มองตามหลังไวไวเขาไปลับเฝ้ารอคอยเขากลับนานนักหนาวันเดือนปีผ่านผินปฏิญญาสักวันหนึ่งเถิดหนา...จะมาเยือนจะยิ้มทั้งน้ำตาถ้าปริ่มสุขถ้าหากทุกข์ยากเข็ญจะเป็นเพื่อนถ้าแววตาว่างเปล่า..เขาลืมเลือนคงคืนเรือนห่มช้ำ..ตอกสำนึกจึงมานั่งตื่นเต้นมือเย็นเฉียบก้มหน้าเงียบหักห้ามความรู้สึกปากคอสั่นหัวใจไหวระทึกในห้วงลึกใฝ่หามานานเนาสู้เดินทางลำบากและยากเย็นความรู้สึกลึกเร้นอยากเห็นเขาอยากมองเขาให้เข้มเต็มตาเรากลับมีเงาบางบางพรางนัยนาเงยหน้าขึ้นเพื่อจะชมให้คมชัดก็ติดขัดคล้ายคล้ายตาพรายพร่าช่างเอ่อออคลอฉ่ำหนอน้ำตาอยากดูหน้าเขาจังอย่าบังเลยขอจ้องมองหน้าเขาที่เรารักเห็นเราจักยิ้มร่าหรือชาเฉยกาลเวลาเปลี่ยนเขาหรือเปล่าเอยอยากฟังเสียงคุ้นเคยเอ่ยสักคำแต่มิอาจสมหวังดังใจคิดม่านน้ำปิดนัยน์ตาจนพร่าฉ่ำอยากจะเก็บภาพใหม่ไปจดจำตาก็ทำเหมือนเช่นไม่เป็นใจรู้ดีว่าหากพลาดโอกาสนี้อาจไม่มีโอกาสหน้ามาเห็นใหม่ยิ่งเพ่งสายตาจ้องมองเท่าใดน้ำตาล้นจนจะไหลเผยใจตนจึงเห็นเพียงใบหน้าพร่าเลือนรางเพราะตาฟางน้ำตาคล้ายห่าฝนยิ่งฝืนกลั้นยิ่งปรี่นี่ชอบกลใจหนอใจทุรนทุกหนทางก้มหน้าลงอีกครั้งตั้งใจหลบเพื่อเกลื่อนกลบน้ำสายที่พรายพร่างใช้แขนเสื้อปาดป้ายให้รอยจางเงยหน้าว่างหลังไวไว..เขาไปแล้วหอบใจยับกลับบ้าน..ซบซานซมโหยไห้ห่มเจ็บช้ำ..ครวญคร่ำแผ่วบนแก้มหมองนองน้ำวามวามแววกี่ครั้งแล้วน้ำตา...อาบหน้าตัว
หอบความรัก น้ำจิต ความคิดถึงจากใจซึ่งสวยงามด้วยความหวังหมายยื่นให้เธอรับกลับจังงังไม่พบรอยความหลังในแววตาเมื่อวาน...........ประสานตาฉายประกายกล้าอบอุ่นอ่อนหวานส่งผ่านมาอาทรหนักหนาแววตาเธอวันนี้..........สบตาอีกทีฉันยิ้มเก้อยะเยียบเฉยชาที่มาเจอยืนเซ่อมือเย็นอยู่เป็นนานงงงันท่าทีลีลาใหม่มิเหลือเยื่อใยให้ใจหวานสะท้อนอัดอั้นกับวันวานวันนี้ร้าวรานน้ำตาพรูงี่เง่าดักดาน.....หวังความรู้สึกเมื่อวานจะเหลืออยู่อุตส่าห์ด้านหน้ากลับมาดูจึงได้รู้อันตรธานไปนานแล้ว
