3 พฤศจิกายน 2546 21:01 น.
				
												
				
								เลิฟลี่
		
					
				
     วันเพ็ญ...เดือนสิบสอง
น้ำคะนองเต็มตลิ่ง
พวกเราทั้งหลายชายหญิง
สนุกกันจริงวันลอยกระทง...
     เพลงกลอนว่าถ้อย..เชิญชวน
สำนวนชักพา..เริ่งรา
ลอยกระทงปีหนึ่ง..บรรจบมา
อย่ารอช้าอีกไม่นาน..ลอยกระทง
     เพ็ญเต็มดวงเหลืองนวลสวยยิ่งนัก
หลายคู่รักเกี้ยวพาลืมสับสน
เด็กน้อยน้อยคอยท่าเล่นซุกซน
คืนมืดมนถูกกลบสิ้นเหมือนปีวาน
     มาลอยเคราะห์ลอยโศก..บนสายน้ำ
มาร้องรำพร่ำเพลงสนุกสนาน
พบปะเพื่อนญาติสนิทไม่เจอะนาน
ร่วมสืบสานประเพณี...ลอยกระทง				
			 
			
				29 ตุลาคม 2546 23:52 น.
				
												
				
								เลิฟลี่
		
					
				
  ชนชาติใดไร้นิราศ...ขาดครู
ชาติจะอยู่เลื่องลือ...อย่างไรได้
แม้นถิ่นฐานจะมีครู...อยู่ถิ่นใด
เรายังไซร้ไร้ศรัทธา...เหมือนไม่มี
     ครูมิไช่แต่พร่ำสอน...วิชาอ้าง
ครูมิไช่เรือจ้าง...ต่ำศักดิ์ศรี
ครูยังรักอบรมศิษย์...อยู่ด้วยดี
ไม่มีครูชังศิษย์...คิดร้ายปอง
     แม้บางครั้งว่าวจี...จี้พร่ำบ่น
ครูอดทนตักเตือน...กล่าวสั่งสอน
อย่าเกลียดครูทำตามท่าน...ให้ว่านอน
จำคำสอนครูไว้...จะมีคุณ
     แม้จะเหนื่อยอย่างไร...ครูไม่บ่น
ยอมอดทนอมรบศิษย์...วิชาศรัย
ครูมองเห็นอนาคต...ลูกศิษย์ไกล
ถึงฟั่งไซร้อย่าลืมกล่าว...ขอบคุณครู     
				
			 
			
				29 ตุลาคม 2546 20:48 น.
				
												
				
								เลิฟลี่
		
					
				
     นั่งเหงามองแผ่นฟ้าแปรมืดมิด
หนึ่งชีวิตที่นั่งเหม่ออยู่ตรงนี้
ใจคิดถึงคนึงหาเธอคนดี
เวลานี้เธอจะคิดห่วงถึงใคร
     ละอองรักใส่ไออุ่นปล่อยลอยล่อง
ประคับประคองไม่ให้จางลับสลาย
ส่งให้เธอโอบกอดเอื้อมหัวใจ
เผื่อกายเธอจะรู้สึก....นึกถึงกัน				
			 
			
				19 ตุลาคม 2546 21:02 น.
				
												
				
								เลิฟลี่
		
					
				
      ห้าวัน    อยู่เย้า    *ลำพูน*
ลุงป้า       เกื้อกูล       บ้านยู้
ทอผ้า      เก่าแก่       เราดู
บ้านใต้    เราอยู่       เล่นกีฬา 
     ยามนี้     ต้องจาก      พรากไป
กลับแพร่     เมืองไกล    หลายฟ้า
จำจาก         บ้านยู้         อยู่มา
ขออำลา       บ้านข้า     ...ลาลำพูน 				
			 
			
				4 ตุลาคม 2546 00:21 น.
				
												
				
								เลิฟลี่
		
					
				
       ย่างก้าวแรก..ครูทีเด็ด..อัจฉริยวิท
สิบชีวิต..ห้องบ๊วยพารับศึก
หวังกำจัด..ครูใหม่..สมใจนึก
ต่างคึกคักระริกใจกันทั้งนั้น
       ดอกไม้เหล็ก...มีโม...เป็นหัวหน้า
ฮายคู่ขา...เพื่อนแท้ไม่อาจกั้น
แจ๊ดโก๊ะแช๊ตเหมือนแฝด...พี่น้องกัน
ที่สำคัญ...ป๊อกสาวน้อยอยู่ด้วยไป
       ห้ามังกร..นายไม้..คุมพวกพรรค
มีเพื่อนรัก...นายเคนอยู่ใกล้ใกล้
นายปั๊กเป้าเพื่อนซี้เพลง...เดี่ยวขลุ่ยไง
แล้วเพื่อนใคร...ไอ้ก๊อตโช๊ะ...ก็เพื่อนเรา
       ครูมาเปลี่ยน..ความชัง...ให้เป็นรัก
ครูไม่พัก..คอยช่วยพรรคพวกผม
ลูกศิษย์ครู...ใครจะสุขทุกข์ระทม
ความเกลียวกลม..ครูผูกให้พวกเรา
       ทั้งเรื่องเรียนครอบครัวและสิ่งผิด
ครูช่วยคิดแก้ไขสิ่งอับเฉา
คอยชี้นำสิ่งที่ดีให้กับเรา
ปลดความเศร้าให้ความรัก...ไม่หวงเลย
       ขอขอบคุณ..ทุกสิ่ง..ที่ครูมอบ
เราไม่มีสิ่งไรตอบ..มากมายนัก
รักษาตัว..มีความสุข..เหนื่อยก็พัก
ครูที่รัก...ศิษย์ขอกล่าว..ว่าลาก่อน.
    นักเรียนเคารพ....สวัสดีครับ(ค่ะ)คุณครู 
                                                                          จากนายเพลง  ศิษย์ครู