11 พฤศจิกายน 2545 13:53 น.
หมายเลขสิบสาม
แดดลำสุดท้ายสาดแสงลงมากลางผืนน้ำอย่างแผ่วเบา...
ใบไม้ใบหญ้าโบกมือลาดวงตะวันของวันนี้...
...
แม้ฟ้าจะยังเป็นสีฟ้าใส...
แต่ดวงจันทร์ครึ่งดวงก็ลอยเด่นให้เห็นอยู่กลางฟ้า...
ก้อนเมฆขลิบทองและสายลมพริ้วผ่าน ช่างละมุนละไม...
ผืนดินทอดกายราบเรียบ สงบนิ่ง
และทักทายกับระลอกคลื่นอย่างอ่อนหวาน...
ปลาเล็กปลาใหญ่ว่ายเวียนวน ผลุบโผล่อยู่กลางจักรวาลสีคราม...
ผู้คนเดินผ่านไปมา พูดคุย หัวเราะ คุ้นเคยกัน...
แต่กับฉันที่ไม่รู้จักใคร...
ก็พูดคุยอย่างคุ้นเคย กับดวงจันทร์และท้องฟ้า...
ก็หัวเราะกับผืนดิน กับแผ่นน้ำ และฝูงปลา...
ก็หยอกล้อกับใบไม้ สายลม และก้อนเมฆ...
...
ฉันส่งยิ้มอำลากับแสงตะวัน...
ลาจากกันในวันนี้ เพื่อพบกันในวันต่อไป...
...
สัมผัสอ่อนๆ ของลมหนาว ช่างอบอุ่นดีเหลือเกิน...
สรรพเสียงจากธรรมชาติ กล่าวคำทักทายอย่างเป็นสุข...
ช่างอบอุ่นดีเหลือเกิน...
...
...
...
4 พฤศจิกายน 2545 11:42 น.
หมายเลขสิบสาม
เคยไหม... ตอนเด็กๆ... พูดกับใครซักคนว่าเรารักเขาแค่ไหน...
แล้วแข่งกันว่า... ก้อนรักของใครจะใหญ่กว่ากัน...
รักเท่าหนึ่งฝ่ามือ... ไม่หรอก... มากกว่านั้น... สองฝ่ามือต่างหาก...
ไม่หรอก... รักเท่าช่วงตัวเลย... เท่าสองช่วงตัว...
ยืดแขนออกไป... รักจนสุดแขนเลย... แล้วผายมือไปที่ท้องฟ้า...
รักเท่าฟ้า... รักเท่าจักรวาล... รักมากกว่าอะไรทั้งหมดเลย...
...
ก้อนรักของผมไม่ใหญ่ขนาดนั้นหรอกครับ... มันเล็กนิดเดียว...
ลองเอามือสองข้างมาวางไว้ที่อก... ทำท่าเหมือนประคองลูกตะกร้อซักลูก...
จับมันพลิกไปพลิกมา... หมุนไปหมุนมา...
ก้อนรักของผมก็เล็กเท่านี้แหละครับ...
ก้อนเล็กๆ... ดูแลง่ายๆ... มองได้ทั่วถึง...
ผมกลัวว่าถ้าก้อนรักของผมมันใหญ่เกินไป... ผมจะเห็นมันได้ไม่ทั่ว...
ผมคงจะไม่รู้ว่ามันยังปลอดภัยดีหรือเปล่า... หรือมีรอยหม่นตรงไหน...
หรือจะร้าว... จะผุ... จะแตก...
หรือมีใครมาขโมยส่วนก้อนรักของผมไป... โดยที่ผมมองไม่เห็น...
ก้อนเล็กๆ... พกพาง่าย... ไปไหนก็ไปด้วยกัน...
บางครั้งเลือกวางไว้ข้างหน้า... และพูดคุย...
บางครั้งเลือกวางไว้ข้างๆ... เพื่อเคียงคู่...
บางครั้งเลือกวางไว้ข้างหลัง... เมื่อผิดใจ... หรือเพื่อปกป้อง... คุ้มครอง...
หรือเพื่อแอบอิงกันและกัน... หรือเพื่อปันความรู้สึก... ระหว่างหน้ากับหลัง...
บางครั้งเลือกที่จะอุ้มไว้แนบกาย... เพื่อใกล้ชิด... และอบอุ่น...
ก้อนเล็กๆ... มาอยู่ในอ้อมกอดตระกองของสองมือ...
ให้ความอุ่นของมือค่อยๆ แผ่ไป... ไปจนทั่ว... จนหมดทั้งก้อน...
ก้อนรักจะได้ไม่หนาว... ไม่เหงา... และกรุ่นไอรัก...
...
หากคนดีจะรักผม... ผมขอก้อนรักเพียงเท่านี้... ก้อนรักก้อนเท่ากัน...
ก้อนเล็กๆ... ในอ้อมตระกองของสองมือ...
ให้ความอบอุ่นจากมือคุณ... แผ่มายังก้อนรักเล็กๆ ได้อย่างทั่วถึง...
และเราจะแลกเปลี่ยนก้อนรักกัน...
เพื่อให้เราทั้งสอง... ต่างฝ่ายต่างให้ความอบอุ่น...
แก่ก้อนรักของกันและกัน...
หน้าส่วนตัว
1070
