23 กันยายน 2545 10:33 น.
แมวบิน
ทำไงดีที่รักชักเล่นแง่
ไม่เหลียวแลแคร์กันเหมือนวันก่อน
ไม่รู้เคืองเรื่องไหนแน่จึงแง่งอน
หรือใครค่อนขอดขึ้งถึงบึ้งไป
จะปั้นปึ่งดึงดันสักปานไหน
จะลองใจอะไรกันตั้งพันหน
ทั้งตั้งแง่แสนงอนคนหนอคน
ไม่ใช่บ่นแต่จนใจยังไงดี
พอไปง้อก้อเล่นองค์คงสนุก
ใครจะทุกข์ลุกลนใจป่นปี้
ไม่สงสารพาลไถลไม่ไยดี
ไม่รู้ชี้เฉยชาจะบ้าตาย
ก้อรู้แหละว่าโกรธขอโทษแล้ว
ที่เจื้อยแจ้วกวนใจอยากให้หาย
เลิกเง้างอนวอนเถิดหนาแม่ยาใจ
เดี๋ยวแก่ไวไม่ใสสดจะอดงอน
12 กันยายน 2545 01:12 น.
แมวบิน
สูงเสียดฟ้าท้าภิพสยบราบ
น้ำตาอาบท่วมหล้าก็ครานี้
ด้วยมนุษย์สุดแค้นแสนอัปปรีย์
ดุจภูติผีปีศาจชาติระยำ
หลายพันร่างล่วงลับกับซากเศษ
ดั่งมนต์เวทย์เปรตผีย่ำยีซ้ำ
ก่อการร้ายหมายชีวิตตาดำดำ
การกระทำหฤโหดโฉดเกินคน
ต้องเข่นฆ่าพล่าผลาญสักปานไหน
จักต้องตายกี่หมื่นแสนแค้นกี่หน
จักต้องเซ่นสังเวยอีกกี่คน
เพียงเพื่อผลประโยชน์ของโคตรมัน
ขอวิญญานท่านผู้บริสุทธิ์
อัญเชิญจุติที่ห้วงสรวงสวรรค์
คนที่อยู่รู้รักจักช่วยกัน
ช่วยสร้างสรรสันติภาพให้ทาบทา
10 กันยายน 2545 22:12 น.
แมวบิน
ทำไมไม่ปล่อยให้เวลา
กล่าวคำอำลาแก่ความรักของฉัน
ไม่จำเป็นจะต้องแบ่งปัน
ความสงสารให้ฉัน แม้สักนิด
หลายครั้งที่ทดท้อ แพ้พ่าย
อยากหนีหัวใจ ให้ลืมอดีต
แต่เธอกลับทำให้ต้องคิด
เก็บบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา
ปลอบประโลมความอ่อนแออ่อนล้า
ให้ไหวหวั่นไม่มั่นใจ
หรือต้องให้ฉัน เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า
กับหัวใจที่ปวดร้าว อ่อนไหว
หรือจะรอให้สิ้นใจ
จึงเพียงพอใช่ไหม
กับการทำร้ายหัวใจ คนหวั่นไหว อ่อนแอ
10 กันยายน 2545 20:48 น.
แมวบิน
เย็นย่ำก็ค่ำแล้ว
เจ้านกกะแต้วบินไปไหน
ไม่เหน็ดเหนื่อยบ้างหรือไร
พักก่อนไหมสักชั่วยาม
รุ่งฟ้าสางค่อยกางปีก
ลัดเลาะหลีกหลบพงหนาม
มุ่งบินสู่ฟ้าสีคราม
หาคำถามตามหัวใจ
คำถามเจ้าที่เฝ้าหา
อยู่เบื้องหน้าเจ้ารู้ไหม
โค้งขอบฟ้าที่กว้างไกล
รุ้งสวยใสที่ปลายฝัน
เจ้านกเอยนกกะแต้ว
ลอยลมแล้วเลยลืมฉัน
ลิ่วลมบนใต้แสงจันทร์
ถึงฝั่งฝันพลันลืมเลือน
10 กันยายน 2545 17:57 น.
แมวบิน
คนดี หยุดร่ำไห้เสียเถอะนะ
ดวงตาเปียกชื้น หัวใจชอกช้ำ
แม้สักเท่าไร...
เวลาจะไม่หวนคืน...
โลกจะไม่หมุนกลับ...
อยากบอกว่า ไม่มีประโยชน์อะไร
หากเธอจะอยู่กับความหลัง และน้ำตาอันขื่นขม...
เมื่อแรก อาจจะฝืน ถ้าจะบอกให้ยิ้ม
เช็ดน้ำตาให้แห้ง...
แล้วยืนขึ้น ให้ใครๆรู้ว่า ทระนงพอ
นำความรักกลับคืนสู่หัวใจให้หมด...
ด้วยความรักของเธอเป็นสิ่งที่มีค่า...
แล้ววันหนึ่ง เมื่อถึงเวลา...
จะรู้ได้ว่า...
ที่ผ่านมา...เสียดายน้ำตา และเวลาที่ผ่านไป
หน้าส่วนตัว
1328
