14 กันยายน 2545 16:15 น.
INGaung
ไม่ว่าจะถูกใครทิ้งกลับมา
จะมีเธอคอยซับน้ำตาให้เสมอ
ไม่เคยเป็นทุกข์..กังวลกับทุกสิ่งที่ได้เจอ
เพราะจะมีเธอเป็นอยู่เป็นเพื่อน..คอยปลอบใจ
อ่อนล้าเมื่อไหร่ หวั่นไหวแค่ไหน
จะมีเธอคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ
ทั้งหมดนี้..ที่ทำให้รักเธอ
และเป็นเธอ..ที่สำคัญมากจิงๆ
14 กันยายน 2545 16:11 น.
INGaung
กว่าจะเจอคนที่ถูกใจ
ก็ปาเข้าไปตั้งเกือบ10ปี
กว่าจะรู้ตัวอีกที
เวลาก็ผ่านมาหลายปีมากแล้วสินะ
ก็คงจะได้เจอเธอคนดีอีกไม่มาก
ก็เลยคิดอยากจะย้อนเวลากลับไป
ไม่ผิดใช่ไหม
ที่เห็นเธอสำคัญขนาดนี้
ก็อยู่มาเป็นสิบสิบปี
เพิ่งมาเจอคนๆนี้ที่รู้ใจ
ไม่ผิดใช่ไหม
ที่ไม่เคยรักเธอน้อยกว่าใครๆ
ทั้งที่คบกันมาไม่นานเท่าไหร่
แต่รู้สึกผูกพันกว่าใครๆที่เคยเจอ
14 กันยายน 2545 16:03 น.
INGaung
เหงาหรอเพื่อนจ๋า
คิดถึงวันอำลาใช่หรือเปล่า
อย่าพึ่งร้องไห้เลยนะ
อยากให้เพื่อนลองแหงนหน้ามองดาว
ประกายจากแสงดาว
คือประกายตาแห่งความอาทร
ได้ยินเสียงหริ่งเรไรหรือเปล่า
มันเป็นเสียงปลอบใจจากเพื่อนเก่า
ได้ยินไหม
ขอเพียงเธอฟัง
แล้วรับรู้ด้วยหัวใจ
เพื่อนก็จะอยู่ใกล้...เธอตลอดเวลา
14 กันยายน 2545 15:58 น.
INGaung
เหงารึเปล่า
เวลาต้องอยู่คนเดียวอย่างนี้
มองไปบนฟ้าไกลสิ..คนดี
คืนนี้ เห็นจันทร์ไหม
จันทร์เสี้ยวโค้งๆที่ฟ้าไกล
มองๆไปก็เหมือนรอยยิ้มของเพื่อนเรา
เวลาเหงา..อย่าลืมนะ
จันทร์เสี้ยวจะยิ้มให้เธอเสมอ
จันทร์กลมๆจะหัวเราะกับเธอ
เวลาที่ต้องเหงา
เรายังคงมองจัทร์ดวงเดียวกัน
14 กันยายน 2545 15:53 น.
INGaung
ใกล้ปิเทอมแล้วสินะ
ปีนี้ไม่ใช่ปีที่เราต้องไป
แต่เห็นใครๆ ร้องเพลง..ร้องไห้
พวกเขาถึงคราวต้องแยกย้ายไปที่ไหนๆ
ยังไม่รู้ ไม่แน่ ว่าใกล้ หรือไกล
ดูพวกเขาอบอุ่น..ห่วงใยกันดี
ปีหน้าถึงทีพวกเราบ้าง
การอำลากับความอ้างว้างเริ่มเข้าใกล้
การอยู่ด้วยกันในวันนี้เริ่มห่างออกไป
เวลาหนึ่งปีไม่นานเท่าไหร่
อีกไม่ใกล้ ไม่ไกล จะถึงตัว
เริ่มรู้สึกกลัวนะ..การลาจาก
วันเวลาจ๋า..ผ่านไปช้าๆจะได้ไหน
เพราะใครต่อใครจะต้องเสียใจ..กับการจากลา
หน้าส่วนตัว
867
