11 ธันวาคม 2544 14:38 น.
may
เจ็บแล้วไม่ยอมจำ
ให้เค้าทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ปล่อยให้น้ำตาเสียเปล่า
เพื่อคนที่เค้าไม่เหลียวแล
ยังมีหน้ามาบอกว่าแคร์เขา
แล้วทีเราเค้าเคยแคร์ไหม
ยังจะรักเค้าให้เปลืองใจ
อยากด่าตัวเองให้ตาย
.......คนอะไรงมงายสิ้นดีสิ้นดี
9 ธันวาคม 2544 11:16 น.
may
นอนน้ำตาเปียกหมอนในตอนค่ำ
ทุกถ้อยคำที่เธอพร่ำยังฝังจำอยู่ในหู
เธอเย็นชา หมางเมินไป ใจก็รู้
เธอไม่อยู่ น้ำตาไหล ให้เปียกหมอน
ข่มตานอน ภาพเธอหลอนทุกค่ำคืน
ลืมตาตื่น ภาพเธอยืนอยู่คู่กลับเค้า
เจ็บ แสนเจ็บ ปวดร้าว ต้องนอนเศร้า
มีแต่เราที่ยัง เหงาอยู่คนเดียว
9 ธันวาคม 2544 11:02 น.
may
จะเก็บแล้วนะหัวใจ
ที่เคยทำมันหายไป ให้ใครไม่รู้
จะเก็บซ่อนมันให้มิด ให้ลึกสุดกู่
ไม่ให้ใครมารู้ที่อยู่ของหัวใจ
กลัวว่าจะมีใครมาขโมย
จนตัวต้องโหยหาหัวใจ
เจ็บครั้งเดียว ก็พอแล้วกับการร้องไห้
จะได้ไม่มีครั้งต่อไปจะได้ไม่ต้องร้องไห้
เพราะใครหนึ่งคน
9 ธันวาคม 2544 10:48 น.
may
ขอเถอะนะหัวใจ
ให้ฉันได้ร้องไห้ออกมา
ร้องไห้จนหัวใจชินชา
ต่อไปจะไม่มีน้ำตาให้ใครเห็น
ขอร้องไห้เป็นการไว้อาลัย
ให้ใครคนหนึ่งที่ใจเคยรัก
ขอร้องเพราะวันนี้ฉันอกหัก
และจะหลบไปพักรักษาจิตใจ
ต่อไปจะไม่มีมันอีกแล้ว
จะมีแต่แววตาที่สดใส
ยินดีที่เค้าเจอคนใหม่
และคำขอบใจที่ทำให้หัวใจที่เคยอ่อนล้า
กลับมาเข้มแข็งดังเดิม
7 ธันวาคม 2544 15:36 น.
may
เพิ่งรู้.....ว่าเมื่อเธอไม่อยู่มันเหงา
เพิ่งรู้.....ว่าต้องเศร้าเมื่อเงาเธอหายไป
เพิ่งรู้.....ว่ารักเธอหมดหัวใจ
เพิ่งรู้.....ว่าไม่ต้องการ การจากลา
อยาก.....ให้เรากลับมาเป็นเหมือนเก่า
อยาก.....ให้ฉันมีเงาของคนดี
อยาก.....มีเธออยู่ใกล้ ใกล้ทุกนาที
อยาก.....ทำให้เธอคนดีคืนกลับมา
จะกลับมาเป็นได้ไหมดังเดิม
เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม
เพิ่งรู้ว่ายังไม่อยากขาดเธอไป
เพิ่งรู้มาหมดหัวใจมีแต่เธอ