ตั้งแต่เราพบกันฉันอบอุ่นจึงขอบคุณเวลามาเสมอที่จัดสรรวันเวลาให้มาเจอรู้จักเธอเหมือนฝันอันเลือนลางแต่ในความลางเลือนคล้ายเพื่อนแท้คอยดูแลรับรู้อยู่เคียงข้างมิเคยหวั่นจะถูกทิ้งกลิ้งกลางทางจนไฟฟางดับสนิทด้วยพิษงงบนเส้นทางกวีที่เดินอยู่เธอเป็นผู้กรุณาเดินมาส่งก้าวที่เดินมาด้วยกันจึงมั่นคงมิพะวงอุปสรรคที่ดักรอทางกวีในหัวใจไฟสว่างแม้เส้นทางยังไกลจะไปต่อคล้ายมีคนรับลูกที่ถูกคอคอยยืนรอ ส่ง-รับ ปรับแผนเกมเหมือนกำลังตีถูกลูกขนไก่ด้วยหัวใจสนุกสุขเกษมภาพเธอจึงสดใสอยู่ในเฟรมและอิ่มเอมทุกหนกับผลงานหรือเรากำลังเล่น แบดมินตันรับส่งกันด้วยความสุขสนุกสนานเหนื่อยก็พักหนักก็ผ่อนทอนแรงทานร่วมประสานการเล่น เช่นมือทอง
เจอกันในสนามสงครามอักษรเธอเคลียคลอต่อกลอนแบบ "ต้อนหมู "เมื่อฉันเป็นเด็กเซ่อเจอเล่ห์ครู (1)เป็นนางอายว่ายอยู่คู่สายน้ำ (2)พาไปสู่โลกฝันอันสดใสสุดแสนไกลอย่างสนุกทุกคืนค่ำจนโลกเดิมเริ่มกว้างกระด่างกระดำเพราะผู้นำเล่นตลกเข้ารกเข้าพงเธอผูกเรื่องสารพันให้บันทึกก่อนบางความรู้สึกจะลืมหลงจนกลายเป็น "ในโลกฝัน" อันมั่นคงอยู่ยืนยงคู่ยอมรับกับเยินยอเธอเป็นผู้รังสรรค์ให้ฝันเฟื่องเป็นคล้ายเฟืองหมุนจิตให้คิดต่อเป็นแรงหนุนใจเหี่ยวแห้งที่แรงพอจนหายท้อลุกสู้ใหม่ทั้งใจกายให้เกียรติเป็นพระเอกที่เสกสรรแถมยกบทประพันธ์ให้โดยง่ายให้เล็กน้อยย่อยปลีกอีกมากมายซึ่งอาจเขียนสาธยายได้ทั้งวันบนถนนคนเพียรเขียนหนังสือเธอเป็นมือคอยเติมเพิ่มไฟฝันอันกลาดเกลื่อนเหมือนปั๊มเติมน้ำมันซึ่งสำคัญสำหรับรถตอนหมดแรง.....................................................(1) Student-teacher, เธอ-ฉันนั้นสมมุติฝันเฉพาะ case เป็นเหตุหลัก............................จาก The Kiss(2) ไม่นึกอายอยากกลายเป็นสายน้ำคอยติดตามทรามสวาทมิขาดสายจะไหลรินรอบรัดสัมผัสกายแหละช่วยพรางนางอายใต้สายชลจาก ว่ายน้ำ
บนดินถิ่นแคว้นแดนปรารถนาแห่งดวงใจถวิลจินตนาที่ตัวข้านิรมิต....อุทิศเธอมีดอกไม้พฤกษาดารดาษตฤณชาติมิเหี่ยวเขียวเสมอมีเครื่องใช้ไม้สอยคอยบำเรอธาราเอ่อท้นเปี่ยมเทียมฝั่งธารเอมอิ่มทิพยาโอชารสซึ่งกำหนดให้ใหม่อยู่ในบ้านพรั่งพร้อมสรรพสิ่งศฤงคารที่บันดาลสุขสบายแก่กาย-ใจมิเปียกมิร้อนนอนเอกเขนกจะบังเมฆเสกลมมาห่มให้คอยจ้องป้องเหตุอาเพศภัยเพื่อเรือนร่างห่างไกลใดบีฑาจะใช้ความอาทรเขียนกลอนกานท์อันอ่อนหวานจากในหัวใจข้าด้วยน้ำผึ้งสดสดหมดโลกาและน้ำตาลนานามาประพันธ์ใช้ขับกล่อมน้อมกมลจนเธอหลับให้หวานจับหัวใจ "ในโลกฝัน"ซึ่งมีเธอเท่านั้นที่สำคัญตราบนิรันดร์เอกสารจิต...ให้สิทธ์ครอง
หน้าส่วนตัว
1619
