25 พฤศจิกายน 2551 16:37 น.
krajokngao
เข้มแข็งไว้บอกใจให้เข้มแข็ง
อย่าอ่อนแรงท้อแท้และอ่อนไหว
อย่าไปแคร์อย่าสนคนไร้ใจ
เลิกหวั่นไหวร้องไห้หยุดเสียที
ให้น้ำตาชะล้างความเจ็บช้ำ
การกระทำของคนไร้ศักดิ์ศรี
อย่าจดจำลืมสิ้นคนไม่ดี
พอเสียทีกับคนไม่จริงใจ
ที่จริงจังจริงใจช่างไร้ค่า
ทั้งเวลาความรู้สึกก็หล่นหาย
หวังจริงจังแต่กลับโดนทำลาย
ถูกทำร้ายจนไม่มีชิ้นดี
ใช้เวลาทำใจให้ดีขึ้น
ต้องทนฝืนให้ใจเปี่ยมศักดิ์ศรี
ต้องเข้มแข็งอย่างเดิมที่เคยมี
เพียงเท่านี้ไม่นานกลับเหมือนเดิม
จากนี้ไปขอจงเป็นคนใหม่
กำลังใจมากมายมาแต่งเสริม
ทั้งความรักและห่วงใยมาต่อเติม
จะช่วยเพิ่มความเข้มแข็งในจิตใจ
ขอเพียงจำคำหนึ่งคำอยากให้รู้
เธอยังมีฉันอยู่ไม่ไปไหน
ยามที่เธอทุกข์ร้อนสักเพียงใด
ข้างข้างกายจะมีฉันเคียงข้างเธอ
11 พฤศจิกายน 2551 17:54 น.
krajokngao
วันสำคัญวันพิเศษที่ยิ่งใหญ่
วันที่ใครคนหนึ่งได้เกิดก่อ
วันที่ใครคนหนึ่งที่เฝ้ารอ
วันที่ใครกันหนอกำเนิดมา
ใครคนนั้นคนที่มีรักจริง
สละได้ทุกสิ่งแม้หนักหนา
ใครคนนั้นรักเราดั่งแก้วตา
ใครคนนั้นปรารถนาเราได้ดี
คนที่ยอมเจ็บปวดแทนเราได้
คนที่ให้เราได้แม้ศักดิ์ศรี
คนที่คอยเป่าปัดและพัดวี
คือคนที่ชีวิตนี้ไม่ลืมเลือน
วันใดที่ผิดหวังและท้อแท้
ในวันที่อ่อนแอเปรียบเสมือน
เป็นเข็มทิศชี้นำและย้ำเตือน
ไม่บิดเบือนความจริงใจและรักจริง
คนที่กล่าวจะใครเล่านอกจากแม่
มีรักแท้คอยเสริมเพิ่มทุกสิ่ง
รักของแม่ยิ่งใหญ่ให้พักพิง
รักแม่ยิ่งบริสุทธิ์ไร้เปรียบเปรย
ขอให้แม่มีความสุขและสุขภาพร่างกายแข็งแรงตลอดไป
ขอให้หัวใจของแม่เปี่ยมไปด้วยความรักของลูกลูกทุกคน
สุขสันต์วันเกิดนะคะ จุ๊บๆๆๆๆ
11 พฤศจิกายน 2551 16:59 น.
krajokngao
ก่อนเคยกลัวไม่มีคนคียงข้าง
ก่อนเคยกลัวอ้างว้างและเงียบเหงา
ก่อนเคยกลัวที่มองไปไม่เห็นเงา
ก่อนเคยกลัวความว่างเปล่าสุดหัวใจ
ก่อนเคยคิดพอใจในไออุ่น
ก่อนเคยคุ้นมีคนคอยชิดใกล้
ก่อนเคยมีความหวังกำลังใจ
ก่อนเคยได้รักมากมายจากตัวเธอ
มาวันนี้หัวใจได้เคืองขุ่น
หมดสิ้นลุ้นความรักที่เสนอ
ต้องหวั่นไหวเธอห่างหายไม่มาเจอ
น้ำตาเอ่อล้นใจจนไหลนอง
ต้องตัดใจลืมเธอให้หมดสิ้น
ลบลมลิ้นจากเธอให้สิ้นหมอง
เปิดโอกาสให้ความสุขมาจับจอง
ทุกห้วงห้องของใจได้ยินดี
หากยังเก็บยังจำภาพวันเก่า
คงต้องเศร้าเสียใจมากกว่านี้
จบมันซะกล้าตัดใจซะที
คงไม่มีใครรักเราเท่าตัวเอง
11 พฤศจิกายน 2551 16:27 น.
