22 กรกฎาคม 2557 21:49 น.

รสชาติครอบครัว

Parinya

ใกล้แล้วสินะจะถึงบ้าน
ใจเต้นปานจะข่มใจไว้ไม่อยู่
บ้านที่ใจร่ำหาอยากมาดู
โต๊ะเตียงตู้ย้ายเคลื่อนหรือเหมือนเดิม
ผละไปใช้ชีวิตอิสรภาพ
อยู่ในคราบผู้ใหญ่ใจฮึกเหิม
พึ่งลำแข้งแห่งตนจนเป็นเทอม
แล้วก็เริ่มหงอยเหงาเฉาในใจ
ป่านนี้พ่อกับแม่จะแก่เฒ่า
พี่น้องเล่าจะพบครบหน้าไหม
แต่ละคนเปลี่ยนแปลกแผกปานใด
จะมีใครคิดถึงเราหรือเปล่านะ
มาถึงแล้วแม่กับพ่อยืนรอรับ
พี่น้องจับมือพร้อมไม่ยอมผละ
แข่งกันถามทุกข์สุขทุกระยะ
เสียงเอะอะปานเด็กเจ๊กตื่นไฟ
คลื่นน้ำตามาออเอ่อคลอเบ้า
ต้องคอยเฝ้าฝืนทนจนจะไหล
บ้านที่เหมือนความฝันอันแสนไกล
ส่งกลิ่นไอแห่ห้อมหอมระริน
นั่งลงบนเก้าอี้สีซีดเก่า
มือสั่นเทาคลอนคลอนเหมือนช้อนดิ้น
ตักขนมตรงหน้าขึ้นมากิน
รสคุ้นชินประหลาด...รสชาติครอบครัว
20 กรกฎาคม 2557 23:37 น.

ศาลาฝัน

Parinya

มากนิยามความหมายหลายซับซ้อน
"ศาลากลอน" นิยาม ตามที่เอ่ย
แต่สำหรับเราคงมิตรงเลย
เท่าที่เคยคิดเล่นเห็นต่างกัน
อาจเป็นความบังเอิญมาเดินเล่น
เพราะว่างเว้นงานชั่วที่หัวปั่น
หรือเพราะชอบกลอนกานท์งานประพันธ์
ร่วมในวันอันพ้องความต้องการ
จึงจูงมือกันมาศาลาฝัน
เพื่อสร้างสรรค์บทกลอนที่อ่อนหวาน
ร่วมเรียงร้อยถ้อยคำฉ่ำน้ำตาล
เขียนกลอนกานท์หวานซึ้งตรึงหัวใจ
ศาลาฝันวันนี้มีเธอช่วย
คอยอำนวยแสงเนียนเป็นเทียนไข
ส่องนำพลันฝันสว่างเห็นทางไป
ฝันจึงไกลเหมือนกลอนเธอสอนมา*
แต่ปลายทางห่างเกินประเมินรู้
ต้องรอดูเส้นทางเดินข้างหน้า
จะเป็นเส้นทางตัน...ฝันค้างคา
หรือขอบฟ้ามิอาจกั้นความฝันเรา
มีเธอเดินเคียงข้างอย่างที่ผ่าน
จะเนิ่นนานปานใดก็ไม่เหงา
แต่ถ้าหากเธอเบื่อเหนือคาดเดา
วันเปลี่ยวเปล่า  เราจะทรุด...หรือหยุดเดิน
.........................................
*  กลอน ....เอ๋ยรัก
"จินตภาพวาบหวานผสานสู่
ร่วมเรียนรู้สิ่งดีไม่มีหงอ
แม้ที่สุดมีรักร่วมถักทอ
มิย่นย่อยืนยันจงฝันไกล"
20 กรกฎาคม 2557 06:33 น.

