20 มีนาคม 2557 23:08 น.

ขออิงอุ่น

Parinya

  เธอคือคนสำคัญในวันนี้
วันที่สีเบื้องหน้าฟ้าสว่าง
วันที่เมฆสีเทานั้นเบาบาง
จนมองเห็นเส้นทางกลางพงไพร
จักจั่นเริ่มบรรเลงเพลง "ไม่เหงา"
ลมแผ่วเบาเกินไล้ใบไม้ไหว
ดอกหญ้ามีความหวังกำลังใจ
จะสู้ภัยในเส้นทางอย่างอดทน
เคยซบร่างบางเฉียบเขาเหยียบย่ำ
เคยต้อยต่ำกว่าดินทรายมาหลายหน
จะหยัดร่างโผล่หัวเป็นตัวตน
จะยืนต้นพ้นตมสังคมกวี
แม้อยู่ห่างร่างกายมิได้ชิด
เพราะต่างมีชีวิตเกิดผิดที่
แต่ในฝันนั้นเหมือนเพื่อนที่ดี
เหมือนดนตรีกล่อมกมลคนซึมเซา
เหมือนสายฝนปนลมพรมยอดหญ้า
ที่อ่อนล้าซีดเซียวคลายเหี่ยวเฉา
มีเรี่ยวแรงแข็งขืนยืนสั่นเทา
ด้วยยังเมาทรมานที่ผ่านไป
จะยืนตรงทรงกายในภายหน้า
ด้วยเมตตาปรานีที่เธอให้
มิถึงคอยประคองปกป้องภัย
เพียงมีใจให้อิงอุ่น...เป็นบุญแล้ว
19 มีนาคม 2557 08:35 น.

ยากเข้าใจ

Parinya

      จะทำความเข้าใจใครคนหนึ่ง
ให้ลึกซึ้งทุกประเด็นเป็นเรื่องใหญ่
แค่มองผาดมองเผินเพลินเพลินไป
หรือเข้าใจถูกต้องอย่างถ่องแท้
ตาเรามีจงลองมองดูเถิด
มองให้เกิดภาพชัดถนัดแน่
มองให้เห็นภาพนั้นไม่ผันแปร
มีข้อแม้บางคราตาหลอกตน
หูเรามีไว้ฟังทั้งสองหู
มีสองรูเปิดรับเสียงสับสน
ต้องหูไวหูผึ่งจึ่งทันกล
ยินทุกหนไม่ควรด่วนหูเบา
มือเรามีบางโอกาสอาจสัมผัส
ใช้จับวัดเล็กใหญ่อย่างไรเล่า
มีโอกาสจงสัมผัสจับวัดเอา
แต่ยามใช้มือเราต้องเบามือ
และยังมีสมองตรองพินิจ
ว่าถูกผิดท้วงติงว่าจริงหรือ
หรือว่าหูมารยาหรือตาปรือ
หรือว่ามือกลับกลอกบอกสิ่งใด
ยังต้องมีความอยากที่มากล้น
จึงเกิดความอดทนจะค้นไข
ถ้าความอยากมากพอมิท้อใจ
พากเพียรไปแม้ความยากจะมากมาย
ถ้าหากอยากเข้าใจอาจไม่ยาก
ถ้าไม่อยากเข้าใจคงไม่ง่าย
บางคนอยากเข้าใจใครสักราย
จนวันตายยังไม่เข้าใจเลย
17 มีนาคม 2557 19:28 น.

บทกวี

Parinya

         
ความรู้สึกที่ใจไหลทะลัก
เมื่อทั้งเก็บก็หนักกักไม่ไหว
อาจมิมีสารัตถะ สาระใด
เพียงส่วนเกินภายในไหลออกมา
เป็นอารมณ์ไหลหลากจากผู้เขียน
ซึ่ง พากเพียรกรองความตามปรารถนา
ด้วยถ้อยคำวิจิตรผิดธรรมดา
อันอาจพาผู้อ่านสะท้านสะเทือน
โดยความคิดสอดคล้องจากสองฝั่ง
ยามอยู่ในภวังค์ดังเป็นเพื่อน
แต่ต่อมาภารกิจก็บิดเบือน
เมื่อเสมือนบทกวี...มีชีวิต
เป็นอิสระจะหาคนที่ทนอ่าน
และเข้าใจวิญญาณการลิขิต
เห็นหน้ากันและกันวันเพ่งพิศ
เอมอิ่มเอมเปรมจิตยามคิดลา
ใต้ม่านฝนหม่นสลัวชั่วเปล่าเปลี่ยว
ในบางเสี้ยวภวังค์จิตอนิฏฐา*
ในอ่อนแอแพ้โลกโชคชะตา
แม้แต่คราสุขสันต์นั้น...บางที
อะไรหนอที่จะสว่างวาบ
และกำซาบอาบเข้มได้เต็มที่
เท่าอยู่ในอ้อมแขนเพื่อนแสนดี
"บทกวีโอบคุณละมุนละไม"
 ( *   ไม่น่าพอใจ )
16 มีนาคม 2557 06:12 น.

