8 กันยายน 2553 21:30 น.
Boomerang
มุมอารมณ์..ไม่ต้องทุ่มเหมือนมุมสู้
เธอคงรู้มันอ้อนเพราะอ่อนไหว
ช่วยโอนอ่อนผ่อนปรนแบบโดนใจ
ฉันร่ำไรคร่ำครวญเพื่อชวนลา
แม้จะเจ็บเล็บก้อย รอยถลอก
คนกินน้ำใต้ศอกมันเจ็บกว่า
ยังหน้าชื่นขึ้นเวทีให้ตีตรา
ต้องกลับมาซบฝั่งดั่งทะเล
เสียงสะอื้นกลืนหายให้ทรายกลบ
คลื่นกระทบตบเบาเบาอย่าเจ้าเล่ห์
ไปหลงมุมทุ่มใจคนไควเปล
ฟังเค้าเห่กล่อมมา จนตาลาย
เสียงระฆังดังกำหนดว่าหมดยก
ยังถูกชกที่แก้มตอนแถมท้าย
รอคะแนนตั้งแต่ต้นชนยกปลาย
เข้าตานาย..สักนิดหรือบิดเบือน
8 กันยายน 2553 12:42 น.
Boomerang
อีกฟากฝั่งของฟ้า....แสงล้าอ่อน
กำลังใจเมื่อก่อนเคยอ้อนขอ
ฝนหยาดเม็ดเกล็ดกลับจับใบรอ
ตะวันยอส่องระยับสำหรับเรา
อยากฝากบอกคนดี...พี่ขอโทษ
สิ่งใดโปรดเคยพ้อหยอกล้อเจ้า
ทั้งดาวเดือนเคลื่อนคล้อยคอยเป็นเงา
พี่จะเอาจะเอ่ย...เจ้าเคยยอม
จวบวันนี้...พี่จากมาฟากหนึ่ง
ถึงรู้ซึ้ง..หัวใจว่าไม่พร้อม
น้ำตาหล่นบนตักรักปลอมปลอม
ก่อนสุกงอมอยากบอกเจ้า..อย่าเศร้าใจ
พี่ไม่ดีมีค่า.....อายหน้านัก
เก็บความรักบริสุทธิ์ผ่องผุดไว้
เมื่อฟ้าร้องฝนร่วงคือห่วงใย
น้ำตาใคร?อีกฝั่งก็หลั่งรวม
ไม่มีคนทางนี้..หรอกที่รัก
ตรึงสลัก..ตอกไว้ไร้ทางร่วม
ที่ผ่านมาพี่กระทำแบบกำกวม
เจ้าตาบวมร่ำไห้....พี่ใคร่ครวญ
อีกฟากหนึ่งถึงฟ้า...อีกฝั่งฟาก
อย่ายุ่งยาก..คอยนับรอรับหวน
เมื่อมั่นคงลงหลักจะปักทวน
ค่อยกล้าชวนนวลจันทร์....พี่สัญญา
8 กันยายน 2553 12:15 น.
Boomerang
เฝ้าทดท้อรอเรื่อยจนเหนื่อยรัก
จำพิงพักหักใจซ่อนใต้หมอน
เก็บแรงล้ากล้าลุ้นเป็นทุนรอน
เขียนบทกลอนอ่อนใจข้างในครวญ
บ้านหลังน้อยคอยเธอยังเพ้ออยู่
นอกชานหรูดูดาวเรื่องราวล้วน
ทำไมถึงจู่จู่...ไม่คู่ควร?
เคยรันจวนชวนใจ..ใยจืดจาง
ยามอ่อนล้าค่าเคียงเกินเอียงหัน
หมดแรงฝันวันเอ่ยที่เคยอ้าง
คงไม่รอ.........พอรู้ดูเลือนลาง
คนละทางแล้วโชคดี..นะ..ที่..รัก..
7 กันยายน 2553 23:21 น.