เขียนแทนบ้าน

Parinya

เคยคิดหวังตั้งแง่พอแก้เหงา
เห็นบ้านเก่าเสาโยกเป็นโลกฝัน
เขียนกลอนหยอกหลอกใครไปวันวัน
คงไม่มีความสัมพันธ์อันค้างคา
คงไม่มีมิตรภาพอันซาบซึ้ง
หว่างคนซึ่งหลบเร้นไม่เห็นหน้า
ระหว่างใจเวิ้งว้างกลางนภา
ความห่วงหาอาลัยคงไม่มี
ความคิดว่าโลกฝันไร้พันผูก
กลับกลายปลูกผูกพันทุกวันวี่
ด้วยน้ำใจน้ำจิตมิตรไมตรี
เหมือนดังมีจริงจริงใช่สิ่งลวง
จึงอยู่บ้านหลังนี้ หนีไม่ได้
เพราะมีห่วงผูกไว้ตั้งหลายห่วง
เกรงเพื่อนเราเหงาหงอยคอยถามทวง
เกรงบางช่วงเพื่อนไม่ว่างบ้านร้างคน
ตั้งหน้าที่ให้ตัวมิมัวขวย
เป็นผู้ช่วยเฝ้าบ้านช่องมิร้องบ่น
แม้ต้องจับปากกาสาละวน
ทนอดทนพากเพียรคิดเขียนกลอน
อยากจะเห็นเพื่อนเพื่อนกลับเยือนบ้าน
มาสนุกสนานเหมือนกาลก่อน
มาปลุกบ้านเฮฮา...อย่างถาวร
โปรดกลับมาอาทร...บ้านกลอนไทย
17 กรกฎาคม 2557 06:26 น.

ความขาดอาจนิรันดร์

Parinya

ชีวิต  มีกับขาด อาจก้ำกึ่ง
ชีวิตซึ่งพอดีหาที่ไหน
ส่วนมากพบความขาด...ซึ่งบาดใจ
แต่นั่นคือกลไกในชีวิต
จะทิ้งขว้างอย่างไรก็ไม่หลุด
เป็นประดุจคู่ความที่ตามติด
ข้ามเขาเขินเดินคู่อยู่ใกล้ชิด
คอยสะกิดร้องขอและต่อรอง
ทุกชีวินดิ้นรนบนความขาด
บางชีวิตผิดพลาดเพราะขาดพร่อง
บางชีวาตม์ขาดปั้นฝันเรืองรอง
บางชีวีมีช่องลองหาเติม
จึงคล้ายทุกชีวีมีโอกาส
หากฉลาดไขว่คว้าอาจหาเพิ่ม
ให้ขาดน้อยถอยถดลดจากเดิม
พอมีเติมส่วนพร่องเพื่อ ป้อง ปราม
ความขาดในชีวีมีแรงขับ
ให้รู้รับมาตรองมิมองข้าม
ให้ขยันฟันฝ่าพยายาม
เพื่อแก้ความขาดพร่องที่ต้องทน
แต่จะแก้กี่ครั้งก็ยังขาด
ธรรมชาติสร้างมาน่าฉงน
ถมมิเคยเต็มทั่วหัวใจคน
เติมต่อจนใจขาด....ไม่อาจเต็ม
   
16 กรกฎาคม 2557 08:15 น.

บ้านเก่าเราเกิด

Parinya

เมื่อแรกเริ่มลืมตามาดูโลก
ในเรือนเก่าเสาโยกคือโลกใหม่
หลังคาจากมากรูพรุนก็อุ่นไอ
ละอองฝนหล่นใส่ก็ใหญ่มา
ได้เริ่มคิดเริ่มเรียนเขียนกลอนกาพย์
จนมีภาพกวีที่เก่งกล้า
ประดับตัวเป็นกวีมีสมญา
ใต้ชายคาเรือนเก่าเสาโยกคลอน
มีคนเวียนเปลี่ยนหน้ามาสมทบ
เขาเจนจบการเรียนเขียนมาก่อน
หรือนานนานผ่านมาเป็นขาจร
ร่วมวงศ์วานบ้านกลอนนอนผูกพัน
"จะเป็นชายหรือหญิงสิ่งที่เหมือน
คือเป็นเพื่อนร่วมงานร่วมบ้านฝัน
ฐานะ เพศ หรือวัย ไม่สำคัญ
มิต่างกัน แก่หนุ่ม แค่มุมมอง"
แต่หลายรายบ่ายหน้าลาบ้านเกิด
หลงเตลิดเพริดฝันดั้นลอยล่อง
ไปไขว่คว้านาที "กวีทอง"
ทิ้งบ้านช่องถิ่นฐานนับนานนม
ปล่อยให้บ้านหลังเก่านี้เหงาหงอย
เฝ้ารอคอยคนคืนอย่างขื่นขม
หรือเรือนเก่าเสาโยกเป็นโรคซม
ไม่เหมาะสมสำหรับต้อนรับกวี
  
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟParinya
Lovings  Parinya เลิฟ 0 คน
  Parinya
ไม่มีข้อความส่งถึงParinya