13 สิงหาคม 2552 11:04 น.
แสงเพชร
จากเส้นใยน้อยน้อยคอยห่วงใย
ถักเป็นสายเสริมใส่ความคิดถึง
ทอเป็นผืนผ้าฝากมากตราตรึง
ใส่ความหวานสุดซึ้งที่พึงมี
บรรจงถักรักน้อยสอยเป็นเส้น
ให้มองเห็นเด่นชัดชื่นสดศรี
ทุ่มหัวใจใส่รักและภักดี
เอื้ออารีอาทรตอนห่างกัน
ลายความรักถักทอด้วยอ่อนหวาน
เส้นประสานบรรจบพบสุขสันต์
มอบรักแท้แน่ถึงซึ่งสัมพันธ์
ย้อมสีสันนั้นด้วยความจริงใจ
เสร็จเป็นผืนผ้าไหมใยความรัก
พร้อมสลักอักษรก่อนส่งให้
ว่า คิดถึงจริงจริงจึงส่งไป
แนบหัวใจใส่ไว้ให้กับเธอ
บันทึก ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๒
ด้วยรักจากใจ
8 สิงหาคม 2552 17:40 น.
แสงเพชร
บทสรุป สุดท้าย ปลายชีวิต
ใช่ลิขิต ความตาย ได้ไหมหนอ
แม้ร่ำรวย เงินทอง กองท่วมรอ
หรือมอซอ ก็สิ้น เหลือสิ่งใด
เกิดเป็นคน จนรวย ใช่สำคัญ
จะสุขสันต์ สุขสม ขนาดไหน
อยู่ที่ใจ เจ้าลิขิต ชีวิตไป
กำหนดนั้น มันให้ ทางเจ้าเดิน
หากทำดี มีบุญ หนุนอนันต์
ผลบุญนั้น อันชน บ่นสรรเสริญ
กรรมดีไซร้ ใช่ผล บนเพลิดเพลิน
อาจเผชิญ วิบาก มากติดตาม
ผู้ใดก่อ กรรมใด ล้วนให้ผล
มิอาจพ้น สิ่งนั้น หมั่นทวงถาม
ช้าหรือเร็ว เรื่องไหน ใช่นิยาม
มิอาจข้าม ความนั้น ผันเปลี่ยนไป
กรรมที่ก่อ เกิดผล บนความจริง
แทบตามวิ่ง เวียนมา หาไปไหน
อาจติดค้าง คาตัว มัวในใจ
แฝงตัวไว้ ให้ผล ตลอดกาล
บทสรุป สุดท้าย ปลายมนุษย์
มิอาจหยุด ความตาย พ่ายสังขาร
จงทำดี มีไว้ ในวิญญาณ
เพื่อลูกหลาน ขานกล่าว เล่าสืบไป
บันทึก ๘ สิงหาคม ๒๕๕๒
ชีวิตคนหม่นหมองหรือครองสุข
มากสนุกสนานยาวนานไหม
ถามตัวตนค้นหาจากสิ่งใด
สิ่งที่ให้เหลื่อไว้อะไรกัน
6 สิงหาคม 2552 13:56 น.
แสงเพชร
๐ขอน้อมนบ ก้มกราบ แทบเท้าแม่
ที่เผื่อแผ่ แด่ลูก จนสุขสันต์
มอบชีวิต จิตแม่ แท้แบ่งปัน
ให้ลูกนั้น มั่นคง ธำรงไกล
๐แม่งดสวย งดสาว คราวอุ้มท้อง
มิเคยร้อง มิบ่น แม่ทนไหว
เฝ้าถนอม กล่อมครรภ์ ปันน้ำใจ
สุดหาใคร ให้เหมือนแม่ แพ้ทุกคน
๐พอสิบเดือน เคลื่อนคลอด รอดชีวิต
คอยเฝ้าคิด ลิขิตลูก ปลูกฝึกฝน
แม้ลำบาก ยากเท่าไร ใจแม่ทน
สายเลือดข้น นมแม่กลั่น ปันลูกกิน
๐แม่ปกป้อง ผองภัย ให้ไกลห่าง
แม่ชี้ทาง สว่างค่า กว่าทรัพย์สิน
แม่เห่กล่อม หลอมหล่อ ก่อชีวิน
แม่ยอมสิ้น สิ่งใด ให้ลูกยา
๐ยามลูกทุกข์ แม่ทุกข์ ระทมด้วย
ยามลูกป่วย แม่ช่วย อำนวยหา
ยามลูกสุข แม่สุข สมอุรา
ยามลูกยา อับโชค แม่โศกใจ
๐ยามลูกหิว แม่ลิ่วหา น้ำตาร่วง
แม่คอยหวง ห่วงหา มาแก้ไข
แม่ยอมอด งดข้าวปลา ไม่ว่าไร
แม่สละได้ ให้ลูกอิ่ม แม่ยิ้มเอา
๐ใครกันเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัย
จนเติบใหญ่ ไม่ท้อถอย คอยตามเฝ้า
พระคุณเลิศ ลูกเศร้า แม่บรรเทา
ใครกันเล่า รักมั่นแท้ แม่เราเอง
16 มิถุนายน 2552 17:12 น.
แสงเพชร
ฤา หมดสิทธิ์คิดรักสักบางใคร
ฤา หัวใจในฉันนั้นหมดหวัง
ฤา ความโศกโรคเศร้าเฝ้าประดัง
ฤา สักครั้งยังไม่มีที่ให้ไป
ฤา ชะตาฟ้าสั่งดั่งกลั่นแกล้ง
ฤา กรรมแช่งแข่งกันบั่นสดใส
ฤา สิ่งไหนในโลกกระโชกใจ
ฤา พระพรหมพรมให้ได้ร้าวราน
วอนสวรรค์ชั้นฟ้ามาปราณี
วอนพระแม่ธรณีชี้ประสาน
วอนเทวามาช่วยอำนวยการ
วอนพระพรหมประทานด้านดีมา
วอนความรักจงมาเมตตาโปรด
วอนเทวาอย่าโกรธขึ้งเคืองหนา
วอนทุกสิ่งสถิตโลกโปรดกรุณา
วอนฝนฟ้ามารดปลดเปลื้องใจ
ฟ้าสั่งฝนบนวันอันร้อนรุ่ม
ดั่งคอยซุ่มสมน้ำหน้าข้าใช่ไหม
ช่วยรดมาหาข้าช้าอยู่ไย
จากนี้ไปให้งดโกรธข้าเลย
7 พฤษภาคม 2552 14:18 น.
แสงเพชร
หลายชีวิตผิดถูกทุกสรรพสิ่ง
ทั้งเรื่องจริงเรื่องเล่นเป็นอุทาหรณ์
หมั่นสำนึกตรึกตรองต้องอาวรณ์
ดั่งคำสอนตอนมีที่ก้าวไกล
ยามมั่งมีศรีสุขมิทุกข์ร้อน
ขาดสังวรตอนอยู่รู้บ้างไหม
หากสิ้นชีพชีวิตคิดอย่างไร
สิ่งเหลือไว้ให้ใครได้รับกรรม
หน้าส่วนตัว
903
