22 พฤษภาคม 2557 05:11 น.

กระเสือกกระสน

Parinya

มืดจนไม่เห็นทางจะสร้างสรรค์
เอ๊ะ ! ทำไมไฟฝันของฉันหาย
มืดมิมีหลงเหลือเชื้อประกาย
หรือกำลังคล้ายคล้ายหยุดหายใจ
แม้เปลี่ยนอิริยาบถกำหนดจิต
พลางหาช่องมองทิศคิดแก้ไข
สรรหาทุกวิธีจะมีไฟ
หาทุกทางช่างกระไร...ไฟยังเย็น
มิไหวติงยิ่งคล้าย ไฟตายแล้ว
ยังนอนแซ่วไม่ตื่นแม้ขืนเข็น
แม้ลองบังคับใจให้ไฟเป็น
ยังมิเห็นแสงแปลบสักแวบคืน
คงอีกหลายเฮือก "กระเสือกกระสน"
ตะเกียกตะกายดิ้นรนทนขัดขืน
เพื่อรอลมหายใจไหลยั่งยืน
ตอนที่ฟื้นจากสลบพบ...แสงทอง
"จะเลิกนอนพะงาบอาบความเศร้า
จะเลิกกอดความเหงาเมาความหมอง
จะเลิกคอยน้ำใจใครประคอง
จะเงยหน้าขึ้นมอง...ลองก้าวไป "
จะพยายาม จะพยายาม
จะก้าวข้ามฝันริบหรี่นี้จนได้
แม้มิพบแสงทองผ่องอำไพ
แต่หัวใจอิสระ...ชนะมาร
21 พฤษภาคม 2557 21:08 น.

ไฟดับ

Parinya

มื ด จ น ไ ม่ เ ห็ น ท า ง จ ะ ส ร้ า ง ส ร ร ค์
เ อ๊ ะ ! ท ำ ไ ม ไ ฟ ฝั น ข อ ง ฉั น ห า ย 
มื ด มิ มี ห ล ง เ ห ลื อ เ ชื้ อ ป ร ะ ก า ย 
ก วี ว า ย ชี ว า ต ม์ เ มื่ อ ข า ด ไ ฟ
21 พฤษภาคม 2557 06:56 น.

วันตื่นยังฝืนฝัน

Parinya

ท่าองอาจมาดสง่างามผ่าเผย
ใช่แน่เลยต้องใช่ "ชายในฝัน"
จึงเปิดใจไว้รอต่อสัมพันธ์
คบหากันฝันเห็นเป็นมิ่งมิตร
ด้วยตัวเราเยาว์วัยด้วยใจซื่อ
ด้วยเชื่อถือเต็มห้วงแห่งดวงจิต
ด้วยโอกาสอำนวยด้วยใกล้ชิด
เขาจุมพิตหน้าผากฝากตรึงตรา
และตรงนั้นฝันเขลาเราจึงเริ่ม
ในฝันเคลิ้มว่าเขารักเรานักหนา
อาจเป็นโลกสมมุติหยุดเวลา
พอลืมตาความฝันนั้นเลือนลด
จากไปพร้อมกับสาวไม่กล่าวเกริ่น
จากนานเนิ่นเกินจำไร้กำหนด
จากไปอยู่แดนไกลคนใจคด
เหลือแต่รสจุมพิตติดเป็นรอย
แม้รู้ว่าชาตินี้ไม่มีหวัง
เราก็ยังนั่งฝันเช่นนั้นบ่อย
แม้รู้อยู่หนักหนาว่าเลื่อนลอย
ยังเฝ้าคอยหมายฝันนั้นเป็นจริง
แม้เพียงรอยจุมพิตติดหน้าผาก
คือรอยซากฝังจิตสนิทนิ่ง
ไม่มีวันเกลื่อนกลบลบรอยทิ้ง
คงเป็นสิ่งประทับใจ...ไปจนตาย
20 พฤษภาคม 2557 16:40 น.

