24 กรกฎาคม 2547 20:41 น.
เจ้าชาย
ความรักมีให้เธอนับแต่นี้
มีแต่เธอคนดีเท่านั้นที่จะได้เข้าใจไหม
ไม่ต้องมองหาไม่ต้องสนว่าเพราะอะไร
กับความรักที่ให้ไปจึงมีแต่เธอ
รับเธอควรจะรับมัน
เพราะเป็นสิ่งเดีวยเท่านั้นที่เชื่อได้
อาจจะทำเปนเหมือนเหินห่าง
ขอเธออย่าได้ลาร้างจากกันไปไหน
อยากจะคุกเข่าบอกๆกับเธอว่ารักเธอสุดหัวใจ
แต่ก็ทำไมได้เพราะเราไกลกัน
กลอนอาจจะเปนคำบอกสุดท้าย
จะทำไห้เธอเชื่อได้ว่ารักเพียงไหน
มันอาจจะหวานหรือไม่หวานก็ไม่เป็นไร
แต่มันคือความในใจที่ฉันมอบให้เธอ
3 กรกฎาคม 2547 02:31 น.
เจ้าชาย
คิดถึงเป็นอาการของคนๆนึงที่เหม่อหา
แม้อาจไม่ได้พบสบตาไม่อาจทำให้รู้ว่าคิดถึงแค่ไหน
คิดถึงเป็นอาการหวั่นๆอยู่ภายในใจตอนนี้
คิดถึงลึกๆเก็บซ่อนไว้ตามแรงใจที่มี
อาจท้อแท้ริบหรี่ไร้ความหวัง
2-3 วันนี้ก็เช่นกัน
ได้แต่เธอหาเธอทั้งวันเหน็บหนาว
จิตใจหดหูไม่อยากรับอยากรุ้ถึงเรื่องราว
เรื่องของเราวันเก่าๆที่ผ่านมา
อดีตที่ผ่านมาเป็นเรื่องเศร้า
มันคงไม่เป็นเหมือนวันเก่าหากว่าเราอยู่ที่นี่
เราสองคนต่างเดินคนละทางเดินที่ตัวเองมี
อาจหมดทางเดินเมื่อสุดทาง
หน้าส่วนตัว
717
