22 มกราคม 2548 22:54 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ดวงตะวันดวงนี้เคยเข้มแข็ง
ต้องอ่อนแสงรอนแรมหมดแรงฝัน
เพราะตะวันดวงนี้รักดวงจันทร์
ที่ไม่มีวันมาบรรจบพบพอดี
เมื่อตะวันโผล่พ้นขอบเมฆา
จันทร์ก็ล่วงลาลับกลับราตรี
อีกฟากฝั่งของโลกอันไกลหนี
อาจจะมีเห็นกันบ้างแต่ห่างไกล
อาจเห็นเพียงแค่แสงของเธอฉัน
ช่วงรอยต่อของคืนวันอันสดใส
แล้วเราสองก็ลาพลันพลัดพรากไกล
เหลือเพียงความห่วงใยอย่างอาวร
18 มกราคม 2548 23:46 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ดอกไม้ไฟคืนนั้นช่างสวยสด
ดูงามงดงามเหลือเมื่อทอแสง
ทั้งสีเขียวสีส้มสีม่วงแดง
เหมือนคืนแห่งความสุขชั่วคืนวัน
แต่วันนี้ดอกไม้ไฟเคยสวยสด
ไม่งามงดงามเหมือนเลือนอับแสง
ต่างกับใจดั่งไฟสุมให้อ่อนแรง
เพราะพิษแห่งความรักที่หักลง
18 มกราคม 2548 23:34 น.
หยาดน้ำในตะวัน
มองดาวพราวระยับจับดวงจิต
ให้หวนคิดคำนึงถึงเธอฝัน
เคยเงยหน้ามองดาวอยู่พร้อมกัน
คล้าย-คล้ายฝันที่ยังไม่ทันจาง
มาวันนี้เธออยู่ไหนไม่อาจรู้
ฉันยังดูดาวดวงเดิมไม่เปลี่ยนผัน
หากวันนี้นั่งดูดาวดวงเดียวกัน
ฝากดาวนั้นบอกเค้าเหงาเหลือเกิน
สายลมโชยโบกสบัดพัดผ่านหน้า
มันเย็นชาเหมือนที่เธอทำกับฉัน
เธออยู่ไหนอยากรู้อยู่ไหนกัน
ทุกคืนวันฉันเศร้าเฝ้ารอเธอ
18 มกราคม 2548 21:27 น.
หยาดน้ำในตะวัน
เหม่อมองฝนทีไรช่างเหงาใจ
เธออยู่แห่งไหนห่วงใยเธอเหลือเกิน
และอยากให้รูว่าที่ฉันทำห่างเหิน
เพราะกลัวจะคิดเพลิน...เกินเลยไป
ก็เธอช่างแสนดี..เป็นเหมือนพี่ชาย
ให้ยัยตัวร้ายอบอุ่นใจเสมอมา
และเธอนั้นยังห่วง..ห่วงฉันทุกเวลา
แล้วยังคอยหา..หาทุกสิ่งที่ต้องการ
เพียงเท่านี้ที่เธอให้ฉันมา
รู้มั๊ยว่ามันทำให้หวั่นไหว
ต่อจากนี้..ไม่มี..อีกแล้ว..ใจหนอใจ
ไม่มีใครที่จะมา..แทนที่เธอ
สายฝนสาดซาลงไป
แต่ในหัวใจยังชุ่มฉ่ำ
ไมใช่เพราะว่าสายฝนพรำ
แต่เพราะมันชุ่มไปด้วยน้ำตา
เธอคงไม่รู้ที่ฉันต้องเป็นอย่างนี้
เพราะคิดถึงคนดี..คนที่ไม่มีใจ
แต่แล้วไง..ต้องยอมรับมัน
ว่าสิ่งที่เคยวาดฝัน...ไม่มีวัน...เป็นความจริง
17 มกราคม 2548 21:56 น.
หยาดน้ำในตะวัน
มองไปแห่งไหนเห็นแต่เธอ
ยิ่งเศร้ายิ่งเหม่อภาพเธอยิ่งชัดเจน
อยากให้เธอคนนั้นมองเห็น
ว่าฉันเป็นคนหนึ่งในหัวใจ
เหมือนกับวันเก่าเก่าจำได้ไหม
เคยใกล้กันเท่าไหร่ฉันอยากถาม
ทุกทุกวันรอบข้างนั้นงดงาม
มีแต่ความสดใสในใจเรา
ใครล่ะใครที่ทำให้เธอเปลี่ยน
ไม่แวะเวียนมาหาหายไปไหน
อยากรู้จังว่าใครใจนะใจ
ช่างโหดร้ายทำลายได้ลงคอ
หน้าส่วนตัว
1502
