22 กันยายน 2549 17:48 น.
				
												
				
								วงศ์ตะวัน
		
					
				
ขอเวลา...ให้ฉันบ้าง
เพราะบางคร้งก็ยังสับสน...
ไม่แน่ใจกับการกระทำของ...คนบางคน
ที่วุ่นวายวกวน  ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง
...ไม่รู้จริง - จริง
กับบางสิ่งที่เธอทำเหมือนเสแสร้ง
คำพูด...ท่าทาง...การแสดง
มีสิ่งแอบแฝงอยู่หรือไม่....
เพราะยังไม่ค่อยแน่ใจนัก
เวลานี้...จึงอยากให้หัวใจได้หยุดพัก
...หยุดหวั่นไหว
ไม่อยากสับสนอยู่อย่างนี้เรื่อย - เรื่อย ไป
เอาเป็นว่า...
ถ้าพร้อมเมื่อไหร่...
จะใช้หัวใจให้บอกเธอเอง				
			 
			
				6 กันยายน 2549 17:08 น.
				
												
				
								วงศ์ตะวัน
		
					
				
โลกใบนี้มีอะไรอีกตั้งมากมาย...ที่เรายังไม่รู้
เหมือนกับที่จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
ทำไมจึงเป็นแบบนี้...
ทำไมจึงเป็นแบบนั้น
แล้วใครกัน...จะบอกเรา
บางคำถาม...ก็ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบ
เหมือนกับผู้คนที่อยู่รายรอบ
...ก็มีหลากหลาย
รวมทั้งเรื่องราวอีกมากมาย...
...ที่เรายังไม่เคยรู้
เอาง่ายๆ ...แค่ความรู้สึก
ที่เราคิด...เรานึก...อยู่นั้น
มีกี่อย่างกันล่ะ  ในแต่ละวัน
แล้วแค่โลกเบี้ยวๆ ใบเดียวเท่านั้น
จะต้องการอะไรจากมัน...ช่วยบอกที
ถ้าตราบใดที่ยังไม่เข้าใจตัวเอง
ก็อย่าทำอวดเก่ง...เข้าใจโลกใบนี้
กับแค่...ความรู้สึกของเรา
ถ้าวันใดเข้าใจมันดี...
...วันนั้น...
โลกเล็กๆ ใบนี้...ก็จะอยู่ในกำมือ				
			 
			
				5 กันยายน 2549 17:32 น.
				
												
				
								วงศ์ตะวัน
		
					
				
...อาจเป็นเพียง...ผู้หญิงธรรมดา
อาจจะมีค่า...สำหรับบางคน...ก็เท่านั้น
ใช้ชีวิตท่ามกลางผู้คนนับร้อยพัน
ไม่ได้มีความใฝ่ฝัน...ที่แปลกกว่าใคร-ใคร
บางครั้ง...บางคราวก็อ่อนแอ
หรือเมื่อไหร่ที่ท้อแท้...ก็แอบร้องไห้
"ธรรมดา"  เหมือนผู้หญิงอื่นทั่ว-ทั่วไป
แต่ถ้าต้องการ...ให้พิเศษกว่าใคร
ก็แค่เปิดโอกาสให้หัวใจ...ได้อยู่ใกล้-ใกล้คุณ				
			 
			
				5 กันยายน 2549 17:09 น.
				
												
				
								วงศ์ตะวัน
		
					
				
...ยังคงห่วงใย
ทุกความเป็นไปในตอนนี้
ไม่ว่าเธอจะทุกข์  หรือ  อยู่สุขสบายดี
ฉันก็พร้อมจะเป็นคนหนึ่งที่...
...ยืนอยู่ข้าง - ข้างเธอ
...ยังคงคิดถึง
แม้ว่าฉันจะเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่ง...
...ที่ถูกมองข้ามเสมอ
ถ้าต้องเอาความทรมาน...
...มาแลกกับการรักเธอ
ต่อให้เป็นเพียงเรื่องฝันเพ้อ
แต่รู้ไว้นะเธอ...ว่าฉันเต็มใจ				
			 
			
				4 กันยายน 2549 17:38 น.
				
												
				
								วงศ์ตะวัน
		
					
				
... ใส่ใจกันหน่อย
ก็คนที่แอบมองเธอบ่อยๆ น่ะ...รู้ตัวไหม
อย่ามัวแต่มองหาคนอยู่ไกล
ก็คนข้างๆ นี่ไง...ทำไมไม่รู้จักมองมา
...หรือว่าฉันอยู่ใกล้เธอเกินไป
ก็เลยดูเหมือนอะไร...ที่ไร้ค่า
เหลียวซ้ายไม่เจอ..ก็ขอให้เธอหันมองทางขวา
เพียงแค่พบใครบางคน...พยายามสบตา
รู้ไว้นะ  นั่นคือ...คนที่ตลอดเวลา...เขารักเธอ