
ฟากฟ้ากว้างใหญ่
หากขาดหมู่ดาวพราวแสงสดใส
ก็คงไร้ความหมาย
ชีวิตคน.....
ต่อให้ดีพร้อมเพียงใด
ก็คงอ้างว้างเดียวดาย
หากสิ้นไร้....เพื่อนที่ดี

เคยถามใจตัวเองดูเหมือนกัน
ว่าเรื่องระหว่างเธอกับฉัน
มันเรียกว่า ความรัก หรือเปล่า....
ก็คงใช่...
แต่ไม่ได้เป็นความรักแบบหนุ่มสาว
หากเป็นมิตรภาพอันยืนยาว
เรื่งระหว่างเรา
คือความเป็นเพื่อนที่ดี

ฉันทรุดตัวลงนั่ง
จมอยู่กันคำถามมากมายที่ไร้คำตอบ
สำรวจตัวเองอย่างรอบคอบ
เติมเต็มคำตอบให้หัวใจ
พักสายตา..
รอเวลาลุกขึ้นใหม่
ก้าวไป........ อย่าทรนง

ถ้อยคำเลวเลวเพียงไม่กี่คำ
ที่พูดออกมาด้วยเวลาไม่กี่วินาที
อาจทำลายความรู้สึกดีดี
ที่มีมานานแสนนาน
ให้เลือนลบไปอย่างง่ายดาย
ซ้ำยังถูกแทนที่ด้วยความทรนงอันเจ็บปวด
ที่จะฝังใจไปจนตาย
และต่อให้มีคำพูดที่แสนวิเศษเพียงไหน
ก็ไม่สามารถทำให้ความรู้สึกอันเลวร้าย
จางหายไป.....แม้เพียงเศษเสี้ยวเดียว

กลับมายืนเหยียบผืนทราย
นอนทอดกายฟังคลื่นลม
ปล่อยความทุกข์ที่ทับถม
ให้ดิ่งลงจมทะเลไป
มองออกไปที่ปลายฟ้า
ปล่อยน้ำตาให้รินไหล
ระบายสิ่งที่คั่งค้างใจ
ขอร้องให้กับทะเล