2 กรกฎาคม 2550 19:45 น.
แค่ปลายปากกา
ใช้เวลาเพียงน้อยนิด
หยุดคิดถึงความหลัง
คิดถึงอะไรที่เคยพัง
วันนี้กลับมีพลังให้ก้าวไป
น่าแปลกที่ความล้มเหลว
มันไม่ได้เลวร้ายเกินไปใช่ไหม
เพิ่งลองกลับมาคิดทบทวนในใจ
อ๋อ เป็นบทเรียนครั้งใหญ่ให้จดจำ
นึกถึงเธอคนดี
เธอคนที่เคยทำให้เจ็บช้ำ
มาวันนี้กลับไม่มีค่าพอให้จดจำ
เหลือเพียงเสียงหัวเราะขำๆวันที่คิดถึงเธอ
อะไรบางอย่างคอยสอน
ว่าอย่าไปอาวรถึงคนที่แค่พลั้งเผลอ
ยังมีคนอื่นที่มีค่าเลิศเลอ
อย่าไปหลงละเมอกับคนลวง
17 มิถุนายน 2550 14:24 น.
แค่ปลายปากกา
ฉันเคยคาดหวัง
ว่าความรักคงไม่พังไปต่อหน้า
แต่แล้ววันนี้กลับต้องมาเสียน้ำตา
เพราะความรักที่หวังมีมาได้จากไป
ฉันเคยคาดหวัง
ว่าความรักคงจะคงมั่นไม่หวั่นไหว
แต่แล้ววันนี้ความรักก็ลาลับไกล
เหลือทิ้งไว้แค่รอยน้ำตา
ถึงคนที่ฉันเคยหวัง
ถึงคนที่ทำความรักพังไปต่อหน้า
ตลอดเวลาที่เคยมีที่เคยผ่านมา
มัวมาเสียเวลาให้ความหวังกันทำไม
ถ้าเธอบอกไม่รักแต่แรก
หัวใจฉันคงไม่แหลกอย่างนี้จริงไหม
ไม่อยากโทษเธอว่าเป็นต้นเหตุของความเสียใจ
แต่จะให้โทษใครถ้าไม่ใช่เธอ
และคงต้องโทษตัวฉัน
ที่คิดว่าเรารักกันเสมอ
ทั้งๆที่มันไม่ใช่แม้เสี้ยวหนึ่งของใจเธอ
เป็นแค่ความพลั่งเผลอของคนที่เหงาใจ....(เสียใจ)
1 กุมภาพันธ์ 2550 21:39 น.
แค่ปลายปากกา
เหมือนวาดฝันไว้บนอากาศ
ที่ปราศจาก......และไร้ซึ่งความหวัง
สิ่งเลวร้ายไหลเทเข้ามาประดัง
ฝากฟ้าอีกฝั่งจึงไม่มาถึงซะที
เหนื่อยเหลือเกิน....หนอใจ
ไขว่คว้าอะไรไว้..ก็หลุดลอยไปซะนี่
ไม่มีอะไรเลยได้ดั่งใจซักที
ได้แต่ทนๆอยู่อย่างนี้เรื่อยไป
เบื่อแล้วชีวิต
ที่ไม่อาจลิขิตอย่างใจได้
ทุกข์กับสิ่งต่างๆที่ผ่านมามากมาย
แต่สุดท้าย...ที่ทำได้คือร้องไห้กับตัวเอง
19 มกราคม 2550 21:35 น.
แค่ปลายปากกา
ที่รัก....คนดีของฉัน
เธออยู่ ณ ที่ใดที่นั้นใช่ไหม
มองดูฉันอยู่อีกแล้วสิคนดี...ที่รักสุดดวงใจ
ไม่เป็นไรไม่เป็นไรอีกไม่นานฉันจะอยู่กับเธอ
รอฉันนะคนดี
อาจไม่กี่นาทีข้างหน้า.....อาจอยู่กับเธอเสมอ
ไม่ต้องกลัวนะ......อีกไม่กี่นาทีจะได้พบเจอ
ฉันรักเธอ.......เราจะอยู่ด้วยกัน
ไม่ว่าสวรรค์หรือนรก
ไม่อาจกั้นให้เราไม่พบ....เพราะเธอเป็นที่รักของฉัน
ฉันไม่ปล่อยให้เธอเดียวดาย...ตามคืนและวัน
ฉันจะอยู่บนนั้นกับเธอ....ที่หนึ่งของใจ
เพราะเธอเป็นทุกสิ่งที่ฉันมี
ในเมื่อนาทีนี้...ฉันไม่มีอะไรจะเหลือไว้
แม้แต่เธอ...คนที่เป็นดั่งลมหายใจ
ก็จากฉันไป...อย่างไม่หวนคืน
ในเมื่อฟ้าช่างโหดร้าย
ฉันก็ไม่อยากให้เธอเดียวดาย...มันสุดฝืน
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนในทุกๆค่ำคืน
ฉันและเธอ...เราจะยืนอยู่เคียงกัน(ตลอดไป)
5 พฤศจิกายน 2549 18:01 น.
แค่ปลายปากกา
หวังว่าคงสบายดี
กับความรักที่มีกับคนใหม่
ขอให้มีความสุขกับทางที่เธอเลือกไป
ฉันคงไม่โกรธอะไรหรอกคนดี
เมื่อเป็นความพอใจของคนที่ฉันรัก
ถึงต้องเจ็บหนักก็สนับสนุนเธอเต็มที่
เรื่องวันวานก็ขอให้เวลารักษาแผลใจที่มี
ฉันอยู่ได้คนดีไม่ต้องกังวล
ไม่ต้องห่วงอะไรมาก
ฉันไม่ลำบากอย่างที่เธอคิดเลยสักหน
ถึงฉันจะเจ็บแต่มันก็พอทน
ในเมื่อคนที่ฉันรักไปได้ดี....ฉันยอม
หน้าส่วนตัว
781
