20 พฤศจิกายน 2548 12:22 น.
BongNothMaRu
จากไปนานมันทำให้เราเหงา
เกิดอาการเศ้ราๆในใจน้อย
เป็นชีวิตที่ดูแล้วกร่อยๆ
เป็นอะไรที่หงอยๆอยู่ภายใน
เพราะการงานหน้าที่รับผิดชอบ
จำต้องหอบข้าวของออกจากที่
ไม่ได้อยู่สบายอย่างเคยมี
ต้องไปอยู่ต่างที่ ถิ่นไม่เคย
ไปเป็นครูสอนเจ้าเด็กตัวกะเปียก
เขาต่างเรียก ว่าเรา คุณครู น็อต
ฟังดูแล้ว ก็ดีใจ ไม่ใช่หยอก
มันรู้สึกดี นะขอบอก ขอบอก (อิอิ)
เวลาว่างไม่ค่อยมีเหมือนก่อนเก่า
ต้องขยัน หนักก็เอา เบาก็สู้
จะลอยไปมาเหมือนที่เคยที่เป็นอยู่
เดี๋ยวเด็กจะว่า เราเป็นครู ที่ไม่ดี
ถึงเงินเดือนน้อย แต่ก็พอรับไหวอยู่
ความเป็นครู เป็นอะไร ยิ่งใหญ่กว่าที่คิด
ตอนสมัยเรียนไม่เคยรู้เลยว่า เราผิด
ผิดที่คิดว่าครู อยู่สบาย
ต้องทุ่มเททุกอย่างเพื่อการงาน
ต้องประสานความรู้สู่เด็กๆ
ทั้งตัวใหญ่ ตัวโต ยันตัวเล็ก
ถึงจะเหน็ดจะเหนื่อยก็ตองทน
ในวันนี้ที่เราได้เป็นครู
ได้รู้แล้วว่าเป็นฉไหน
คิดถึงครูของเรา ที่ท่านจากเราไป
สุดหัวใจ อยากกลับไป กราบเท้าเอย
18 ตุลาคม 2548 12:34 น.
BongNothMaRu
กล่องใบน้อยที่ส่งฝากมาให้
มีหัวใจพร้อมความรักและคิดถึง
มีความห่วงหาที่มอบให้ใครคนหนึ่ง
อย่างลึกซึ้ง และจริงใจ
ไม่รู้หรอกว่าเธออยู่ทางนั้นเป็นยังไง
แต่รู้ไหมทางนี้ห่วงหาอยู่เสมอ
ไม่มีเลยวันไหนไม่คิดถึงเธอ
ทุกเวลาฉันอยากเจอและพูดคุย
รักนะรักเธอเอามากมาก
แต่ก็จำต้องจากเพราะหน้าที่
อยากให้รู้และเข้าใจนะคนดี
ถึงจะไม่ได้อยู่ตรงนี้ แต่ในทุกไท่ก็ยัง มีแต่เธอ
ห่างกันไกลรักษาสุขภาพด้วยนะ
อย่าปล่อยปะเลยละเละเทะไป
หากไม่สบายจะทำไง
จะมีใครมาคอยเฝ้าดูแล
อิอิ คิสถึงทุกคนจังเลย
เรียนจบแล้วไม่นึกว่าจะต้องลำบากหางานทำอย่างนี้
รู้งี้ไม่จบดีกว่า อิอิ ไปล่ะครับ บาย โชคดร คิสถึงทุกท่านเลย
14 กันยายน 2548 08:19 น.
BongNothMaRu
เธอคือพจนานุกรมเล่มใหญ่
ที่คอยแนะความหมายให้ชีวิต
คอยแก้ถูกในสิ่งผิด
คอยเคียงข้างเป็นมิตรอยู่เรื่อยมา
เธอคือพจนานุกรมเล่มใหญ่
ที่คอยเติมความหมายให้กับฉัน
เธอคือสิ่งเดียวที่มีความสำคัญ
เธอคือสิ่งที่ฉันไม่มีวัน ตัดได้ ไม่มีวัน
เธอคือพจนานุกรมเล่มใหญ่
ที่คอยให้ความท้าทาย น่าค้นหา
เธอคือสิ่งมีค่าเหนือกาลเวลา
เธอคือสุดรักสุดบูชา สำหรับใจ
เธอคือพจนานุกรมเล่มใหญ่
ที่ค่อยให้ความหมายคำว่ารัก
เธอคือคนเดียวที่ทำให้ฉันรู้จัก
รู้ความหมายของคำว่ารัก เป็นอย่างไร
เธอคือพจนานุกรมเล่มใหญ่
ที่ไม่ว่าวันไหนๆก็ขาดไม่ได้
เธอคือสิ่งนั้นที่สำคัญมากมาย
แม้ว่าวันหนึ่งฉันจะตาย ก็ไม่ลืม
เธอคือพจนานุกรมเล่มใหญ่
คือความหมายของใจในวันนี้
เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันนั้นจะมี
ความรัก ทบทวี มากขึ้น ไม่จืดจาง
อิอิ ไม่ได้มาระบายซะนาน คิสสสสส ถึง มักมากกกก
ไปล่ะนะ ต้องไปเรียนก่อน บาย
29 สิงหาคม 2548 21:51 น.
