กระแสน้ำถูกกั้นด้วยสันเขื่อนยามน้ำเลื่อนไหลหลากจากภูเขาแหล่งต้นน้ำลำธารของบ้านเราแนวหุบเก่าเขาเหมือนขอบเขื่อนดินการเก็บกักดักน้ำยามไหลหลากซึ่งส่วนมากอำนวยผลคนท้องถิ่นคนหลังเขื่อนมีน้ำท่าเป็นอาจิณแต่น้ำรินลงหน้าเขื่อนอาจเลื่อนลอยบางเขื่อนเหมือนรูปเงาเราไม่เห็นบทบาทเป็นเขื่อนกักดักหรือปล่อยกระแสเงินขยิบกระปริบกระปรอยคนนั่งคอยหน้าเขื่อนเหมือนอยู่ไกลเงินหลากจากสาขาทั่วสารทิศแต่มักติดแน่นตังหลังเขื่อนใหญ่มิค่อยยอมเปิดปล่อยเงินลอยไปคนทั่วไทยส่วนมากจึงยากจนกระแสธารหวานหวามของความรักถูกเก็บกักดักหน่วงแต่ช่วงต้นให้อยู่หลังเขื่อนปิดของจิตตนไม่ถึงคนคอยท่าหน้าเขื่อนใจคนนั่งคอยความรักจึงมักเหี่ยวรักไม่เชี่ยวหลากเลื่อนเหมือนน้ำไหลถ้ารักล้นเขื่อนกั้นในวันใดคือวันชัยแห่งคนที่ทนรอ( เขื่อนภูมิพล จ.ตาก )
รถแล่นเลื่อนเคลื่อนผ่านย่านภูเขาใต้ร่มเงาเมฆกอดโอบยอดผาเมื่อมองดู "ภูอาบหมอก" ไม่หลอกตารถมุ่งหน้า "ผาซ่อนแก้ว" แถวเขาค้อชาวหมู่บ้าน "ทางแดง" แถลงว่าชื่อภูผามาแต่เก่าเขาเล่าต่อมีลูกแก้วแพรวพรายประกายทอลอยลิ่วล่อสายตาจากฟ้าบนลอยลงแน่วแล้วเข้าไปภายในถ้ำเมื่อได้นำคำเล่าเรื่องจากเบื้องต้นเป็นประวัติบวกศรัทธามหาชนจึงได้ผลเป็นนามาของผางามดอกหญ้าหนึ่งซึ่งเคยยืนอยู่พื้นล่างมีหนทางและปัญญาฟันฝ่าข้ามหนีพื้นต่ำคล้ำตมสังคมทรามไปอยู่ท่ามความผุดผ่องของยอดภูมิเคยคิดจะชิ่งทิ้งสวะเพียงพึ่งพระพึ่งธรรมนำไปสู่ดึงสวะชะล้างห่างคลองคูเข้าประตูอารมณ์ความร่มเย็นถ่ายรูปงามเลอล้ำธรรมสถานเพื่อส่งผ่านม่านฟ้ามาให้เห็นที่ "สวะไม่มีวันตายทั้งเป็น"เมื่อบำเพ็ญบุญญาบารมี( ผาซ่อนแก้ว อ.เขาค้อ จ.เพชรบูรณ์)
ออกจากเมืองเรืองรามยามเช้าตรู่ขึ้นบนภูสู่พงไพรใจไห้หาเธอไปอยู่ดอยใดในพนาจะฟันฝ่าไปค้นหาจนเจอตะลอนตะลอนไปกลางไพรเขียวแม้ป่าเปลี่ยวเธออยู่ในใจเสมอเยือนแผ่นดินถิ่นชาวเขาเผ่ามูเซอคิดถึงเธอไปหลงคอยอยู่ดอยใดช่อสาละตระการบานน่าหลงถ่ายรูปส่งลอยผ่านม่านฟ้าใสแม้ม่านฟ้าป่าเขากั้นเราไกลแต่หัวใจดื้อจังยังชิดกันสู้บุกป่าฝ่าดงค้นพงกว้างแม้หนามเหนี่ยวเกี่ยวร่างคนช่างฝันแต่ยังก้าวเข้าไปกลางไพรวันเพราะเชื่อมั่นอยู่เสมอว่าเธอคอยทิ้งเธอไว้นานนักหนาในป่าเปลี่ยวเกรงห่อเหี่ยวเปลี่ยวเปล่าและเหงาหงอยจะนั่งถามกับดินถวิลรอยทั้งจะเฝ้าเศร้าสร้อยและน้อยใจเพื่อให้ความสัมพันธ์นั้นคงที่พึ่งวิธีส่งผ่านสื่อสารใหม่ส่งคิดถึงซึ่งพ่วงความห่วงใยผ่านฟ้าไปล้อเล่นไม่เว้นวัน(สาละลังกา ที่วัดพระพุทธชินราชจ.พิษณุโลก )
ฟ้าแม่สอดยอดเขาสีเทาหม่นม่านสายฝนหล่นครอบขอบฟ้าหายอยู่บนหอการบินจินต์วุ่นวายอยากฝ่าสายฝนหนักไปดักรอเฮลิคอปเตอร์ไปขนคนเจ็บหนักฟ้าฝนเป็นอุปสรรคหนักไหมหนอเท่าที่ยืนประเมินก็เกินพออุปสรรคหนักข้อจนท้อใจแม้จะส่งใจช่วยอวยพรเสมอเฮลิคอปเตอร์เจอฝนส่งลงไม่ได้รถพยาบาลมารอก็กลับไปรันเวย์ในความจริงจึงนิ่งงันคนใจหมองมองรันเวย์ว้าเหว่ลึกด้วยรู้สึกรันเวย์ใจไกลเกินฝันเครื่องบินใจใครหนาจะฝ่าฟันม่านฝนฝันนั้นปิดทุกทิศทาง
หวานลิ้นโลม โน้มจินต์ถวิลถึงหวานลิ้นลม คารมซึ้งคะนึงหาหวังเคียงข้างคนหนึ่ง ซึ่งไกลตาอยากเห็นหน้าคนหนึ่ง ซึ่งไกลตนมิอาจห้าม ความคิดจิตฟุ้งซ่านมิอาจหาญ ทานจิตคิดสับสนใส่ปีกจิตคิดชิ่ง ยิ่งกังวลคิดกี่หนกี่ครั้ง ยิ่งกังวานเพียงได้สื่อ อักษรก็นอนฝันเพียงได้ส่ง สารกันก็ฝันหวานกามเทพนี่หนอ ทรมานยิงศรพานให้พอ ทรมาความรักมอบ ปรานีหามีไม่ความรักมัก ผลักไสให้ไปหน้าให้ไปตามความรัก ที่ชักพาตามมนตราความรัก ที่ชักพองหัวใจเพลิน ทะนงว่าองอาจหัวใจพลาด ศรรักปักทุกห้องมิอาจจะห้ามหัก เมื่อรักจองยากผยองป้องผลัก เมื่อรักจำหลงคำกลอน อ่อนหวานปานน้ำผึ้งหลงคำกล่อม น้อมตรึงจึงถลำชอบวาจาคารม ที่คมคำชังเงื่อนงำคารม ที่คมคายแต่ใจฝืน อื่นมักถูกกักกั้นแต่ใจฝัน บรรเจิดเกิดหลากหลายลบรอยร่องหมองหม่น จนสิ้นลายทะนงหายถูกบิ่น จนสิ้นลง(ขอบคุณ คุณ Jackie มากค่ะ สำหรับคำแนะนำ)
หน้าส่วนตัว
4819
