14 มกราคม 2545 15:50 น.
may
เมื่อความรักไม่มีคำตอบ
และไม่สามารถบอกได้ว่ารักแค่ไหน
จึงมีแค่คำว่าใช่กับไม่ใช่
ต่อให้ดีมากแค่ไหน ถ้าไม่ใช่ก็เท่านั้น
กับบางคนที่ดูไม่จริงจังกับอะไร
แต่ถ้าใช่ก็ให้ใจทั้งหมดที่มี
ต่อให้เค้าเป็นมารที่คอยทำร้ายทุกที
ความรักที่มีก็ไม่เคยน้อยลงเลย
14 มกราคม 2545 15:50 น.
may
เธอลืมอะไรบางอย่างแล้วใช่ไหมคนดี
คนที่คิดถึงเธอทุกนาทีอยู่เสมอ
คนที่ไม่ว่าจะหรับหรือตื่นก็ยังมีเธอ
คนที่ไม่เคยคิดจะเพ้อหาใคร...ใคร
มันก้อถูกที่บางครั้งฉันเอาแต่ใจตัวเอง
และทำอะไรไม่ค่อยเกรงใจเธอ
แต่เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นแบบนี้เสมอ
และเมื่อก่อนเธอเองก็เป็นบอกว่าน่ารักดี
ก็ยอมรับว่าไม่ใช่คนดีนักหนา
แต่ทำไมวันนี้เธอกลับมาบอกว่าไม่ใช่
ทำอะไร..อะไร ก็ดูไม่ค่อยจะถูกใจ
ฉันคงไม่ใช่คนที่เธอต้องการแล้วใช่ไหมคนดี
ตอนนี้เธอพอจะมีอะไรพูดบ้างไหม
นอกจากคำว่าไม่ ไม่ ไม่และไม่ เท่านั้น
มีอะไรอยากจะพูดก็บอกกัน
ฉันจะทนฟังจนกระทั่งคำสุดท้าย
พูดแค่คำง่าย...ง่ายก็ได้คนดี
พูดแค่ว่าใจที่มีมันไม่เหลืออยู่
พูดแค่คำง่าย...ง่ายให้ฉันพอรู้
จะได้ไม่ต้องโง่อยู่กับความรักที่เปลี่ยนไป
เธอไม่ใช่คนผิดหรอกนะ
ก็ใช่ที่เมื่อก่อนเธออาจจะรับฉันได้
แต่เมื่อเธอพบคนที่เธอแน่ใจ
ฉันก็เลยกลายเป็นแค่ใคร
..........ที่ทำอะไรก็ไม่ถูกใจเธอ
********++++++-------------------++++++********
อาจไม่ค่อยสำผัสกันเท่าไหร่ แค่อยากระบายอะนะ
มันเกิดจากความรู้สึกที่อยากแต่งก็เท่านั้น
ยังไงอ่านแล้วดีไม่ดีก็ชี้แนะได้นะคะ
ขอบขุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆที่เข้ามาอ่านนะคะ
14 มกราคม 2545 11:31 น.
may
นั่งเหงา เหงา อยู่กะความว่างเปล่าที่เดียวดาย
คิดถึงอดีต ที่เคยมีเธออยู่ข้างกาย
มองไปที่หาดทราย คลับคล้ายที่เราเคยมีกัน
แสงแดดทาบทับสัมผัสกันกับทะเล
ฝูงปลาแวกว่ายฮาเฮสนุกสนาน
ฝูงนกโผบินผกผินอย่างสำราญ
อยากให้คนที่ต้องการเคียงข้างกัน
นั่งมองทะเลจนตะวันลับขอบฟ้า
ยิ่งเศร้าใจหนักหนายิ่งกว่าวันไหน...ไหน
เห็นทะเล และปลายฟ้าสุดแสนกว้างไกล
น้ำตาไหล อาบสองแก้ม แสนสุดทน
11 มกราคม 2545 15:36 น.
may
ส่งใจข้ามไปที่ปลายฟ้า
ส่งไปหาคนที่พาหัวใจไปจากฉัน
อยากให้รู้ว่าคิดถึงเธออยู่ทุกวัน
ยังรักษาสัญญาเหมือนดังเดิม
ไม่มีใครมาเพิ่มเติมในหัวใจ
เพราะไม่เหลือที่ว่างให้ใครมาเสริม
ใจดวงนี้ยังมีเธอ เธอคนเดิม
รอวันให้เธอมาแต่งเติมฝันให้เป็นจริง
11 มกราคม 2545 15:07 น.
may
หัวใจที่แหรกเหลว
เธอจะพอเยียวยาได้ไหม
หัวใจที่โดนทำร้ายซะมอดไหม้
จะมีใครรักษาให้หายได้ซะที
เก็บหัวใจช้ำๆดวงนี้มานาน
เก็บความร้าวรานผ่านมาหลายลมฝน
เก็บความทุกข์ความเศร้าช้ำตรม
เก็บความขื่นขมระทมภายใน
เหมือนแก้วใสที่มีรอยร้าว
แม้จะเอากาวทาหนาซักเพียงไหน
รอยร้าวก็หาได้เลือนหายหมดสิ้นไป
ก็เหมือนใจที่ร้าวรานเกินกว่าจะทานทน
หน้าส่วนตัว
636