BongNothMaRu
สุดขอบฟ้า อยู่แห่งไหน ไม่สำคัญ
เพียงสิ่งนั้น ที่ใจฉัน นั้นโหยหา
คือมีเธอ อยู่ตรงนี้ ไม่ไกลตา
ปรารถนา สิ่งอื่นใด ไม่สำคัญ
สุดขอบฟ้า มันสิ้นสุด ตรงไหนนั้น
คำตอบมัน ไม่สำคัญ สำหรับฉัน
เพียงสิ่งเดียว ที่ต้องการ ในทุกวัน
คือมีเธอ เคียงข้างกัน เท่านั้นพอ
โปรดอย่าถาม ว่ารักเธอ สักแค่ไหน
ให้รู้ไว้ สุดผืนฟ้า ไม่อาจเทียบ
ไม่อาจมี ในสิ่งใหน ไม่อาจเปรียบ
ไม่อาจเทียบ ได้เทียมเท่า ที่ฉันมี
ไม่อาจมี คำพูดใด มาบรรยาย
กับความรัก ที่มากมาย ภายในนั้
คำว่ารัก คงน้อยไป กับคนดี
ที่ฉันมี มากกว่านี้ นับหมื่นพัน
เพราะไม่มี คำคำไหน มาบรรยาย
สิ่งมากมาย เยอะแค่ไหน ไม่อาจซึ้ง
แต่คงมี แค่คำนี้ เพียงคำหนึ่ง
แทนคำซึ้ง ทั้งหมดใจ ฉันรักเธอ
25 สิงหาคม 2548 09:52 น.
BongNothMaRu
วันเหนื่อยๆเมื่อยล้าพาให้เหงา
อยากก๊งเหล้ากับสหายคลายความเหงา
แต่เรื่องเรียนก็สำคัญสำหรับเรา
หากหายไปก๊งเหล้าแม่รู้เดี๊ยวเอาตาย
เรียนใกล้จบแล้วนะอีกแค่เดือน
เหล้าเพื่อนๆก็เริ่มหางานทำ
บ้างเรียนต่อ บ้างทำงาน บางคนซ้ำ
ได้โควต้าเรียนซ้ำปี 4 เอย
วันนี้มาเรียนเพียรศึกษา
แต่ถว่าครูหายหน้าไม่มาสอน
ไม่รู้จะทำอะไรได้แต่นั่งๆนอนๆ
รอครูมาสอน เลยเขียนเป็นกลอน มาบรรยาย
เพื่อนๆก็ยังมากันไม่ครบ
น่าบัดซบ มันกินเหล้า ไม่เข้าเรียน
ไอ้เราหนอก็อุตสาห์จะพากเพียร
อยากจะเรียน แต่ก็ไม่ได้เรียน ซักกะที
รู้อย่างนี้ไปก๊งเหล้ากับเหล่าเพื่อน
ให้ลืมเลือนความเหงาความเหนื่อยล้า
ก๊งเหล้าแล้วหลับหยุดสมองพักสายตา
ค่อยตื่นอีกทีวันถัดมาน่าจะดี ฮาๆๆๆ
คิดถึงคนบ้านกลอนนี้จริงจริง
คิดถึงทุกสิ่งที่ผ่านมาในครานั้น
คิดถึงคนหลายคนที่เคยมี คำว่าผูกพัน
อยากกลับมาเหมือนวันก่อนๆนั้น นั่นอีกที
คงทำไม่ได้เพราะคงไม่มีเวลา
ทำแต่งานส่งจารย์งานบานเบอะ
งานที่ส่งต้องสวยงามห้ามเลอะเทอะ
ไม่งั้นอาจโดน เชอะ ไม่สนใจ
โอ้โอ๋ ได้เวลาไปเรียนแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วแว้มมาจากเพื่อนฝูง
กุญแจเปิดห้องแล้ว
ไปเรียนดีกว่า
บายๆๆ
หน้าส่วนตัว
1417
Lovers
0 คน เลิฟBongNothMaRu
