แต่ฉันหมองคิดถึงคนเคยซึ้ง
ได้แต่คิดอยู่ในห้วงคำนึง
ไปไม่ถึงคว้าไม่ได้เธอสักที
หากฉันขอได้สักสิ่งในโลกนี้
ขอคนดีกลับคืนมาอีกที
จะเฝ้าคอยถนอมรักที่มี
ตราบชีวีมลายไม่จากกัน
เป็นได้เพียงฝันกลางวันยามสายสาย
ความเดียวดายคือฟ้าหลังฝนฉัน
เมื่อไหร่จะได้พบสบหน้ากัน
แม้ในฝันยังไร้เงาเศร้าเหมือนเดิม
9 กุมภาพันธ์ 2550 11:30 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
ยังรออยู่ตรงนี้ที่ที่เก่า
ที่ที่เราเคยทายทักพักด้วยกัน
ในหน้าต่างที่มีเธอกับฉัน
อยู่ด้วยกันฉันเธอหยอกล้อเล่น
ทุกค่ำคืนยังมาหาเธอตรงนี้
ที่เคยมีเรานั่งทุกเช้าเย็น
แต่ค่ำนี้ฉันมากลับไม่เห็น
เหลือลายเซ็นที่เธอฝากเอาไว้
แต่ยังไงก็ยังมารอตรงนี้
รอคนดีวันนี้จนวันใหม่
จะรอเธอตรงนี้ตลอดไป
ด้วยหัวใจที่มั่นคงและภักดี
นานเท่าไหร่ก็ยังรอและรักเธอ
เชื่อเสมอมั่นใจเธอคนดี
ยังรอเธอเสมออยู่ตรงนี้
ทุกนาทีคิดถึงเธอไม่ห่างหาย
ยังรักเธอยู่ตรงนี้ไม่เปลี่ยนไป
แม้ว่าใครว่าฉันรักเธองมงาย
ก็ยังรักภักดิ์เพียงเธอจนวันตาย
กายสลายใจนี้ยังรักเธออย่างงมงาย
8 กุมภาพันธ์ 2550 19:26 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
รอเธอเสมอ ณ ปลายฝัน
โลกของฉันอยู่กับคำว่ารอ
แม้บางครั้งจะล้าเหนื่อยจนท้อ
ยังจะรอต่อไป ณ ปลายฝัน
วาดความหวังว่าวันหนึ่งสมประสงค์
ยังมั่นคงอยู่ตรงนี้ไม่แปรผัน
จะมั่นรักต่อเธอทุกคืนวัน
สานไอฝันกลิ่นอุ่นกรุ่นกลิ่นหอม
แม้วันนี้เราจะไกลสุดปลายฟ้า
ให้รู้ว่าฉันนั้นยังถนอม
เก็บรักเราใส่กระปุกดีดเพลงกล่อม
ปะแป้งหอมถนอมรักภักดิ์เพียงเธอ
แม้วันนี้จิตใจละห้อยหา
หลั่งน้ำตากลางใจอย่างคนเก้อ
แต่ยังมั่งยังรอเธอเสมอ
แม้แค่เจอเพียงในฝันฉันสุขใจ
รอ รอ รอ ยังรอเธออยู่ตรงนี้
ที่ที่มีเธอกับฉันวันวานไกล
ยังจำได้คำสัญญาที่ให้ไว้
จะไม่ไปจากเธอ ณ ปลายฝัน
ยังรอเธออยู่ตรงนี้อย่างงมงาย
ไม่เสียดายว่าวันหนึ่งของวันนั้น
เราต่างจบไม่พบสบหน้ากัน
วิญญาณฉันยังรอเธอ ณ ปลายฝัน
ฉันจะรอเธอตรงนี้มิแปรภักดิ์
ยังจะรักเธอเสมอไม่จากกัน
จะมุ่งสร้างวิมาน ณ ปลายฝัน
และรอวันเธอมาอยู่กับคนเซ่อ
แม้ชาตินี้จะรอเธอไปจนตาย
ยังไม่คลายจากคำว่า "ฉันรักเธอ"
ยังไม่ลืมสิ่งดีๆที่ล้นเอ่อ
ขอเพียงฉันได้รักเธอก็สุขใจ
2 กุมภาพันธ์ 2550 19:38 น.
สุสานสีน้ำฟ้า
รักเธอนะคนดีของฉัน
คนในฝั่งฝันปลายแดนป่าคา
จากเด็กบ้านไกลฝั่งฟ้าเมกา
ส่งข้ามขอบฟ้าให้เธอคนดี
สี่สิบกุมภาหวนกลับมาถึง
ชวนคิดนึกถึงความหลังแรมปี
ช่างโศกเศร้าจังไม่เหมือนปีนี้
เพราะไร้คนดีอยู่เคียงข้างใจ
พอมาปีนี้มีเธอคนไกล
นั่งเคียงข้างใจกอดฉันเอาไว้
มีสุขเหลือล้นเพราะคนฝั่งไกล
จะเก็บเธอไว้ตราบนานแสนนาน
ขอให้เธอสุขแสงสีสดใส
ต้อนรับวันใหม่ใยรักผสาน
ให้ไออุ่นรักห่มกายนานนาน
อยู่ในวิมานแห่งอุ่นไอรัก
ขอมอบของขวัญหุ้มห่อด้วยใจ
จากนี้ต่อไปไม่ขอไกลจาก
ต่อให้เส้นทางจะยากลำบาก
จะไม่ขอจากคนดีไปไหน
จะเก็บความรักถนอมเอาไว้
และไม่ให้ใครมาแย่งจากใจ
จะสร้างกำแพงกั้นรักเอาไว้
และไม่ให้ใครเข้ามาถึงเธอ
จะคว้าวิญญาณไปส่งมอบให้
และล้อมด้วยใจหอมกรุ่นเสมอ
ให้รู้ว่าฉันมั่นภักดิ์เพียงเธอ
และมิอาจเผลอชายตาคนอื่น
จะคอยรับใช้คนดีของฉัน
และคอยสานฝันเราทุกค่ำคื่น
วอนฟ้าห่มดาวในยามดึกดื่น
ขอดาวเป็นหมื่นกระจายบนฟ้า
ให้เธอได้ชมค่ำคืนเหน็บหนาว
ขอดาวแพรวพราวส่องทอดสายตา
ให้เธอรู้ว่าหนุ่มแดนเมกา
ยังห่วงและหาอาทรเธอทุกลมหายใจ
หน้าส่วนตัว
999
