13 สิงหาคม 2545 16:32 น.
Jennie
เป็นความจริงที่เราไม่สามารถรู้
เลยว่าว่าเรามีอะรอยู่จนกว่า
เราจะสูญเสียมันไปแต่ก็จริง
อีกเช่นกันที่เราไม่รู้ว่าเราพลาดอะไร
ไปบ้างจนกระทั่งสิ่งนั้นเข้ามาหาเรา
13 สิงหาคม 2545 16:30 น.
Jennie
. สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิต
คือการพบคนที่มีความหมาย
อย่างมากสำหรับเรา
แต่มาค้นพบภายหลัง
ว่าเราไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อสิ่งนั้น
และจะต้องปล่อยให้ผ่านพ้นไป
13 สิงหาคม 2545 16:27 น.
Jennie
ความรักคือความ......รู้สึกที่คุณยังห่วงใครสักคนอยู่
แม้จะแยกความรู้สึกความหลุ่มหลง
และความสัมพันธ์แบบรักใคร่ออกไปแล้ว
13 สิงหาคม 2545 01:50 น.
Jennie
เพื่อนคือคนแปลกหน้าคนแรก...ที่ทำหั้ยเรารู้จักความรัก
นอกเหนือจาคนในครอบครัว...ที่เรารักกันมาตั้งแต่เกิด
เพื่อน...โผล่หัวมาตอนโต..เป็นใครไม่รู้...แล้วจู่ๆวันหนึ่งเราก้อรักมันได้
ฉันมองความรักเพื่อนเป็นความรักที่น่าเคารพยกย่อง
แต่ต้องเป็นเพื่อนแท้ด้วยนะ...เพื่อน...จะรักกันแบบพอดีๆ
ไม่ห่วง..ไม่หึง..ไม่ต้องการอะรัยตอบแทน...เรารักกันสบายๆ
มีปัญหาปรึกษากัน..มีเรื่องเดือร้อนก้อช่วยกัน..
มีอ่ะรัยไม่สบายใจปรับทุกข์กัน
แต่ในขณะเดียวกัน..ต่างคนก้อต่างมีโลกของตัวเอง
เทอมีแฟนฉันไม่ว่า..เทอสนุกของเทอไป..
เราต่างยินดีในความสุขของกันและกัน
ไม่ต้องมาเจอกัน..ก้อยังห่วงกัน..คิดถึงกัน..
ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันอยู่เสมอ
ถ้ามั่นใจว่าเจอเพื่อนแท้แร้ว..เชื่อเถอะว่า..
ไม่ว่าเราจะห่างไกลกันยังงัย...เราจะถึงกัน
และเราจาไม่มีวันเลิกคบกัน..เพราะเทอไปมีเพื่อนใหม่..
ต่างฝ่ายต่างมีเพื่อนใหม่...ก็ยังเปงเพื่อนกันได้..
มันเปงความรักที่ไม่มีเงื่อนไข
คนบางคนบอกว่าคุยกับเพื่อนได้ทุกเรื่อง..
แต่คุยกับแฟน..กับพ่อแม่ได้บางเรื่อง...
นี่แหละ..ที่มันเปงความรักที่ประหลาด..แต่งดงาม
มันมีความเข้าใจ..ไว้ใจ..เชื่อใจ..ในจุดสมดุล
ลองเอาความรักแบบนี้..ไปใช้กับคนอื่นดูบ้าง..
แร้วเราจะได้รักตอบโดยไม่ต้องขอร้องเรย
13 สิงหาคม 2545 01:07 น.
Jennie
แม่.....เป็นผู้ให้ทุกอย่าง
แม่.....เป็นผู้ให้โดยไม่เหน็ดเหนื่อย
ยามใดที่ลูกท้อแท้......แม่จะเป็นที่พึ่ง
ยามใดที่ลูกเศร้า........แม่จะค่อยเป็นเพื่อน
ยามใดที่ลูกเจ็บป่วย....แม่จะดูแลเฝ้าไข้
หน้าส่วนตัว
445