เขาคือผู้รังสรรค์

Parinya

      
คนคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกลไม่เห็นหน้า
อักษราพาชิดสนิทใกล้
จนบางทีเหมือนผู้ที่รู้ใจ
จนฝันไปว่าร่างอยู่ข้างกาย
เริ่มตั้งแต่น้ำมันนั้นเกยหาด
ฉันไปกวาดอย่างอดทนจนคราบหาย
เขานั่งเรือส่งสายตามาทักทาย
แล้วค่อยค่อยขยายสายสัมพันธ์
เขาชอบใช้ท่าทีคนขี้เล่น
เหมือนดังเช่นคนอุดมอารมณ์ขัน
มีลูกล่อลูกชนปะปนกัน
ช่วยรังสรรค์ฝันสวยด้วยไหวพริบ
จนคนฝันฝันเพลินเกินรู้สึก
ตกผลึกบทกวีพอดีพอดิบ
จนคล้ายคล้ายหัวใจมีไฟทิพย์
วะวับวิบส่องถนนคนเขียนกลอน
ถามตัวเองเสมออยากเจอไหม
ตอบด้วยใจเชื่อมั่นอย่างวันก่อน
เพียงพลังรังสรรค์นั้นดั่งพร
และบางตอนฉันได้มาใช้แล้ว
ฐานะเขาเป็นดั่งผู้รังสรรค์
ก่อกำเนิดเกิดฝันอันผ่องแผ้ว
ให้ทุกวันฝันเหลือเป็นเชื้อแนว
เกิดผลึกแก้วก่องเก็จเพชรพาที
ในใจฉันนั้นจักสลักชื่อ
เขาคือ ประหยัด พันธะศรี
ผู้เป็นช่างสร้างคุณสุนทรีย์
ผู้รังสรรค์ฝันดีดี...ที่สวยงาม
16 มีนาคม 2557 04:00 น.

เธอคือผู้ประเสริฐ

Parinya

       
คนคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกลไม่เห็นหน้า
อักษราพาชิดสนิทใกล้
จนบางทีเหมือนผู้ที่รู้ใจ
คอยอาทรห่วงใยเข้าใจกัน
เริ่มตั้งแต่ในวันฉันหัดเขียน
เมื่อแรกเรียนเขียนก่อนกลอนสั้นสั้น
ได้รับความเมตตาน่าอัศจรรย์
เฝ้ากวดขันอวยพรสั่งสอนมา
แม้ไม่เคยพบหน้าศรัทธาเกิด
เธอคือผู้ประเสริฐเลิศล้ำค่า
เธอคือครูผู้อุทิศวิทยา
ผู้ให้ความกรุณามานานวัน
ถามตัวเองเสมอรักเธอไหม
รักเต็มทุกห้องในหัวใจฉัน
ยามคิดถึงทุกครั้งยังผูกพัน
"รู้สึกดี" ที่ให้กันนั้นล้ำเลอ
ไม่มีหยิ่งยโสศิโรราบ
ก้มลงกราบด้วยใจไปเสมอ
แม้สัมพันธ์นั้นล่วงเลยไม่เคยเจอ
แต่ชื่อเธอยังสลักปักฤดี
ในฐานะคุณครูผู้ประสิทธิ์
ให้ลิขิตกานท์กลอนอักษรศรี
เสริมให้สู้พากเพียรเขียนบทกวี
คืออาจารย์สุรีย์  พันเจริญ
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 0 คน
  Parinya
ไม่มีข้อความส่งถึงParinya