จะตัดอย่างไร กลบท นายโรงลืมกรับ

Parinya

ฟ้าอึมครึมทึมคล้ำสีดำมืด
ดาวตกวืดจากฟ้าลงมาดับ
ดวงจันทร์เพ็ญเร้นหลบเมฆกลบทับ
ดูปุบปับฉับหายคล้ายตัดเล็บ
อาจเราเคยก่อเรื่องให้เคืองขัด
จึงถึงนัดที่เราเหงาและเจ็บ
ไม่โผล่หน้ามาทักเลยสักเว็บ
แต่เราเก็บใจรอไม่ขอพัก
หาเหตุผลเป็นสิบขึ้นหยิบยก
พยายามปลงให้ตกว่าอกหัก
แต่หัวใจใสซื่อก็ดื้อนัก
ยังคงปักหลักคอยคนลอยลับ
ที่ยังเร้นเย็นเยียบเงียบสงบ
จนทุกข์ทบถั่งโถมเข้าโจมจับ
ทำได้เพียงนั่งร้องอย่างข้องคับ
ตามระดับอารมณ์ที่ขมนัก
ความรู้สึกลึกยิ่ง...ดิ่งนรก
ดวงดาวตกจากตามาจมปลัก
ฟ้าดำพืดมืดตื๋อ...นี่หรือรัก
มิรู้จักรักผ่านปานลมพัด
ห้ามตัวเองกี่ครั้งก็ยังคิด
ห่วงสุดจิตสุดใจ...ใครอาจตัด
สายสัมพันธ์อันปลูกขึ้นผูกมัด
จะจำกัดตัดใย....อย่างไรนะ?
19 พฤษภาคม 2557 18:29 น.

ม่านน้ำตา

Parinya

มองตามหลังไวไวเขาไปลับ
เฝ้ารอคอยเขากลับนานนักหนา
วันเดือนปีผ่านผินปฏิญญา
สักวันหนึ่งเถิดหนา...จะมาเยือน
จะยิ้มทั้งน้ำตาถ้าปริ่มสุข
ถ้าหากทุกข์ยากเข็ญจะเป็นเพื่อน
ถ้าแววตาว่างเปล่า..เขาลืมเลือน
คงคืนเรือนห่มช้ำ..ตอกสำนึก
จึงมานั่งตื่นเต้นมือเย็นเฉียบ
ก้มหน้าเงียบหักห้ามความรู้สึก
ปากคอสั่นหัวใจไหวระทึก
ในห้วงลึกใฝ่หามานานเนา
สู้เดินทางลำบากและยากเย็น
ความรู้สึกลึกเร้นอยากเห็นเขา
อยากมองเขาให้เข้มเต็มตาเรา
กลับมีเงาบางบางพรางนัยนา
เงยหน้าขึ้นเพื่อจะชมให้คมชัด
ก็ติดขัดคล้ายคล้ายตาพรายพร่า
ช่างเอ่อออคลอฉ่ำหนอน้ำตา
อยากดูหน้าเขาจังอย่าบังเลย
ขอจ้องมองหน้าเขาที่เรารัก
เห็นเราจักยิ้มร่าหรือชาเฉย
กาลเวลาเปลี่ยนเขาหรือเปล่าเอย
อยากฟังเสียงคุ้นเคยเอ่ยสักคำ
แต่มิอาจสมหวังดังใจคิด
ม่านน้ำปิดนัยน์ตาจนพร่าฉ่ำ
อยากจะเก็บภาพใหม่ไปจดจำ
ตาก็ทำเหมือนเช่นไม่เป็นใจ
รู้ดีว่าหากพลาดโอกาสนี้
อาจไม่มีโอกาสหน้ามาเห็นใหม่
ยิ่งเพ่งสายตาจ้องมองเท่าใด
น้ำตาล้นจนจะไหลเผยใจตน
จึงเห็นเพียงใบหน้าพร่าเลือนราง
เพราะตาฟางน้ำตาคล้ายห่าฝน
ยิ่งฝืนกลั้นยิ่งปรี่นี่ชอบกล
ใจหนอใจทุรนทุกหนทาง
ก้มหน้าลงอีกครั้งตั้งใจหลบ
เพื่อเกลื่อนกลบน้ำสายที่พรายพร่าง
ใช้แขนเสื้อปาดป้ายให้รอยจาง
เงยหน้าว่างหลังไวไว..เขาไปแล้ว
หอบใจยับกลับบ้าน..ซบซานซม
โหยไห้ห่มเจ็บช้ำ..ครวญคร่ำแผ่ว
บนแก้มหมองนองน้ำวามวามแวว
กี่ครั้งแล้วน้ำตา...อาบหน้าตัว
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 0 คน
  Parinya
ไม่มีข้อความส่งถึงParinya