Boomerang
"คิดถึ้ง.......คิดถึง"
ใครจะซึ้ง..คำนี้..ดีเท่าฉัน
ก่อนจะเอ่ยเผยจิตชิดสัมพันธ์
คิดว่ามัน..มากไหม?ถามใจดู
ทุกนาทีที่หายใจใยกำหนด
คิดถึงเค้าไปหมด..จนหดหู่
หาใครปลอบตอบกลับ..ไม่รับรู้
ยอมเป็นชู้ทางใจ..อย่างไม่ควร
ถ้าได้สิทธิ์คิดออกก็บอกเถอะ
ยามได้เจอะชื่นชม..แค่ลมหวน
มัวคิดถึงไม่จบเฝ้าทบทวน
แอบใคร่ครวญหัวใจเก็บใส่กลอน
๐ เป็นคนแรกที่คิดก่อน...เมื่อตอนตื่น
๐ คนสุดท้ายของคืน...ที่กอดหมอน
แม้ยามหลับ..กลับฝันเป็นขั้นตอน
หัวใจบอนหรือบ้า..ช่างน่าอาย
ทุกบทเพลงโน้มน้าว..ที่เค้าร้อง
ช่างสอดคล้องทุกคำทำเครื่องหมาย
ถ้าหากเธอเพ้อบอกฉัน...อันตราย
หัวใจวาย..ก่อนจบรอปรบมือ
เพราะเธอเป็น Super Star น้ำหน้าฉัน
ได้เคียงแนบแอบฝัน...แค่นั้นหรือ?
ฟังเพลงเธอเสียบหู..ที่หรู..คือ
ภาพในมือถือก็ใช่....แต่ไร้เบอร์
(แฟนคลับเธอเป็นล้าน..แต่ฉันแค่..เป็นคนหนึ่งซึ่งห่างไกล)
6 กันยายน 2553 16:42 น.
Boomerang
อยากกราบลงตรงตักมัวชักช้า
ได้แต่มา..กราบเตียง..เพียงก่อนค่ำ
ทุกผลงานคือแม่บทให้จดจำ
ทั้งถ้อยคำความคิดยากบิดเบือน
หัวใจท่านมั่นคงใส่ลงจิต
ให้สัตว์สิทธิ์เสมอกันเรียกมันเพื่อน
เคยเพลิดเพลินเดินป่าท่านมาเตือน
ไม่กี่เดือนกลับพิสูจน์..ที่พูดกัน
ม้วนถ่ายทำหยิบดูวันอยู่ป่า
เป็นกาลลา(น้ำตาหล่น)หรือหนนั้น?
สมองหมุนวุ่นวน..ทนทั้งวัน
ท่านแลกมันด้วยชีวิตถูกริดรอน
ยี่สิบปี..อำลา..ห้วยขาแข้ง
ผู้ยื้อแย่งผืนป่า..หน้าสลอน
การอุ้มชูอนุรักษ์ถูกพักตอน
คนใจบอน..มันฆ่าสัตว์..ตัดไม้งาม
สิ้นคุณสืบ นาคะเสถียร พร่ำเพียรบอก
คิดไม่ออกใช่ไหม?ไร้คนห้าม
จนภัยแล้งน้ำป่าไหลบ่าตาม
คิดถึงนาม..ไร้มโน..โชว์หัวควาย
แล่กวางหมีขี่หนัง..นั่งแทนเสื่อ
เอาหัวเสือแขวนข้างฝา..บ้าชิบ---
บ้านไม้สักพักบนเขื่อนเพื่อนมากมาย
ขอให้ตายเป็นสัตว์ป่าล่ากันเอง
หมดภาระจะต่อสู้...อยู่ก็ยาก
ท่านคิดมากทั้งเจ้านายหมายข่มเหง
แค่หนึ่งเปรี้ยงเสียงดัง..คืนวังเวง
คือบทเพลง..คาราบาว..อันยาวนาน
(แล้วจะให้เหลือแค่บทเพลงเป็นตำนานแค่นั้นหรือ?)
.........ด้วยความระลึกถึงคุณสืบ นาคะเสถียร...........
(ที่ครบรอบ 20ปี การจากไปของท่าน)
http://songforlife.exteen.com/20090328/entry-17
หน้าส่วนตัว
939
