24 เมษายน 2550 08:30 น.
โอเมก้า
ใจหนึ่งช้ำร่ำไห้ในการจาก
ใจหนึ่งอยากผ่านผันสู่วันใหม่
ใจหนึ่งรั้งอีกใจพร้อมยอมจากไป
ใจต่างใจขัดขวางอยู่กลางทรวง
ใจหนึ่งรับกับสิ่งที่จริงได้
ใจหนึ่งพ่ายกับความฝันอันแหนหวง
ใจหนึ่งนิ่งไม่ติงไหวในคำลวง
ใจกลวงๆกลับอาวรณ์เกินถอนใจ
ใจแรกสอนอีกใจให้ยอมรับ
ใจหนึ่งกลับยอกย้อนอย่างอ่อนไหว
จนความเจ็บมาทำร้ายมิคลายไป
ใจปลอบใจคอยเคียงข้างต่างใจเดียว
15 เมษายน 2549 16:34 น.
โอเมก้า
1 นาทีที่เวลาเวียนมาครบ
เมื่อจุดจบ...มาหยุด..ที่จุดเริ่ม
ผ่านร้อนหนาวก้าวลงตรงที่เดิม
บางอย่างเพิ่ม..บางอย่างผัน...ต่างกันไป
ณ นาทีที่เวลาเวียนมาถึง
คนๆหนึ่งอาจเจ็บช้ำและร่ำไห้
คนๆหนึ่งอาจแย้มยิ้มอย่างอิ่มใจ
หรือมีใครที่เฝ้ารอ ทรมาน
บ้างผลิพร้อมหอมกรุ่นอย่างรุ่นใหม่
บ้างโรยไปตามครรลองของสังขาร
เกิดและดับ...สลับกันเหมือนวันวาน
เพียงไม่นานเริ่มและจบ...ก็พบกัน
ที่ผิดพลาดก็อาจหวังอีกครั้งใหม่
ที่สดใสอาจมลายกลายเป็นฝัน
อยู่ที่ใครเปิดใจรับปรับได้ทัน
ไม่ยึดมั่น..ไม่ยึดถือ..คือหนทาง
ทำให้ทุกนาที ดีที่สุด
ไม่ยั้งหยุด..ชีพยังอยู่สู้และสร้าง
อย่างเสียใจ..ถ้าต้องถอยหรือปล่อยวาง
เพราะทุกอย่างต้องมาหยุด ..ณ.จุดเดิม
10 พฤษภาคม 2548 12:18 น.
โอเมก้า
สิ่งเดียวทำให้ชีวิตฉันยังดำเนินไป
สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวใจให้ยอมเจ็บช้ำ
สิ่งเดียวที่แม้จะผิด ก็คิดทำ
สิ่งเดียวที่ครอบงำให้ฉันงมงาย
สิ่งเดียวที่ทำให้ฉันฝันเพ้อ
สิ่งเดียวที่รอเสมอแม้ใจสลาย
สิ่งเดียวที่ทำให้บุกบั่นพร้อมฝ่าฟันกับอันตราย
สิ่งเดียวที่ยึดมั่นไม่หวั่นคลาย อยู่คู่ใจกายทุกคืนวัน
สิ่งเดียวที่ไม่อาจเลือนหายไป
สิ่งเดียวที่เป็นฟอนไฟให้เพลิงฝัน
สิ่งเดียวที่งอกงามจากความผูกพัน
สิ่งเดียวที่ปกป้องฉันทุกวันเวลา
สิ่งเดียวคือสิ่งนั้นที่ฉันมี
สิ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตทุกนาทีมีค่า
สิ่งเดียวที่ใจฉันยังรับรู้แม้พรุ่งนี้จะไม่อยู่ ไม่อาจตื่นลืมตา
คือสิ่งเดียวที่เธอให้มา คือ รักของเธอ ที่สำคัญกว่าสิ่งอื่นสิ่งใด
26 เมษายน 2548 12:44 น.
โอเมก้า
มันอาจผิดที่ฉันมันรักเธอ
ผิดที่เจอที่เข้ามาช้ากว่าเค้า
ผิดที่ชายที่หมายปองใช่ของเรา
ผิดที่เขลายังเฝ้ารักเกินหักใจ
ผิดที่หัวมีไว้ใช้กั้นหู
ผิดที่ดูตาคู่นั้นแล้วหวั่นไหว
ผิดที่คอยมารู้เห็นความเป็นไป
ผิดที่ใยตัดไม่ขาดสวาทดำ
ผิดที่ปล่อยคอยจนช้าชะล่าใจ
แต่นานไปกลับจมดิ่งยิ่งถลำ
ผิดที่เค้าคุกเข่าขอก็ยังทำ
ยอมคืนคำทำบาปใหญ่ใฝ่ละเมอ
แต่ถูกที่เคยมีใครบอกไว้ว่า
รักทำตาบอดใสได้เสมอ
คือความจริงสิ่งยืนยันฉันได้เจอ
ยอมรักเธออย่างมืดบอด ตลอดมา
22 เมษายน 2548 16:12 น.
โอเมก้า
เธอจะเป็นอย่างไรฉันไม่รู้
หรือใครดูอยู่ใกล้ๆใครห่วงหวง
เค้ายังแคร์หรือแค่เฉยคนเคยควง
ไม่รู้ดวงเธอเป็นตายหรือร้ายดี
เพราะเธอคือคนเดียวในหัวใจ
ไม่ว่าเธอเจออะไรในวันนี้
จำใส่ใจไว้ว่าทุกนาที
คนๆนี้ยังห่วงใยไม่เปลี่ยนแปลง
หน้าส่วนตัว
701
