10 กันยายน 2547 01:48 น.
เงาพระจันทร์
ฉันจะเป็นดังเช่นผีเสื้อน้อย
ที่เฝ้าคอยบินวนตามกลิ่นหอม
ดั่งไล่ตามความฝันมิใช่ด้วยจำยอม
แต่เพราะรักในกลิ่นหอม ความฝันหอมหอมกว่าสิ่งใด
10 กันยายน 2547 01:43 น.
เงาพระจันทร์
เหมือนจะไปได้ดี
เหมือนจะมีแสงสว่าง
เหมือนจันทร์จะนำทาง
แต่ฟ้าก็กว้างกว่าแสงจันทร์
ฉันจึงมองไม่เห็น
ฉันจึงเป็นคนหวั่น
หวาดกลัวจนตัวสั่น
หวาดความฝันจะพังทลาย
ความฝันเรื่องเธอฉัน
เราเดินด้วยกันใต้จันทร์ฉาย
ดวงดาวส่องทางพร่างพราย
เธอจับมือฉันเดินย่างกรายท้าทายความเป็นจริง
สุดท้ายก็ต้องตื่น
ทนขมขื่นกับความจริง
มันก็แค่จะเหมือนในบางสิ่ง
ที่เราอยากให้จริงเมื่อลืมตา
10 กันยายน 2547 01:38 น.
เงาพระจันทร์
ไม่อาจบอกได้ว่ารัก ถ้าไม่รัก
ไม่อาจบอกได้ว่าห่วง ถ้าไม่ห่วง
ไม่อาจบอกได้ว่าหวง ถ้าไม่หวง
ถ้าไม่รู้สึก มันก็แค่คำลวงที่สวยงาม
9 กันยายน 2547 04:27 น.
เงาพระจันทร์
หัวใจล่องลอยคล้อยเคลื่อน
ดวงเดือนลาลับไม่เห็นหน้า
เหม่อมองไปไกลสุดสายตา
หาได้เจอสิ่งใดคล้ายแววตาเธอ
แววตาของเธอที่ว่างเปล่า
ไม่มีเงาของฉันดั่งวันที่ฝันเพ้อ
เป็นเพียงวูบหนึ่งของความรักของเธอ
ที่เคยมีฉันเก็บไว้ในควงตา
แต่แล้ววันนี้เล่า วันนี้
แววตาที่เธอมีนั้นมืดหม่นกว่าท้องฟ้าไร้ดารา
ความรักที่เคยชุ่มชื่นในแววตา
กลับกลายเป็นความเย็นชา เท่านั้น เท่านั้นเอง
8 กันยายน 2547 06:04 น.
เงาพระจันทร์
ตัวฉันแอบอุ่นไออยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น
หัวใจละมุ่น อยู่ในอกเองอุ่นยังหนาว
ฝนหรือนำตานะที่ร่วงพราว
ลดลงกลางใจให้เหน็บหนาวเยียบใจ
อกใดอุ่นพอฉันใจอุ่น
อกเธอคงละมุ่นหอมกรุ่นความอุ่นไหว
อกใดห่มรักให้หัวใจเหน็บหนาวจางหายไป ขอฝากหัวใจให้รักเธอห่มได้ไหมตลอดกาล
หน้าส่วนตัว
1017
