31 สิงหาคม 2547 17:48 น.
				
												
				
								ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
		
					
				
คิดถึง....คิดถึงเธอในวันเหงา
เธอ...เธอยังเหมือนเก่าหรือเปล่าหนอ
รู้ไหม...รู้ไหมว่าคนทางนี้เขายังรอ
ได้ไหม...ได้ไหมอยากขอให้กลับมาพบกัน
ส่งเสียง...ส่งเสียงมาแทนหน้า
อยาก....อยากได้ยินเธอบอกว่าคิดถึงฉัน
ห่วง...ห่วงใยเธอทุกวัน
รัก...รักษาตัวดีๆละกัน
ฉัน...ฉันจะนับวันที่เรามาเจอกันไวไว				
			 
			
				31 สิงหาคม 2547 17:39 น.
				
												
				
								ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
		
					
				
อาจดูเหมือนฉันไม่เป้นอะไร
ยังหัวเราะยิ้มได้แม้ในเวลานี้
จบกันได้ไหม..ที่เธอบอกว่าต่อไปคงไม่ดี
คบกันมานานฉันคนนี้ไม่ใช่ในฝันเธอ
อย่าถามเลยว่าเสียใจไหม
จะให้ตอบว่าไงเมื่อคนที่รักมาเสมอ
ไม่เคยสักนิดที่จะได้ความรักตอบจากเธอ
ขอเวลาสักนิดนะเธอ..ขอร้องไห้
ไว้อาลัยเธอ..สักวัน				
			 
			
				31 สิงหาคม 2547 17:34 น.
				
												
				
								ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
		
					
				
เธอจะว่าอะไรไหม
ถ้าเพื่อนที่อยู่ใกล้ขอรักเธอแบบนี้
คงไม่โกรธถ้าจะขอคิดถึงในเวลาเหงาทุกที
ขอห่วงใยเงียบๆแบบนี้เธอคงไม่ว่าอะไร
คำจำกัดของฉัน..ก็คือเพื่อน..
ใช่ว่าจะลืมเลือนอยากพิเศษกว่าเพื่อนคนไหน
แต่ขอโทษนะเพราะว่าไม่อาจห้ามใจ
ที่คิดกับเธอเกินเพื่อนและรักจนไม่อาจตัดใจ
..ขอโทษจริงๆ..				
			 
			
				31 สิงหาคม 2547 17:26 น.
				
												
				
								ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
		
					
				
เมื่อหัวใจเริ่มมีรักใหม่
เมื่อผู้หญิงอ่อนไหวมีคนที่ห่วงหา
เมื่อเริ่มรู้จักกับคำว่าคิดถึงในทุกเวลา
เมื่อวันเวลามีค่าเพราะมีเธอ
ขอบคุณที่เธอรักกัน
สำหรับฉันวันนี้มีแต่เธอเสมอ
ขอบคุณที่ดูแลแม้ฉันจะไม่เคยเอาใจเธอ
แต่ที่ว่างในใจก็มีเธอ..คนเดียว				
			 
			
				31 สิงหาคม 2547 12:28 น.
				
												
				
								ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
		
					
				
จากวันที่จากกัน
วันนั้นไม่ใช่ในวันนี้
ยังเจ็บทุกเวลาที่นึกถึงในทุกที
จากลากันในวันนี้ไม่มีเรา