13 ตุลาคม 2547 11:26 น.
extreme life
ตัวฉันนี้อยู่ที่บ้านงานท่วมหัว
ทุ่มสุดตัวยังโดนด่าผ่ารูหู
เอาแต่สั่งสั่งสั่งดูสิดู
ก็ไม่รู้แกล้งกันหรืออันใด
นั่งสั่งการเหมือนแม่ทัพปรับแผนรบ
แถมมีตบมีตีชี้ผลักใส
พูดเสียดสีย่ำยีด้วยคำให้ช้ำใจ
สะใจไหมสุดช้ำตรมระบมกายา
จึงออกหาลูกสะใภ้ให้แม่ทัพ
มาช่วยรับทุกข์เข็ญลำเค็ญหนักหนา
มีบ้างไหมใครอยากเป็นซินเดอเรล่า
ให้ตัวข้าฯมีวันเป็นเช่นเจ้าชาย
เรื่องแก้วแหวนเงินทองรับรองจ้า
พี่จะหามาให้ใช้ไม่ขาดสาย
ให้คุ้มกับที่น้องต้องทุรนทุราย
ให้น้องกลายเป็นนางซินกินคาเวียร์
12 ตุลาคม 2547 11:52 น.
extreme life
ทำหน้าบูดไปใยใครแกล้งน้อง
ใยไม่มองหน้าพี่ที่ห่วงหา
โอเคพี่คนนี้ไม่ค่อยมีเวลา
แต่ก็มาให้น้องเห็นเย็นหัวใจ
หิวข้าวไหมเดี๋ยวเราไปกินไก่นะ
หรือน้องจะกินสุกี้พี่ทำให้
หรือน้องอยากดูพี่ต้อนฟ้อนรำไทย
หรืออยากไปไหนบอกมาพี่ว่าตาม
อย่าเดินหนีได้ไหมใจจะขาด
เดี๋ยวพี่กวาดปัดเช็ดถูตู้ทั้งสาม
ให้เรามีที่นั่งมองจนสองยาม
เอ๊ะน้องจามนี่ทิชชู่เช็ดถูมี
เอ๊ะเมื่อกี้น้องแอบยิ้มใช่ไหมนั้น
เอ๊ะไหงกันร้องไห้ตัวสั่นล่ะทีนี้
โอ๋ไม่ร้องไม่งอแงแม่คนดี
จะไม่มีให้น้อยใจให้สัญญา
11 ตุลาคม 2547 12:51 น.
extreme life
โรงงานนี้มีกลอนเย็นเป็นผลิตภัณฑ์
กลอนร้อนนั้นเป็นผลิตภัณฑ์ชิ้นที่สอง
กลอนธรรมชาติเป็นผลิตภัณฑ์อันน่าลอง
ผลิตภัณฑ์ของรักมากมายหลายลีลา
ความรู้สึกใช้เป็นเช่นวัตถุดิบ
แล้วก็หยิบเม้าส์เขย่าเราหรรษา
เคาะแป้นพิมพ์จิ้มแป้นกดเหมือนคนบ้า
ราวกับว่าเป็นเครื่องจักรถักสานกลอน
ผลิตเสร็จเด็ดไปขายในหน้าเว็ป
แล้วจึงเก็บคำติชมคมคำสอน
นำมาปรับมาปรุงผลิตภัณฑ์กลอน
ที่ยังอ่อนประสบการณ์งานกวี
ในยามว่างเดินเล่นบ้างตลาดกลอน
ช่างซับซ้อนหลากหลายในแสงสี
เมื่อพบพานผลิตภัณฑ์อันเข้าที
ไม่รอรีซื้อเก็บไว้ในคลังกลอน
10 ตุลาคม 2547 09:41 น.
extreme life
เหตุเกิดตอนฉันเป็นเด็กตัวเล็กอยู่
ท่านคุณครูจัดประกวดอวดคำขวัญ
ในหัวข้อเรื่องนักบุญครุ่นคิดกัน
แล้วตัวฉันก็แข่งขันแย่งชิงชัย
บุญราศรีแสนดียอมพลีเพื่อศาสนา
คือคำขวัญที่ตัวข้าส่งแข่งไป
เขาก็ให้มาซึ่งหนึ่งรางวัลไง
ให้ฉันในกลางผู้คนปนตบมือ
แล้วชีวิตก็ดำเนินเดินต่อไป
ฉันก็ยังแต่งกลอนให้พ่อแม่ถือ
ทุกวันพ่อวันแม่แห่งชาติลือ
เพื่อส่งสื่อความรู้สึกนึกบุญคุณ
จนวันหนึ่งเว็ปอะไรไทยโพเอ็ม
ที่ซึ่งเต็มไปด้วยกลอนสอนเกื้อหนุน
กำลังใจมีให้ใส่เกื้อกูล
สุขสมบูรณ์ไปด้วยรักปักอุรา
ถ้าวันไหนไม่ได้แต่งไม่ได้อ่าน
ช่างงุ่นง่านหงุดหงิดจิตปัญหา
วันหนึ่งหนึ่งจึงต้องแย่งแบ่งเวลา
ให้ฉันมาเสพกลอนก่อนนอนสบาย
9 ตุลาคม 2547 15:37 น.
extreme life
ท้อแท้สิ้นหวังพลังวังชาเท่ากับศูนย์
เงียบเหงาอาดูรเกื้อหนุนเกื้อกูลกันไม่มี
เปล่าเปลี่ยวว้าเหว่ดูไม่เท่ห์ดูไม่ดี
ไร้ค่าแล้วชีวีนับแต่วันนี้เศร้าใจ
ถูกคนดูถูกเหยียดหยามและลามปาม
ถูกคนคอยหวงคอยห้ามคอยผลักใส
คนเคยติดต่อติดตามยังถามว่าเราเป็นใคร
มาเรียกร้องอะไรไม่เข้าใจไปไกลไกลเลย
ไม่อยากทำอะไรต่อไปให้ใจยุ่งยาก
ไม่อยากทำอะไรมากอยากอยู่เฉยเฉย
ไม่อยากดิ้นรนกระเสือกกระสนเหมือนที่เคย
ไม่อยากชมเชยฝันหวานที่บานไม่รู้โรยรา
เฝ้าทนอยู่นานเพื่อกลั่นความคิดที่ลึกล้ำ
ยิ่งเจ็บยิ่งช้ำยิ่งกระหน่ำขำยิ้มออกมา555
จะว่าไปแล้วเจ็บจิตซาดิสแบบนี้ก็ดีนี่นา
แบบนี้แหละหนาที่ข้าชอบขอบอกขอขอบคุณ
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
734
