ตื่นเช้าวันนี้มีความอบอุ่น รอเธออยู่อยากให้เธอรู้ว่าฉันนั้นอยู่ไม่ไกลเธอจะรู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอเพียงใดเธอคงจะไม่ตัดเยื่อใยฉันนะเออตื่นเช้าวันนี้ฉันมีบทเพลงที่ขับขานมีดอกไม้บานและรอยยิ้มรับวันใหม่ให้เธอชื่นใจในความสดใส ของวันที่ดีๆ
เหมยเอยเจ้าดอกเหมย สีเจ้าแดงสะพรั่งทั่วหล้า
ผ่านวสันต์เหมันต์มา ทั้งเย็นเยือกและเหน็บหนาว
เหมยเอยยังกร้าวแกร่ง กลีบเจ้าแดงไม่แปรขาว
ไม่หวั่นหิมะกราว แม้เดือนดาวอับแสงสี
หยัดยืนคู่แผ่นดิน ไม่เคยสิ้นเหมยแดงนี้
รักมั่นสามัคคี ทั่วปฐพีพี่น้องกัน
หิมะที่ร่วงกราว ช่างปวดร้าวราวคำหยัน
เหมยยงคงนิรันดร์ ไม่แปรผันเป็นอื่นใด
หยดเลือดสีแดงข้น คงเปี่ยมล้นด้วยน้ำใจ
ดอกเหมยเผยความนัย ในสายเลือดของชนเรา
ตะวันเช้านำทางสู่บ้าน
คืนถิ่นบูรพามาตุภูมิ
ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดหวน
รำลึกอดีตเปี่ยมน้ำตา
ใบพฤกษาหล่นร่วง
เหมือนชีวิตปลิดปลิว
นานปีล่วงพลัดถิ่นเกิด
ฟ้าเปิดให้จึงกลับหวน
อริยวาทพาเห็นแสงชัย
ลมเหมันต์คืบใกล้ไม่หวั่นเกรง
พัดจากอุดรสู่ทักษิณ
ก้าวเท้าย่ำเดินจากประจิมสู่บูรพา
แสงจรัสหล้าโลก
น้ำตาชำระใจส่วนน้ำลายใช้เลียแผลถ่มไปไม่เหลียวแลพ่อและแม่ครูอาจารย์ประชาชนยิ่งใหญ่กษัตริย์ไซร้ธรรมบาลมิใช่กวีคร้านคนหน้าด้านแสร้งเป็นดีโศกสลดเราผองไทย เอาแต่ใจไร้ศักดิ์ศรีไม่รักสามัคคีอ้างความดีข่มเหงกันน้ำตาข้ารินหลั่งยากหยุดยั้งแบ่งชนชั้นเหยียบย่ำวลีนั่น "ดวงใจฉันเพื่อมวลชน"น้ำลายถ่มรดฟ้าเปรอะใบหน้าคนปากดีพิศุทธ์กวีศรีไร้วจีบำเพ็ญตน
หน้าส่วนตัว
2697