krajokngao
เคยเอ่ยคำว่ารักอยู่เสมอ
เคยรู้สึกว่าเธออยู่ใกล้ใกล้
เคยรู้สึกค่อนข้างอบอุ่นใจ
เคยอุ่นไอข้างกายมีเพียงเธอ
แม้มีเรื่องเลวร้ายในชีวิต
เธอช่วยคิดทบทวนอยู่เสมอ
ก้าวข้ามผ่านเรื่องร้ายที่ได้เจอ
ด้วยพลังที่ล้นเอ่อเต็มหัวใจ
พอคืนวันผันผ่านกาลเริ่มเปลี่ยน
รักหมุนเวียนลดลงเหมือนหล่นหาย
เธอมาบอกยินดีหากคิดจะมีใคร
ไม่ห้ามไว้ไม่หวงเพราะรักจริง
อยากให้มีอิสระและพานพบ
ถ้าประสบคนดีกว่าไม่สุงสิง
อยากให้เจอคนที่จะพึ่งพิง
ดีกว่ายิ่งมากกว่าเธอก็พอใจ
บอกอยากเห็นฉันนั้นมีความสุข
ไม่ต้องทุกข์หมองหม่นไม่สดใส
จะยินดีและพร้อมจะจากไป
หากพบใครดีกว่าตัวของเธอ
แล้วทำตัวเหินห่างอ้างไม่ว่าง
ทำแตกต่างจากที่เคยทำเสมอ
นานนานทีถึงโผล่หน้ามาให้เจอ
และพร่ำเพ้อว่าเธอไม่ดีพอ
หากอยากไปบอกได้ไม่ต้องแกล้ง
เลิกเสแสร้งหวังดีนะฉันขอ
แค่ไม่รักฉันก็เจ็บจนมากพอ
ยังสอพลอทำทีเอาใจกัน
เก็บเอาไว้ความจริงใจวันก่อนเก่า
เก็บเรื่องราวความสุขไว้ในฝัน
โปรดออกไปจากชีวิตโดยเร็ววัน
ความผูกพันอย่าเหลือคั่งค้างใจ
โปรดเดินไปทำอะไรอย่างใจคิด
อย่ายึดติดว่ากลัวใครให้ร้องไห้
ก้าวไปเถอะรีบเดินก้าวออกไป
เหลือทิ้งไว้แค่เพียงความทรงจำ
7 พฤศจิกายน 2551 09:50 น.
krajokngao
เหลียวมองรอบกายร้างไร้ผู้คน
กล้ำกลืนฝืนทนกับความเดียวดาย
อ้างว้างว่างเปล่าเงียบเหงาในใจ
ผู้คนมากมายแต่ไร้รักจริง
เหม่อมองท้องฟ้า แต่ว่ามืดมิด
สีดำสนิท ไร้ดาวแอบอิง
คงเป็นเหมือนเรา ไร้ซึ่งทุกสิ่ง
ไร้ที่พักพิง เงียบเหงาเศร้าใจ
อยากจะรู้นัก ความรักเคยก่อ
ไม่เคยทดท้อ นั้นหายไปไหน
หรือว่าเลือนลาง เมื่อครั้งเธอไป
ลาจากไปไกล ไม่หวนกลับมา
ยามใจเหนื่อยอ่อน ทุกข์ร้อนหวั่นไหว
ไม่มีใครใคร ใส่ใจห่วงหา
ปล่อยให้หัวใจ ติดกับเวลา
สู้ทนฟันฝ่า แม้ว่าเหงาใจ
อยากเปลี่ยนความเหงา ความเศร้าในจิต
อยากมีคู่คิด ใกล้ชิดไม่ห่างหาย
อยากมีสักคน ให้อุ่นใจกาย
อยากมีใครใคร ที่รักและหวังดี
หน้าส่วนตัว
1328
