
รัตน์กวีศรีสยามนามว่าภู่
ราชครูผู้เปรื่องเรื่องอักษร
แต่งนิราศนิทานธรรมอีกคำกลอน
ภาษิตสอนใจชนคนทั้งปวง
เคยมีเกียรติมีศักดิ์คนรักใคร่
เคยจำลาคลาไคลไกลเมืองหลวง
เคยประสบทั้งสดชื่นขมขื่นทรวง
จวบจนล่วงสี่แผ่นดินสิ้นชีวา
สรรค์ผลงานมากมายได้ประจักษ์
ร่วมพิทักษ์ ร่วมรำลึก ร่วมศึกษา
เพื่อศาสตร์ศิลป์ไทยอยู่คู่โลกา
สมฉายาศิษย์ท่านภู่ครูกวี