14 กันยายน 2556 18:20 น.
กวี
มรสุมรุมเร้าเสาโค่นหัก
อกตะหนักนักหนาข้าจักสู้
หยุดตั้งรับขับเคี่ยวเคี้ยวศัตรู
กำลังรู้น้อยนิดคิดโรมรัน
ถอยก็ตาย..วายวาง..ขวางก็แย่
นิ่งแน่แท้แดดิ้นสิ้นอาสัญ
จิตวิตก..อกข้า สุดจาบรรณ์
สารพัน ปัญหา ผวาใจ
ท้องฟ้าเพลานี้สีหม่นหมาง
เวิ้งเว้งว้างกลางคลื่นลื่นไถล
พัดกระหน่ำซ้ำมาซาซ้ำไป
กระโดงใบ หงายงอ รอปลิดปลง
เสากาบเซ เหซัด สะบัดเหวี่ยง
ฟ้าเปรี๊ยงเปรี๊ยง เยี่ยงผ่า ลาลื่นหลง
เรือลำน้อย ด้อยสมอ ขอแค่ทรง
ดึงเชือกลง จงใจให้เจ้าลอย..................
กวีชาวบ้าน
14 กันยายน 2556 18:24 น.
กวี
สายน้ำเชี่ยวเกรี้ยวกราดราดรดหิน
สู่พื้นดินสิ้นสลายกลายสถาน
ดูกลมกลืนชื่นชิดสนิทนาน
ผสมผสานผ่านพ้นล้นคูคลอง
ช่วยล่อเลี้ยงสัตว์ป่าอนาเขต
ทั่วนิเวศพงพีขจีก้อง
ทุกชีวาเกิดตายอยู่ก่ายกอง
มีเพียงสองสิ่งนี้คลุกคลีมา
สายธาราป่าอุดมบ่มชีวิต
สรรพสิ่งมีสิทธิ์ชิดห่วงหา
วัฎจักรโลกมนุษย์ฉุดนำพา
พร้อมดาราเดือนฉายพระพายเย็น
ธรรมชาติเกิดก่อละออกำเนิด
สุดประเสริฐเลิศค่าเช่นตาเห็น
มิทำร้ายผู้ใดให้ลำเค็ญ
ประดับเด่นโลกาสง่างาม
........
..กวีชาวบ้าน......
15 กันยายน 2556 12:22 น.
กวี
..เย้...จบ..ป.6 แล้วคร้าบ..
.................
ป6 ตกอยู่ได้ ใจ...อัดอั้น
มิเลื่อนชั้น มาสามปี มีที่ไหน
หน้าก็หย่น ขนแข้ง แย่งกันไช
ผมหงอกไว จริงแท้ เฮ้อ..แย่จัง
บอกพ่อ ขอสตางค์ เรียนบางกอก
เพื่อนบอก ครูสอนดี คงมีหวัง
ไปเรียนต่อ อเมกา กลับมาดัง
จบด๊อกเตอร์ ได้ฝรั่ง ดั้งโด่งมา
สนุกสนาน บานตะไท จริงเว้ย
จบแล้วเว๊ย เพื่อนพ้อง น้องพี่จ๋า
สวัสดี ครูใหญ่ ใจเมตตา
โบกมือลา ภารโรง ผมโล่งใจ....(ไม่เคยคิด เลยจะมีวันนี้)
..............
..กวีชาวบ้าน..
14 กันยายน 2556 18:26 น.
กวี
...ไก่จ๋า...
ได้ยินไหมว่าเสียงใคร
คือเสียงของร้องไห้
คล้ายคล้ายชายเจ้าน้ำตา
เสียงนี้คือเสียงคนปวดอุรา
จึงร้องเรียกเพรียกหา
ไก่จ๋าหลบหน้าไปไหน...
.........
สิ้นพี่เป้า เคล้าเพลง บรรเลงรัก
สายัณห์พัก กายหนาว ยาวเชียวหนอ
ขอสวรรค์ ชั้นสุข บุกมารอ
เสียงลำคอ ใครเล่า เท่าสายัณห์
.......
พอทราบอายุขวัญตา
น้องเอยพี่มานั่งทำตาปลิบปลิบ
น้องอายุสามสิบ
สามสิบทำไมยังสวย...........โหยโหย โรยริน สิ้นนักร้อง
เสียงกึกก้อง กำปะนาท หวาดหวิวหวั่น
ยอดรักเรียง เคียงคู่ อยู่ด้วยกัน
เชิญสุขสันต์ สุขคติ รวิไว...เทอญ...
.....
..กวีชาวบ้าน
หน้าส่วนตัว
2320
